Aermacchi MB-339włoski samolot szkolno-treningowy i lekki samolot myśliwsko-bombowy, będący następcą modelu MB-326. Samolot zaprezentowano w 1976 roku i jest on produkowany do dnia dzisiejszego.

Aermacchi MB-339
Ilustracja
Aermacchi MB-339
Dane podstawowe
Państwo

 Włochy

Producent

Alenia Aermacchi

Typ

samolot szkolno-treningowy

Załoga

2

Historia
Data oblotu

12 sierpnia 1976

Lata produkcji

od 1978

Liczba egz.

ponad 219

Dane techniczne
Napęd

silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Viper 632-43

Ciąg

17,8 kN

Wymiary
Rozpiętość

11,22 m

Długość

11,24 m

Wysokość

3,9 m

Powierzchnia nośna

19,3 m²

Masa
Własna

3414 kg

Startowa

6350 kg

Zapas paliwa

1654 l

Osiągi
Prędkość maks.

920 km/h

Prędkość wznoszenia

35 m/s

Pułap

14 600 m

Zasięg

1759 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1800 kg uzbrojenia mocowanego do 6 zaczepów zewnętrznych
Użytkownicy
Włochy, Argentyna, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Erytrea, Ghana, Malezja, Nigeria, Nowa Zelandia, Peru
Rzuty
Rzuty samolotu

Historia

edytuj

Włoskie siły powietrzne w 1972 r. zdecydowały się na ogłoszenie konkursu na samolot treningowy drugiej generacji, który miałby zastąpić dotychczas wykorzystywany MB-326. Do konkursu zgłosiła się firma Aeromacchi, która opracowała konstrukcję oznaczoną jako MB-339. Wykorzystano w niej brytyjski silnik Viper 600 oraz nieznacznie zmienioną konstrukcję samolotu MB-326[1].

Prototyp został oblatany 12 sierpnia 1976 r. Konstrukcja była na tyle udana, że zdecydowano się na wysłanie go lotem trzy tygodnie później na wystawę lotniczą w Farnborough. W drugim prototypie wprowadzono zmiany konstrukcyjne polegające m.in. na dodaniu sterowania przednim kółkiem czy przekonstruowaniu wlotów powietrza. Ten egzemplarz został oblatany 20 maja 1977 r. Zbudowano jeszcze jeden egzemplarz prototypowy, który posłużył do prób statycznych. Samolot wszedł do produkcji seryjnej, pierwszy samolot został oblatany 20 lipca 1978 r. Włoskie lotnictwo zamówiło serię 100. samolotów, pierwszymi odbiorcami zagranicznymi były Argentyna (10 szt.) i Peru (16 szt.)[2].

Wersje

edytuj
  • MB-339X – dwa prototypy latające, jeden do prób statycznych
  • MB-339A – wersja standardowa
    • MB-339PAN – wersja dla zespołu akrobacyjnego Frecce Tricolori
    • MB-339NAT – wersja dla zespołu akrobacyjnego Al Fursan z SP ZEA
    • MB-339RM – wersja z radiem i z radarem
    • MB-339AM – wersja produkowana dla SP Malezji
    • MB-339AN – wersja produkowana dla Nigerii
    • MB-339AP – wersja produkowana dla SP Peru
  • MB-339K Veltro II – jednoosobowa wersja myśliwsko-bombowa
  • MB-339B – wersja treningowa
  • MB-339C – wersja z mocniejszym silnikiem
  • MB-339CD – wersja ze zmodernizowanym układem sterowania

Konstrukcja

edytuj

Odrzutowy samolot szkolno-treningowy w układzie wolnonośnego dolnopłata o konstrukcji całkowicie metalowej.

Kadłub o przekroju eliptycznym i konstrukcji półskorupowej. W jego przedniej części znajduje się przedział z wyposażeniem elektronicznym, dalej umieszczona jest jedno- lub dwuosobowa kabina (w zależności od wersji) wyposażona w fotele wyrzucane Martin-Baker 10 (klasy zero-zero). Kabina jest osłonięta odchylaną osłoną. Za kabiną znajdują się wloty powietrza. W części ogonowej znajdują się zbiorniki paliwa o pojemności 1030 l oraz silnik. Kadłub jest zakończony wolnonośnym usterzeniem. Statecznik pionowy skośny, jednodźwigarowy, w jego górnej części zainstalowana jest antena UKF. Statecznik poziomy jednodźwigarowy, stery wyważone masowo. Skrzydło jednodźwigarowe, dzielone, wolnonośne o obrysie trapezowym zakończone kroplowym zbiornikiem paliwa o pojemności 316 litrów. Wyposażone jest w szczelinowe klapy i lotki wychylane hydraulicznie. Na wierzchniej części skrzydła znajduje się grzebień aerodynamiczny. Podwozie trójpunktowe ze sterowanym kółkiem przednim[3].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Zobacz też

edytuj