Alan Gordon Cunningham (ur. 1 maja 1887 w Dublinie, zm. 30 stycznia 1983 w Royal Tunbridge Wells) – brytyjski generał (General) i administrator kolonialny.

Alan Cunningham
Ilustracja
Generał Alan Cunningham, około 1945
generał generał
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1887
Dublin

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1983
Royal Tunbridge Wells

Przebieg służby
Lata służby

1906–1946

Siły zbrojne

 British Army

Stanowiska

wysoki komisarz Palestyny (1945–1948)

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

wojna domowa w Palestynie

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania) Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania) Gwiazda 1914 (Wielka Brytania) Medal Wojenny Brytyjski Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Służby Ogólnej 1918 (Wielka Brytania) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Afryki (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 z MiD (Wielka Brytania) Medal Koronacyjny Króla Jerzego VI Główny Komandor Legii Zasługi (USA) Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Krzyż Wielki Orderu Menelika II (Etiopia) Order Brylantowej Gwiazdy Zanzibaru

Dzieciństwo i młodość edytuj

Alan urodził się w Dublinie, w Irlandii. Ukończył Cheltenham College w Cheltenham w Anglii.

Kariera wojskowa edytuj

Ukończył Royal Military Academy w Woolwich i w 1906 roku rozpoczął służbę w Królewskiej Artylerii British Army.

I wojna światowa edytuj

Gdy w 1914 roku wybuchła I wojna światowa, został wysłany do Francji i wziął udział w walkach brytyjskiej artylerii konnej na froncie zachodnim. W 1915 roku został odznaczony Military Cross, a w 1918 roku Distinguished Service Order.

Okres międzywojenny edytuj

Po wojnie przez dwa lata pełnił funkcję oficera sztabowego na Malajach. W 1937 roku objął dowództwo nad artylerią 1 Dywizji Piechoty. W 1938 roku otrzymał awans na generała dywizji (Major General) i objął stanowisko dowódcy 5 Dywizji Przeciwlotniczej[1].

II wojna światowa edytuj

Po wybuchu w 1939 roku II wojny światowej Cunningham obejmował na krótki czas dowództwo nad 66 Dywizją Piechoty, 9 Dywizją Piechoty i 51 Dywizją Piechoty. Następnie awansował na generała broni (Lieutenant General) i objął dowództwo nad brytyjskimi siłami w Kenii. Podczas kampanii w Afryce Wschodniej, w marcu 1941 roku wyzwolił spod włoskiej okupacji Somali Brytyjskie. Po zajęciu nadmorskich portów, 6 kwietnia 1941 roku wkroczył do Addis Abeby. Podczas tej kampanii Cunningham wykazał się szybkim i zdecydowanym działaniem, które doprowadziło do wzięcia 50 tys. włoskich jeńców wojennych przy stracie zaledwie 500 własnych ludzi. W uznaniu zasług, w sierpniu 1941 roku otrzymał dowództwo nad nowo formowaną 8 Armią w Afryce Północnej. Jego siły po raz pierwszy weszły do akcji w ramach operacji Crusader (18 listopada – 30 grudnia 1941 r.), mającej na celu przerwanie frontu niemiecko-włoskiego i oswobodzenie załogi oblężonego Tobruku. Cunningham poprowadził natarcie na siły Afrika Korps Erwina Rommla, poniósł jednak bardzo wysokie straty. Z tego powodu, 26 listopada naczelny dowódca sił brytyjskich na Bliskim Wschodzie, generał sir Claude Auchinleck, pozbawił Cunninghama dowództwa. Powrócił wówczas do Anglii i w 1942 roku objął dowództwo nad wyższą szkołą oficerów sztabowych Staff College w Camberley. W 1943 roku został głównym oficerem Irlandii Północnej, a w 1944 roku objął dowództwo nad Wschodnim Dowództwem.

Okres powojenny edytuj

30 października 1945 roku awansowała na generała (General), po czym został wysłany do Mandatu Palestyny. 21 listopada 1945 roku objął urząd wysokiego komisarza Palestyny. Był odpowiedzialny za konfrontację z żydowskimi ugrupowaniami paramilitarnymi Hagana, Lechi i Irgun, które kwestionowały brytyjskie rządy w Palestynie. W październiku 1946 roku rozpoczął systematyczne wycofywanie wojsk z Mandatu Palestyny. Równocześnie opuścił brytyjską armię[2] i dalszy okres swojej kadencji pełnił jako cywilny urzędnik administracji kolonialnej.

Późniejsza kariera edytuj

2 kwietnia 1947 roku sprawa Palestyny została poddana pod obrady Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, które przyjęło 29 listopada 1947 roku rezolucję nr 181 w sprawie rozwiązania konfliktu arabsko-żydowskiego w Palestynie, poprzez utworzenie dwóch państw: arabskiego i żydowskiego[3]. Strona żydowska zaakceptowała postanowienia rezolucji, jednak Arabowie zdecydowanie ją odrzucili i dzień później rozpoczęli wojnę domową w Mandacie Palestyny. W okresie tym Cunningham miał za zadanie likwidację brytyjskiej administracji mandatowej i organizację ewakuacji sił wojskowych. W maju 1948 roku nie wykonał wszystkich rozkazów dowództwa, uniemożliwiając Arabom przejęcie pełnej kontroli nad Jerozolimą. 14 maja 1948 roku Cunningham zakończył swoją działalność jako wysoki komisarz Palestyny, i opuścił Palestynę[4].

Zmarł w 1983 roku w Royal Tunbridge Wells.

Awanse edytuj

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Cunningham, Sir Alan Gordon. [w:] British Army Officers 1939–1945 [on-line]. [dostęp 2012-04-17]. (ang.).
  2. Biography of General Sir Alan Gordon Cunningham. [w:] The Generals of WWII website [on-line]. [dostęp 2012-04-17]. (ang.).
  3. United Nations General Assembly Resolution 181. [w:] The Avalon Project – Yale Law School [on-line]. [dostęp 2012-04-16]. (ang.).
  4. Cunningham, Sir Alan Gordon (1887-1983), General. [w:] King’s College London – Liddell Hart Centre for Military Archives [on-line]. [dostęp 2012-04-17]. (ang.).