Alki
Alki[2] (Alcidae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes). Obejmuje 24 gatunki obecnie żyjące oraz jeden wymarły[2]. Obejmuje gatunki morskie zamieszkujące skaliste wybrzeża w strefie klimatów chłodnych[3][4] (chociaż niektóre gatunki zapuszczają się nawet do Zatoki Kalifornijskiej)[3]. Kanadyjski ornitolog, Anthony Gaston, zasugerował, że większość gatunków trzyma się północnych wód przez wzgląd na obecne w tropikach rekiny[5].
Alcidae[1] | |||
Leach, 1820 | |||
Przedstawiciel rodziny – alka zwyczajna (Alca torda) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
(bez rangi) | wtórouste | ||
Typ | |||
Podtyp | |||
Infratyp | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Parvordo | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina |
alki | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Alca Linnaeus, 1758 | |||
Podrodziny | |||
|
Systematyka
edytujDo rodziny należą dwie podrodziny[2]:
Charakterystyka
edytujPtaki te dorastają do 15–40 cm długości ciała, choć wymarła alka olbrzymia (Pinguinus impennis) osiągała nawet 75 cm. Mają krępy tułów, sporą głowę z mocno zbudowanym dziobem, a także krótkie skrzydła i nogi zakończone błoną pławną. Ich upierzenie jest czarno-białe[3].
Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:
- nogi o trzech palcach spiętych błoną pławną, tylny palec uwsteczniony
- brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, pojawia się dymorfizm wiekowy i sezonowy
- bardzo dobrze pływają i nurkują; wiosłują zarówno nogami, jak i skrzydłami (podobnie jak pingwiny). Długie nurkowanie zapewnia ciężki szkielet z mniejszą liczbą komór powietrznych. Przed podwyższonym ciśnieniem wody zabezpiecza wydłużony, szeroki mostek i klatka piersiowa
- latają raczej słabo, chodzą zwykle niezgrabnie (alka olbrzymia była nielotem[3]) i mają krótkie sterówki oraz skrzydła, które służą pod wodą jak napęd, a nie do sterowania. Wiosłują nimi 15–20 ruchów na minutę[6]
- dobrze rozwinięty gruczoł kuprowy, którego wydzieliną namaszczają pióra
- pierzą się 2 razy rocznie, przez co mają upierzenie zimowe i godowe. Pozbywają się wtedy wszystkich lotek naraz i jako nieloty pływają na wodzie
- gruczoł nosowy wydziela sól ze względu na duże zasolenie, w jakim przebywają
- gniazdo zazwyczaj wprost na skałach, w norze lub zagłębieniu. Przebywają wtedy w licznych koloniach, które mogą sięgać milionów osobników, pokrywając zbocza i nabrzeżne skały
- zazwyczaj 1–2 jaja w lęgu
- pisklęta pokryte gęstym puchem, półgniazdowniki. Rosną szybko, potrafią wskakiwać do morza prosto ze skał. Inaczej jest z pisklętami karmionymi w norach, które przebywają tam, nim nauczą się latać
- żywią się przede wszystkim rybami i bezkręgowcami morskimi
Zobacz też
edytuj- kiviak – grenlandzka potrawa z surowego mięsa alki
Przypisy
edytuj- ↑ Alcidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Alcidae Leach, 1820 – alki – Auks (Wersja: 2022-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-23].
- ↑ a b c d Encyklopedia Audiowizualna Britannica. Zoologia I: A–O. Poznań: Axel Springer Polska, 2006, s. 10. ISBN 978-83-60563-05-2.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List: Version 10.1. [dostęp 2020-05-11]. (ang.).
- ↑ Adam Nicolson , Krzyk morskich ptaków, Kraków: Znak, 2017, s. 23, ISBN 978-83-240-4244-9 .
- ↑ Karel Stastny, „Ptaki wodne”, Wydawnictwo Delta, Warszawa 1993.