Aleksander Zakrzewski (weterynarz)

Aleksander Józef Adolf Zakrzewski-Trzaska (ur. 20 maja 1894 w Innsbrucku, zm. 30 czerwca 1976 we Wrocławiu) – polski anatomopatolog, doktor nauk weterynaryjnych.

Aleksander Zakrzewski
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1894
Innsbruck, Austria

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 1976
Wrocław

profesor doktor habilitowany nauk weterynaryjnych
Specjalność: anatomia patologiczna
Alma Mater

Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie

Doktorat

1920medycyna
Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie

Habilitacja

1928 – anatomia patologiczna
Akademia Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie

Profesura

1929 (nadzwyczajny), 1946 (zwyczajny)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Życiorys

edytuj

Urodził się 20 maja 1894 w Innsbrucku, w rodzinie Józefa i Zofii z Gebauerów[1]. Ukończył C.K. VI Gimnazjum we Lwowie. Następnie studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego. W okresie studiów działał w Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, w latach 1917–1918 był przewodniczącym we Lwowie. W latach 1918–1920 ochotniczo służył w Wojsku Polskim. W 1920 uzyskał dyplom doktora wszech nauk, w 1922 rozpoczął trzyletnie studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej, od 1924 pracował tam na stanowisku demonstratora, a następnie asystenta. W 1926 objął stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Anatomii Patologicznej i Weterynarii Sądowej, dwa lata później przedstawił pracę habilitacyjną z anatomii patologicznej i uzyskał stopień docenta. W 1929 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, odbył staże zagraniczne w Instytucie Pasteura w Paryżu, w Austrii, Szwajcarii, Jugosławii i na Węgrzech oraz w Katedrze Anatomii Patologicznej Wydziału Weterynaryjnego w Maisons-Alfort. Pełnił funkcję redaktora naczelnego La Revue Veterinaire Slave oraz zasiadał w Radzie Nadzorczej Państwowego Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, należał do Państwowej Rady Weterynaryjnej i przewodniczył Lwowskiemu Oddziałowi Towarzystwa Przyrodniczego im. Kopernika oraz był sekretarzem Towarzystwa Lekarskiego. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Lwowa pozostał na stanowisku wykładowcy, w 1940 urzędująca w Moskwie komisja klasyfikująca pracowników nauki przyznała Aleksandrowi Zakrzewskiemu stopień doktora nauk weterynaryjnych. Podczas wysiedlenia Polaków ze Lwowa w 1945 wyjechał transportem do Polski i zamieszkał we Wrocławiu, gdzie został kierownikiem Zakładu Anatomii Patologicznej Wydziału Weterynaryjnego oraz dyrektorem Studium Wstępnego połączonych Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. W 1946 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, w latach 1950–1952 pełnił funkcję dziekana Wydziału Weterynaryjnego powstałej w 1951 Wyższej Szkoły Rolniczej. W 1964 przeszedł na emeryturę.

Od 1922 był mężem Józefy ze Zduńczyków[1] (1896–1961).

Zmarł w 1976, spoczywa na Cmentarzu Św. Rodziny we Wrocławiu (sektor 4-21-26,26a)[2].

Dorobek naukowy

edytuj

Opublikował 72 prace naukowe, wiele z nich dotyczyło anatomii patologicznej, badał patogenezę i patomorfologię gruźlicy koni i zwierząt mięsożernych. Po 1945 na zlecenie Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych wspólnie z prof. Jakubem Parnasem opracował zasady rozpoznawania i zwalczania różycy i pomoru świń. W 1954 zainicjował zespołowe badania morfologiczne nad dyzenterią świń, które doprowadziły do wdrożenia diagnostyki anatomopatologicznej. Prowadził prace badawcze nad samoistnymi nowotworami zwierząt domowych.

Członkostwo

edytuj

Ordery i odznaczenia

edytuj

Nagrody

edytuj
  • Nagroda I stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego

Przypisy

edytuj
  1. a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 357. [dostęp 2021-12-03].
  2. Cmentarz Parafialny św. Rodziny we Wrocławiu [online], mogily.pl [dostęp 2021-12-03].

Bibliografia

edytuj