André Mocquereau
Dom André Mocquereau (ur. 6 czerwca 1849 w La Tessoualle, zm. 18 stycznia 1930 w Solesmes[1][2]) – francuski muzykolog, benedyktyn (OSB).
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Uczył się gry na wiolonczeli, przez pewien czas grał w Paryżu w zespole kameralnym Charlesa Dancli[2]. W 1875 roku wstąpił do klasztoru benedyktynów w Solesmes, gdzie w 1877 roku złożył śluby zakonne, a w 1879 roku otrzymał święcenia kapłańskie[1][2]. W latach 1889–1914 kierował klasztornym chórem[2], od 1902 do 1908 roku pełnił też funkcję przeora[1][2]. W 1889 roku zainicjował wydawanie serii „Paléographie musicale”, będącej krytyczną edycją zabytków muzycznych średniowiecza[2], był redaktorem jej pierwszych 13 tomów[1]. Od 1911 roku wydawał też czasopismo „Révue gregorienne”[2]. Od 1904 roku był członkiem papieskiej komisji przygotowującej wydanie ksiąg liturgicznych[2].
W swojej pracy naukowej poświęcił się studiom źródłowym nad chorałem gregoriańskim, ustaleniem jego pierwotnej wersji i sposobem wykonywania, włączając się w nurt reformy śpiewu liturgicznego zapoczątkowanej przez papieża Piusa X[2]. Poszerzył zbiory biblioteki klasztornej w Solesmes, rozbudował skryptorium i stworzył pracownię paleograficzną[2]. Opublikował prace Paroissien romain: Liber usualis (Tournai 1903) i Le Nombre musical grégorien (2 tomy, Tournai 1908 i 1927)[1].