Adolf Baginsky
Adolf Aron Baginsky (ur. 22 maja 1843 w Raciborzu, zm. 13 maja 1918 w Berlinie) – niemiecki lekarz, pediatra żydowskiego pochodzenia[1]. Jego młodszym bratem był lekarz laryngolog Benno Baginsky.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk medycznych | |
Specjalność: pediatria | |
Alma Mater | |
Habilitacja |
1882 |
Profesura |
1891 |
Uczelnia |
Uczęszczał do raciborskiego gimnazjum, gdzie zdawał maturę. Po maturze wyjechał do Berlina, gdzie rozpoczął studia medyczne. Był studentem prof. Ludwiga Traubego, który też pochodził z Raciborza. W 1864 wyjechał na dalsze studia do Wiednia, po czym ukończył studia w Berlinie[2]. W 1866 roku ukończył studia i podjął pracę w jednym z berlińskich szpitali. W 1867 roku podjął decyzję o otwarciu własnej praktyki lekarskiej w Seehausen koło Magdeburga.
W 1877 roku wrócił do Berlina, gdzie podjął pracę naukową. Specjalizował się w pediatrii. Od 1881 privatdozent, w 1882 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych, a w 1890 wraz z Rudolfem Virchowem doprowadził do otwarcia w Berlinie szpitala pediatrycznego im. cesarza Fryderyka III.
Został jego pierwszym dyrektorem, a funkcję tę pełnił aż do swojej śmierci. Nie porzucił jednak pracy naukowej i w 1891 roku uzyskał tytuł profesora. Baginsky pozostawił po sobie znaczny dorobek literatury fachowej, głównie z dziedziny pediatrii. Kiedy powrócił do Berlina (1877) założył i współredagował czasopismo „Centralzeitung für Kinderheilkunde”, które było pierwszym ogólnoniemieckim pismem poświęconym medycynie dziecięcej. W 1879 roku czasopismo zmieniło nazwę na „Archiv für Kinderheilkunde”. Lata 80. XIX wieku zaowocowały wydaniem dzieł: Handbuch der Schulhygiene (Podręcznik higieny szkolnej), którego nakład wielokrotnie wznawiano oraz Lehrbuch der kinderkrankheiten (Podręcznik chorób dziecęcych). Ta ostatnia pozycja była do 1908 roku siedmiokrotnie wznawiana. W 1895 roku wydał, cieszącą się znakomitą opinią świata fachowego, rozprawę o leczeniu (seroterapii) błonicy (dyfterytu). Uwypuklał związek pomiędzy zachorowalnością dzieci a higieną osobistą, a w szczególności higieną szkolną.
Swoje nowatorskie poglądy w tej dziedzinie musiał propagować długie lata, zanim doczekały się one ogólnego uznania i akceptacji. Adolf Baginsky zmarł 13 maja 1918 w Berlinie. W pamięci swoich bliskich i współpracowników zapisał się na zawsze jako wspaniały człowiek, lekarz i naukowiec. Powtarzał, że najważniejszym dla niego dobrem i zadośćuczynieniem za ciężką pracę jest zdrowie i radość dzieci[3].
Wybrane prace
edytuj- Baginsky A, Janke O: Handbuch der Schulhygiene: zum Gebrauche für Ärzte, Sanitätsbeamte, Lehrer, Schulvorstände und Techniker. 3. vollständig umgearbeitete Auflage, Enke, Stuttgart 1898
- Lehrbuch der Kinderkrankheiten. 3. Auflage, Berlin 1889
- Praktische Beiträge zur Kinderheilkunde. 3 Hefte, Tübingen 1880–84
- Pflege des gesunden und kranken Kindes. 3. Auflage, Stuttgart 1885
- Das Leben des Weibes. 3. Auflage, Stuttgart 1885
- Kost- und Haltekinderpflege in Berlin. Braunschweig 1886
- Die hygienischen Grundzüge der mosaischen Gesetzgebung. Braunschweig 1895
Przypisy
edytuj- ↑ Lexikon des Judentums, Bertelsmann-Lexikon-Verlag, Gütersloh 1971, ISBN 3-570-05964-2, s. 69.
- ↑ Pagel: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin, Wien 1901, Sp. 77-78.
- ↑ Raciborzanie Tysiąclecia, Katarzyna Gruchot (red.), Grzegorz Wawoczny (red.), Ryszard Kincel, Racibórz: wyd. Nowiny Raciborskie, 2002, ISBN 83-912666-2-1, OCLC 69501871 .