Aleksander Szełomow
Aleksander Szełomow (ur. 7 kwietnia 1949[1] w Szczecinie[2], zm. 29 marca 2020[3] w Olsztynie[4]) – polski duchowny prawosławny, proboszcz parafii prawosławnych, dziekan Marynarki Wojennej.
| mitrat | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 kwietnia 1949 |
| Data i miejsce śmierci |
29 marca 2020 |
| Dziekan dekanatu olsztyńskiego PAKP | |
| Okres sprawowania |
1982–2017 |
| Dziekan Marynarki Wojennej | |
| Okres sprawowania |
1994–2009 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Diakonat |
26 maja 1971 |
| Prezbiterat |
27 maja 1971 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujSyn Mikołaja i Anny[4]. Kształcił się w prawosławnym seminarium duchownym oraz w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Odbył podyplomowe studia z zakresu dowodzenia w Akademii Marynarki Wojennej[5]. W 2012 na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim obronił pracę doktorską zatytułowaną Duszpasterstwo prawosławne Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1995–2012[6].
26 maja 1971 przyjął święcenia diakońskie, a dzień później – kapłańskie (z rąk biskupa białostockiego i gdańskiego Nikanora). W latach 1971–1982 był proboszczem parafii w Mrągowie i Wojnowie, zajmował się także parafią w Orzyszu[3]. W 1982 objął stanowisko proboszcza parafii Opieki Matki Bożej w Olsztynie oraz dziekana dekanatu olsztyńskiego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego[2]. W latach 80. pracował też w parafiach w Lidzbarku Warmińskim, Górowie Iławeckim oraz Gdańsku. W 1999 został nagrodzony mitrą[3]. W 2017 dekretem arcybiskupa Jakuba został (na własną prośbę) zwolniony z pełnionych funkcji, po czym objął stanowisko rezydenta w olsztyńskiej parafii prawosławnej[7].
Przez piętnaście lat (1994–2009) był prawosławnym dziekanem Marynarki Wojennej (w stan spoczynku odszedł w stopniu komandora). W 2010 został dziekanem środowiska kombatantów, byłych więźniów politycznych, byłych żołnierzy zawodowych oraz oficerów rezerwy Wojska Polskiego[8].
Zmarł 29 marca 2020[3]. Pochowany na cmentarzu prawosławnym w Warszawie[9].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujW 2011 prezydent Bronisław Komorowski, za wybitne zasługi w pracy duszpasterskiej, za osiągnięcia w działalności na rzecz społeczności lokalnej, odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[10]. W 2001 prezydent Aleksander Kwaśniewski, za wybitne zasługi w umacnianiu suwerenności i obronności kraju, nadał mu Krzyż Kawalerski tego orderu[11]. W 1996 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[12]. W 2008 za współpracę ze Związkiem Sybiraków wyróżniony Medalem „Pro Memoria”[5][8].
Przypisy
edytuj- ↑ „Wiadomości Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego”. nr 10, s. 11, 2016. Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej. ISSN 0239-4499.
- ↑ a b Jubileusz ks. Aleksandra. olsztyn24.com, 25 października 2009. [dostęp 2012-09-01].
- ↑ a b c d Zmarł ks. mitrat komandor Aleksander Szełomow. orthodox.pl, 29 marca 2020. [dostęp 2020-03-29].
- ↑ a b Aleksander Szełomow. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-05-19].
- ↑ a b Aleksander Szełomow. wm.pl. [dostęp 2010-11-03].
- ↑ Komandor został doktorem. olsztyn24.com, 7 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-11].
- ↑ Elżbieta Iwaniuk: Ruch służbowy w dekanacie olsztyńskim i białostockim. cerkiew.pl, 27 października 2017. [dostęp 2017-10-28].
- ↑ a b Komandor dziekanem kombatantów. olsztyn24.com, 12 grudnia 2010. [dostęp 2012-09-01].
- ↑ Wiaczesław Perek: Uroczystości pogrzebowe śp. ks. Aleksandra Szełomowa. orthodox.pl, 1 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-01].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 34, poz. 400
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 18, poz. 306
- ↑ M.P. z 1996 r. nr 55, poz. 508