Andrzej Barcikowski
Andrzej Barcikowski (ur. 27 kwietnia 1955 w Warszawie) – polski urzędnik państwowy i polityk, szef Urzędu Ochrony Państwa (2002) i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (2002–2005), wykładowca akademicki.
| Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1955 |
|---|---|
| Szef Urzędu Ochrony Państwa | |
| Okres |
od kwietnia 2002 |
| Poprzednik |
Zbigniew Siemiątkowski (p.o.) |
| Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego | |
| Okres |
od czerwca 2002 |
| Następca |
Witold Marczuk (p.o.) |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujWnuk Wacława Barcikowskiego i syn Władysława Barcikowskiego[1]. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie (1973)[2]. W 1977 ukończył studia politologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1983 obronił pracę doktorską na macierzystej uczelni. W latach 1977–1983 pracował na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW.
Od grudnia 1985 do stycznia 1990 był zastępcą kierownika Wydziału Ideologicznego Komitetu Centralnego PZPR[3]. Od 1990 przez cztery lata był zatrudniony w polskim oddziale brytyjskiego koncernu informatycznego ICL. W okresie 1995–1996 pełnił funkcję dyrektora biura rady nadzorczej Polskiego Banku Rozwoju.
W latach 1996–1997 zajmował stanowisko dyrektora generalnego w Urzędzie Rady Ministrów oraz szefa zespołu doradców premiera Włodzimierza Cimoszewicza. W 1997 był szefem Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów. W latach 1998–2000 pracował na kierowniczych funkcjach w wydawnictwach Muza oraz Muza Edukacyjna. W 2001 objął stanowisko wicedyrektora departamentu organizacji w BRE Banku. Wszedł w skład kapituły godła promocyjnego „Teraz Polska”, a także w skład kolegium Urzędu Zamówień Publicznych.
Był członkiem komisji etyki Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Od października 2001 do kwietnia 2002 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji w rządzie Leszka Millera. Od kwietnia do czerwca 2002 sprawował urząd szefa Urzędu Ochrony Państwa. Następnie do 2005 był szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Był dyrektorem biura monitoringu i zgodności w BRE Banku, zajmował się przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Pozostawał członkiem rady konsultacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (mianowany w 2008)[4]. W 2010 został dyrektorem Departamentu Ochrony Narodowego Banku Polskiego[5] (przekształconego później w Departament Bezpieczeństwa). Pełnił tę funkcję do 2016, potem przeszedł na stanowisko zastępcy dyrektora tej jednostki.
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Wojciech Kicman. Gen. bryg. prof. dr hab. med. Władysław Barcikowski. „Skalpel: Biuletyn Wojskowej Izby Lekarskiej”. Nr 5, 2006. [dostęp 2025-05-10].
- ↑ „Pochodem idziemy…” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Edmund Kujawski, Witold Grabski (red.). Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. II 143. ISBN 83-06-02325-0.
- ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990. Krzysztof Persak (red.). Warszawa: ISP PAN, 2000, s. 115.
- ↑ Piotr Krysiak: Andrzej Barcikowski wraca do ABW. wp.pl, 4 marca 2008. [dostęp 2011-06-01].
- ↑ Były szef ABW w NBP. pb.pl, 4 października 2010. [dostęp 2011-06-01].
- ↑ Lista odznaczonych (2003–2018). nbp.pl. [dostęp 2022-09-14].
Bibliografia
edytuj- Andrzej Barcikowski. „Ludzie Wprost”. [dostęp 2011-06-01].