Albatros C.III
Albatros C.III – niemiecki dwupłatowy samolot wielozadaniowy z okresu I wojny światowej zbudowany w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat, konstrukcja mieszana, przeważnie drewniana, podwozie stałe |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
1915 |
| Lata produkcji |
1916 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy Benz Bz.III lub Mercedes D.III |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11 lub 11,7 m[1] |
| Długość |
7,95 m |
| Wysokość |
3,1 m |
| Powierzchnia nośna |
34,37 lub 37,1 m²[1] |
| Masa | |
| Własna |
771 kg (przeciętnie)[1] |
| Startowa |
1271 kg (przeciętnie)[1] |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
135–150 km/h (różne egzemplarze)[1] |
| Prędkość wznoszenia |
1,7-1,9 m/s |
| Pułap |
3300–3658 m |
| Zasięg |
490 km |
| Długotrwałość lotu |
4 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum 7,92 mm, 1 zsynchronizowany karabin maszynowy lMG 08 lub LMG 08/15 (7,92 mm) + do 91 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie, Polska, Finlandia, Litwa | |
| Rzuty | |
| |
Historia edytuj
Albatros C.III został zaprojektowany przez inż. Schuberta w 1915 roku, będąc rozwinięciem udanego samolotu Albatros C.I, z bardziej opływowym kadłubem i usterzeniem na wzór samolotu Albatros B.III[2]. Przeznaczony był do lotów obserwacyjnych, fotorozpoznania, jako lekki bombowiec oraz do eskorty bombowej. Nosił oznaczenie fabryczne LDDM, od 1919 roku L 10[3]. Najłatwiej dostrzegalną różnicę w stosunku do C.I stanowił zupełnie inny zaokrąglony obrys steru kierunku i usterzenia poziomego. Napęd stanowiły takie same silniki Benz Bz.III 150 KM lub Mercedes D.III 160 KM, lecz dzięki mniejszej masie i bardziej dopracowanej konstrukcji, samolot miał lepsze osiągi, zwłaszcza prędkość wznoszenia i manewrowość. Dodano też stały zsynchronizowany karabin maszynowy pilota[4]. Oprócz zakładów macierzystych i ich filii OAW w Pile, produkowany był na licencji aż przez 6 zakładów: BFW, DFW, Linke-Hofmann, LVG, Hansa (Caspar) oraz Siemens-Schuckertwerke (SSW).
Albatros C.III był uważany za udany samolot, cechował się odporną konstrukcją, stabilnością w locie i dobrą podatnością na stery[2]. Pierwsze 12 samolotów weszło do użytku na froncie w grudniu 1915 roku[5]. Największa ich liczba na froncie była w sierpniu 1916 roku – 354[6]. W większości zostały wycofane z frontu i zastąpione przez nowsze konstrukcje w połowie 1917 roku[5]. Po tej dacie służyły, i były nadal nowo budowane, jako samoloty szkolno-treningowe[5]. Znane są zamówienia ogółem na 2271 samolotów tego typu[6].
Użycie samolotu w lotnictwie polskim edytuj
Polskie lotnictwo użytkowało po wojnie 15 egzemplarzy tego samolotu[4] (w starszej literaturze można znaleźć informacje o 49 samolotach, w tym 38 zakupionych). 10 z nich zdobyto 14-15 listopada 1918 roku na Lotnisku Mokotowskim (był on pierwszym samolotem uruchomionym tam 20 listopada), a dalsze 5 zdobyto podczas powstania wielkopolskiego w 1919 roku na lotnisku Ławica i w hali na Winiarach w Poznaniu[4]. Samoloty służyły bojowo, od jednej do kilku sztuk, w eskadrach: 1., 2., 4., 7., 8. i w Toruńskiej Eskadrze Wywiadowczej[4]. Następnie nieliczne służyły do szkolenia, m.in. w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie (ostatni egzemplarz został wycofany z eksploatacji w 1922 roku)[4]. W starszej literaturze jako datę wycofania z użytku w polskim lotnictwie podawano rok 1929[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Grosz 1989 ↓, s. 29.
- ↑ a b Grosz 1989 ↓, s. 2.
- ↑ Grosz 1989 ↓, s. 2-3.
- ↑ a b c d e Morgała 1997 ↓, s. 18-20.
- ↑ a b c Grosz 1989 ↓, s. 3.
- ↑ a b Grosz 1989 ↓, s. 28.
- ↑ Ryszard Kaczkowski: Albatros C-III. „Skrzydlata Polska”. 9/1971, s. 19, 28 lutego 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Bibliografia edytuj
- Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939 – Tomik 1. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1987. ISBN 83-206-0566-0.
- Volker, Nemsch: Die Fliegerei des Ersten Weltkrieges. Germany: QAU, 2003. ISBN 3-930571-71-4.
- Peter M. Grosz: Albatros C.III. Berkhamsted: Albatros Productions, 1989, seria: Windsock Datafile. no.13. ISBN 0-948414-17-0. (ang.).
- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Lampart, 1997. ISBN 83-86776-34-X.
- Ryszard Kaczkowski: Albatros C-III. „Skrzydlata Polska”. 9/1971, 28 lutego 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.