Amazonius

rodzaj pająka

Amazoniusrodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Obejmuje 4 opisane gatunki. Zamieszkują Amerykę Południową.

Amazonius
Cifuentes et Bertani, 2022
Ilustracja
Samiec Amazonius elenae
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Infrarząd

ptaszniki

Rodzina

ptasznikowate

Podrodzina

Psalmopoeinae

Rodzaj

Amazonius

Typ nomenklatoryczny

Tapinauchenius elenae Schmidt, 1994

Morfologia

edytuj

Długość ciała u samic osiąga około 30–40 mm, a u samców około 20–30 mm. Ubarwienie zmienia się w czasie rozwoju osobniczego. Karapaks jest dłuższy niż szeroki, o lekko wyniesionej części głowowej, szerszym niż dłuższym i mniej lub bardziej wysklepionym wzgórku ocznym oraz prostych i głębokich jamkach. Oczy pary przednio-środkowej leżą na tej samej wysokości co oczy pary przednio-bocznej. Brak jest nadustka. Szczękoczułki pozbawione są rastellum. Niemal prostokątne szczęki mają przednie płaty wyciągnięte w stożkowate wyrostki i po około 135–130 kuspuli w kątach wewnętrznych. Warga dolna jest nie węższa niż długa, zaopatrzona w 117–211 kuspuli. Na aparat strydulacyjny składają się nitkowate, długie i krótkie, bezładnie rozmieszczone szczecinki na nasadowo-brzusznych częściach szczękoczułków oraz owalne liry szczęk zbudowane z liczniejszych i smuklejszych szczecinek niż u Psalmopoeus. Brak jest szczecinek strydulacyjnych na nogogłaszczkach i odnóżach. Wargę dolną płytka i płaska bruzda dzieli od dłuższego niż szerokiego, spiczasto zakończonego sternum, na którym widnieją trzy pary sigilli oddalonych o około swoją średnicę od jego krawędzi. Odnóża czwartej i pierwszej pary zwykle są najdłuższe i równej długości, tylko u samic dwóch gatunków czwarta para jest nieco dłuższa od pierwszej. Najkrótsze są odnóża pary trzeciej. Odnóża pierwszej i drugiej pary mają na nadstopiach i stopach szpatułkowate skopule. Trichobotria maczugowate rozmieszczone są w odsiebnych ⅔ długości stopy. Na goleniach i nadstopiach samców występują bocznie skierowane szczecinki. Opistosoma (odwłok) pozbawiona jest włosków parzących. Kądziołki przędne pary tylno-bocznej są palcowate[1].

Samce mają na goleniach pierwszej pary odnóży apofizy (haki) goleniowe złożone z dwóch gałęzi; za dłuższą z nich, tylno-boczną, znajduje się guzek. Nogogłaszczki samca mają prawie trójkątne cymbium zbudowane z dwóch niemal równych rozmiarów płatów, z których tylno-boczny nie ma zaokrąglonego wyrostka. Kulisty bulbus ma małe subtegulum, guzek na przednio-bocznej powierzchni tegulum oraz niespłaszczony, niezakrzywiony i pozbawiony kilów embolus. Genitalia samicy mają dwie osobne, proste spermateki o wierzchołkach podzielonych lub wielopłatowych[1].

Rozprzestrzenienie

edytuj

Rodzaj neotropikalny, zamieszkujący Puszczę Amazońską, znany z terenów Kolumbii, Wenezueli, Gujany Francuskiej, północnej Brazylii, Ekwadoru i wschodniego Peru[1].

Taksonomia

edytuj

Takson ten wprowadzony został w 2022 roku przez Yeimy Cifuentes i Rogéira Bertaniego na łamach Zootaxa przy okazji rewizji rodzajów Psalmopoeus i Tapinauchenius[1][2]. Nazwa rodzajowa pochodzi od Amazonii[1]. Gatunkiem typowym wyznaczono opisanego w 1994 roku przez Güntera Schmidta Tapinauchenius elenae[1][3][2].

Do rodzaju tego zalicza się 4 opisane gatunki[1][2]:

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Y. Cifuentes, R. Bertani. Taxonomic revision and cladistic analysis of the tarantula genera Tapinauchenius Ausserer, 1871, Psalmopoeus Pocock, 1985, and Amazonius n. gen. (Theraphosidae, Psalmopoeinae). „Zootaxa”. 5101 (1), s. 1-123, 2022. DOI: 10.11646/zootaxa.5101.1.1. 
  2. a b c Gen. Amazonius Cifuentes & Bertani, 2022. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-08-16].
  3. Günter Schmidt. Eine Tapinauchenius-Art aus Ekuador (Araneida, Theraphosidae). „Deutsche Entomologische Zeitschrift (N.F.)”. 41 (1), s. 257-260, 1994. DOI: 10.1002/mmnd.19940410121.