Albert King

amerykański gitarzysta i wokalista bluesowy

Albert King, właśc. Albert Nelson[1] (ur. 25 kwietnia 1923 w Indianoli, zm. 21 grudnia 1992 w Memphis)[1]amerykański gitarzysta i wokalista bluesowy. Jeden z „trzech królów bluesa” (wraz z B.B. Kingiem i Freddiem Kingiem). Z powodu swej wagi (118 kg) nazywany „The Velvet Bulldozer”.

Albert King
Ilustracja
Imię i nazwisko

Albert King Nelson

Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1923
Indianola

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1992
Memphis

Gatunki

Blues

Aktywność

1949–1992

Wydawnictwo

Stax

Był samoukiem i zaczynał na własnoręcznie skonstruowanej gitarze. Najczęściej używał modelu Gibson Flying V, którą sam nazywał Lucy. Był leworęcznym gitarzystą.

Albert King inspirował wielu późniejszych gitarzystów takich, jak Jimi Hendrix[2], Eric Clapton, Mike Bloomfield, Gary Moore, Stevie Ray Vaughan i Joe Bonamassa.

Dyskografia

edytuj
  • The Big Blues (1962, King Records)
  • Born Under a Bad Sign (1967, Stax Records)
  • Live Wire/Blues Power (1968, Stax Records)
  • Years Gone By (1969, Stax Records)
  • King of the Blues Guitar (1969, Atlantic Records)
  • Blues for Elvis – King Does the King's Things (1970, Stax Records)
  • Lovejoy (1971, Stax Records)
  • I'll Play the Blues for You (1972, Stax Records)
  • Blues at Sunset (1973, Stax Records)
  • Blues at Sunrise (1973, Stax Records)
  • I Wanna Get Funky (1974, Stax Records)
  • Montreux Festival (1974, Stax Records)
  • The Blues Don't Change (1974, Stax Records)
  • Funky London (1974, Stax Records)
  • Albert (1976, Tomato Records)
  • Truckload of Lovin' (1976, Tomato Records)
  • I'll Play the Blues for You (1977, Tomato Records) (z Johnym Lee Hookerem)
  • King Albert (1977, Tomato Records)
  • New Orleans Heat (1979, Tomato Records)
  • Chronicle (1979, Stax Records) (z Little Miltonem)
  • Crosscut Saw: Albert King in San Francisco (1983, Stax Records)
  • I'm in a Phone Booth, Baby (1984, Stax Records)
  • The Best of Albert King (1986, Stax Records)
  • The Lost Session (1986, Stax Records) (z Johnem Mayallem)
  • Let's Have a Natural Ball (1989, Modern Blues Recordings)
  • Live (1989, Rhino Records)
  • Door to Door (1990, Chess Records)
  • Wednesday Night in San Francisco (1990, Stax Records)
  • Thursday Night in San Francisco (1990, Stax Records)
  • Roadhouse Blues (1992, RSP Records)
  • The Ultimate Collection (1993, Rhino Records)
  • So Many Roads (1993, Charly Blues Masters)
  • The Tomato Years (1994, Tomato Records)
  • Mean Mean Blues (1995, King Records)
  • Hard Bargain (1996, Stax Records)
  • Born Under a Bad Sign & Other Hits (1997, Flashback Records)
  • Blues Power (1999, Stax Records)
  • The Very Best Of Albert King (1999, Rhino Records)
  • A Truckload of Lovin': The Best of Albert King (1999, Recall Records) (UK)
  • In Session (1999, Stax Records) (ze Steviem Rayem Vaughanem)
  • Guitar Man (2001, Fuel 2000 Records)
  • I Get Evil: Classic Blues Collected (2001, Music Club Records)
  • More Big Blues Of Albert King (2001, Ace Records)
  • Blue on Blues (2002, Fuel 2000 Records)
  • Talkin' Blues (2003, Thristy Ear Records)
  • Blues from the Road (2003, Fuel 2000 Records)

Przypisy

edytuj
  1. a b Albert King na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2012-02-13]. (ang.).
  2. Jeff Hannusch, Blues, wyd. CD, książeczka, MCA Records, Experience Hendrix, 1994, s. 7 (ang.).