Albatros C.V
Albatros C.V – niemiecki dwupłatowy samolot rozpoznawczy i bombowy z okresu I wojny światowej zbudowany w wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor |
Robert Thelen, |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat, konstrukcja mieszana, przeważnie drewniana, podwozie stałe |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
1916 |
| Lata produkcji |
1916–1917 |
| Liczba egz. |
424 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy Mercedes D.IV |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12,6 m |
| Długość |
8,9 m |
| Wysokość |
3,45 m |
| Powierzchnia nośna |
43,4 m² |
| Masa | |
| Własna |
1069 kg |
| Startowa |
1585 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
170 km/h |
| Prędkość przelotowa |
136 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
125 m/min |
| Pułap |
5180 m |
| Pułap praktyczny |
4800 m |
| Zasięg |
400 km |
| Długotrwałość lotu |
3,5 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 stały zsynchronizowany karabin maszynowy Spandau wz. 08/15 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm obserwatora, 180 kg bomb[1] | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie, Polska | |
Historia
edytujZakłady Mercedes pod koniec 1915 roku opracowały nowy silnik D IV o mocy 220 KM (166 kW). Wzbudził on zainteresowanie w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH, która postanowiła zastosować go w samolocie będącym następcą udanego samolotu Albatros C.III[2].
W 1916 roku inżynierowie Robert Thelen i R. Schubert przystąpili do prac nad nowym projektem oznaczonym jako Albatros L.14. Samolot opracowano z maksymalnym wykorzystaniem elementów konstrukcji poprzednika. Wykorzystano kadłub, podwozie oraz część ogonową. Przeprojektowaniu uległy skrzydła, w których ujednolicono cięciwę, oraz kabina załogi. Opracowany prototyp, noszący firmowe oznaczenie C.V/16, stał się pierwowzorem egzemplarzy seryjnych. Charakterystyczne dla tej konstrukcji było zastosowanie wysokiego podwozia oraz stateczników o owalnym obrysie. Konstruktorom udało się dopracować aerodynamicznie kształt kadłuba poprzez zastosowanie reduktora śmigła i zabudowę silnika całkowicie w kadłubie oraz zastosowanie dopasowanego kołpaka kryjącego piastę śmigła[3]. Przód kadłuba zaprojektowano tak aby umożliwić łatwy dostęp do silnika w cel wykonania napraw lub jego wymiany[4]. Samolot został przedstawiony wojskowej komisji technicznej, która zatwierdziła go do użytku w jednostkach Luftstreitkräfte[1].
Nowy samolot zaczęto wprowadzać do jednostek wojskowych w drugiej połowie 1916 roku. Szybko okazało się, że nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Był konstrukcją o niskiej manewrowości i stateczności, miał dużą prędkość przeciągnięcia i skłonność do wpadania w korkociąg. Ponadto samolot miał problemy z silnikiem, w którym zawodziło chłodzenie[1].
Konstruktorzy przystąpili do prac nad nową wersją samolotu, oznaczoną wstępnie jako C.V/17. Przekonstruowano dolny płat oraz lotki i przeniesiono chłodnicę silnika na górną powierzchnię centropłata, co znacznie zmniejszyło opór aerodynamiczny[5]. Ster kierunku otrzymał rogowe wyważenie[2]. Zmiany poprawiły właściwości lotne, ale nie zmieniony silnik nadal zawodził, dochodziło do uszkodzeń wału korbowego[6]. Spowodowało to szybkie zaprzestanie produkcji i wycofywanie samolotu z eksploatacji pod koniec 1917 roku[1].
Użycie w lotnictwie polskim
edytuj
Do polskich jednostek trafiły co najmniej trzy egzemplarze tego samolotu. Były użytkowane w 1. i 2. eskadrze wywiadowczej podczas działań bojowych w wojnie polsko bolszewickiej[3]. Po zakończeniu działań wojennych, na wniosek Komitetu Propagandy Medycyny Lotniczej, trzy egzemplarze samolotu Albatros C.V zostały przebudowane na samoloty sanitarne. Weszły w skład jednostki sanitarnej stworzonej w strukturze 3. pułku lotniczego w Poznaniu. Wycofano je z użycia po wprowadzeniu nowocześniejszych konstrukcji, takich jak Hanriot H.28S[7].
Konstrukcja
edytujDwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Kadłub o przekroju owalnym, konstrukcji podłużnicowej z odkrytą kabiną załogi. Kabina pilota wyposażona w wolant i pedały, miejsce strzelca (oddzielone od pilota) wyposażone w obrotnicę karabinu maszynowego. Kryty w przedniej części blachą, dalej sklejką. Statecznik pionowy stanowił integralną część kadłuba. Statecznik poziomy wolnonośny, dwudzielny.
Płat dolny, o obrysie prostokątnym zaokrąglonym na końcu, zamocowany do kadłuba. Płat górny o obrysie prostokątnym, połączony z kadłubem piramidką. Komora płatów usztywniona słupkami i naciągami krzyżowymi z drutu. Lotki o napędzie linkowym, umieszczone wyłącznie na górnym płacie.
Podwozie klasyczne, trójpunktowe z płozą ogonową.
Napęd - silnik rzędowy Mercedes D IV o mocy 220 KM (166 kW), chłodzony wodą. Napędzał stałe, drewniane dwułopatowe śmigło ciągnące.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Albatros C.V. Уголок неба. [dostęp 2020-02-19]. (ros.).
- ↑ a b Samoloty. Encyklopedia lotnictwa 1998 ↓, s. 278.
- ↑ a b Chołoniewski i Bączkowski 1987 ↓, s. 13.
- ↑ Gray, Thetford 1962 ↓, s. 27.
- ↑ Gray, Thetford 1962 ↓, s. 28.
- ↑ Gray, Thetford 1962 ↓, s. 29.
- ↑ Skrzydlata Polska 1971 ↓, s. 19.
Bibliografia
edytuj- Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, seria: Barwa w lotnictwie polskim. Tomik 1. ISBN 83-206-0566-0. OCLC 830086221.
- Peter Gray, Owen Thetford: German aircraft of the First World War. Garden City, New York: Doubleday & Company, Inc., 1962. OCLC 896616182.
- Albatros C.V, [w:] Samoloty. Encyklopedia lotnictwa, t. 10, Warszawa: De Agostini Polska, 1998, ISBN 978-83-87292-98-0, OCLC 830786542.
- Ryszard Kaczkowski: Albatros C-V. „Skrzydlata Polska”. 11/1971, 14 marca 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.