Andrzej Ciołek

chorąży płocki, wojewoda mazowiecki

Andrzej Ciołek herbu Ciołek (ur. 1356 w Żelechowie, zm. 3 kwietnia 1396[1]) – chorąży płocki, wojewoda mazowiecki księcia Janusza I[2][3].

Andrzej Ciołek
Herb rodowy
Herb Ciołek
Data i miejsce urodzenia

1356
Żelechów

Data śmierci

3 kwietnia 1396

Ród

Ciołkowie

Rodzice

N.N.
N.N.

Małżeństwo

Elżbieta Garbowska

Dzieci

Życiorys edytuj

Pochodził z mazowieckiej rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Ciołek. Jego rodzice nie są znani. Miał dwójkę rodzeństwa; Klemensa (scholastyka kieleckiego, zm. 1391) i Stanisława (właściciela Ostrołęki, poległego w walce z Tatarami na Wołyniu)[3].

Właściciel Garwolina, Kabat, Ostrołęki, Powsina i Nart, W 1386 otrzymał od Janusza I prawo niemieckie dla wymienionych wsi (przywilej ten został potwierdzony w 1480 dla jego syna Stanisława). Od 1393 r. dzierżawca zamku i miasta Ryczywół wraz z przyległymi wsiami z nadania Królowej Jadwigi, które otrzymał w zastaw za 500 grzywien. Darował klasztorowi w Czerwińsku dwie wsie położone nad Wisłą, niedaleko Maciejowic: Kochów i Kobylnicę. Planował także założyć klasztor w Kochowie[3].

Ok. 1380[1] poślubił Elżbietę Garbowską herbu Sulima[4], która w 1398, już jako wdowa, ufundowała kościół w Powsinie. Mieli razem szóstkę dzieci; Andrzeja, Wiganda, Stanisława, Jana, Klemensa i Annę. Ta ostatnia w 1425 zrzekła praw do majątku po ojcu na rzecz swoich braci[3].

Zmarł 3 kwietnia 1396 r. i został pochowany w Warce, podobnie jak jego bracia[3].

Przypisy edytuj

  1. a b Marek Minakowski, Andrzej Ciołek h. wł. [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-07-14].
  2. Ciołkowie, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-07-14].
  3. a b c d e Herbarz Bonieckiego ↓, t. 3, s. 217.
  4. Herbarz Bonieckiego ↓, t. 6, s. 366.

Bibliografia edytuj

  • Ciołkowie h. Ciołek. W: Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 3: Chmielewscy - Czetowscy.. Warszawa: skład główny Gebethner i Wolff, 1900, s. 215-225. [dostęp 2022-04-27].
  • Grabowscy h. Sulima. W: Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 5: Dowiattowie - Gąsiorkowicz. Warszawa: skład główny Gebethner i Wolff, 1902, s. 366-368. [dostęp 2022-04-27].

Zobacz też edytuj

Linki zewnętrzne edytuj