Aino Ackté
Aino Ackté, właśc. Achté, zam. Jalander[1] (ur. 23 kwietnia 1876 w Helsinkach, zm. 8 sierpnia 1944 w Nummela[1][2][3]) – fińska śpiewaczka operowa, sopran.
.jpg)
| |
| Imię i nazwisko |
Aino Achté |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
Życiorys edytuj
Była córką dyrygenta Lorenza Nikolaia Achtégo i śpiewaczki Emmy Strömer-Achté[1][3]. W latach 1894–1897 studiowała w Konserwatorium Paryskim u Edmonda Duvernoya, Alfreda Girodeta i Paula Vidala[1][2]. Na scenie zadebiutowała w 1897 roku w Opéra de Paris rolą Małgorzaty w Fauście Charles’a Gounoda[2][3]. Występowała razem z Janem Reszkem[1]. W 1903 roku śpiewała w Warszawie[1]. W 1904 roku debiutowała na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku, a w 1907 roku w Covent Garden Theatre w Londynie[1][2][3]. W 1910 roku wystąpiła w tytułowej roli w brytyjskiej premierze Salome Richarda Straussa[2]. W późniejszych latach występowała głównie na scenach fińskich[1][2]. Od 1928 do 1930 roku prowadziła klasę śpiewu w konserwatorium w Helsinkach[1][3]. W latach 1938–1939 pełniła funkcję dyrektora Fińskiej Opery Narodowej[1][2].
Zasłynęła przede wszystkim rolami w operach Richarda Wagnera, Richarda Straussa i Charles’a Gounoda[1]. Do jej popisowych ról należały Elżbieta w Tannhäuserze, Senta w Holendrze tułaczu, Julia w Romeo i Julii, Ofelia w Hamlecie, Gilda w Rigoletcie, Nedda w Pajacach[2]. Napisała libretto do opery Aarre Merikanto Juha[3]. Opublikowała książki Minnen och fantasier (wyd. Sztokholm 1916), Muistojeni kirja (wyd. Helsinki 1925) i Taiteeni taipaleelta (wyd. Helsinki 1935)[1][2][3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 7. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 11. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e f g John Warrack, Ewan West: The Concise Oxford Dictionary of Opera. Oxford: Oxford University Press, 1996, s. 2. ISBN 0-19-280028-0.