Andrzej Terlecki
Andrzej Różan Terlecki (ur. 2 listopada 1952 w Łodzi, zm. 24 lipca 2012[1]) – polski polityk, działacz opozycji w okresie PRL, społecznik, poseł na Sejm I kadencji.
| Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1952 |
|---|---|
| Data śmierci |
24 lipca 2012 |
| Poseł I kadencji Sejmu | |
| Okres |
od 25 listopada 1991 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujSyn Dominika i Gryzeldy[2]. Ukończył w 1977 studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Łódzkim. Był sygnatariuszem apelu Komitetu Obrony Robotników po śmierci Stanisława Pyjasa w tym samym roku, został wówczas zawieszony w prawach studenta tuż przed magisterium. W latach 1977–1980 pracował jako dziennikarz terenowego wydania „Życia Warszawy” w Częstochowie. Równolegle współpracował z nielegalnym kwartalnikiem społeczno-politycznym Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela – „Aspekt”. Od 1979 działał w Konfederacji Polski Niepodległej.
Od września 1980 do czasu wprowadzenia stanu wojennego był sekretarzem redakcji pisma związkowego „Solidarność Ziemi Łódzkiej”. Pismo redagował m.in. ze Stefanem Niesiołowskim. Był autorem i współautorem artykułów o tematyce historycznej (sygnowanych jako A.R.). W stanie wojennym został internowany w ośrodku w Sieradzu, zwolniono go po około siedmiu miesiącach, nadal działał w strukturach podziemnych.
Od 1990 do 1994 zasiadał w radzie miasta Łodzi. Przewodniczył Komisji Kultury Rady Miasta Łodzi i sejmikowi samorządowemu województwa łódzkiego. Z listy Konfederacji Polski Niepodległej w latach 1991–1993 sprawował mandat posła na Sejm I kadencji. W 1994 wystąpił z KPN, zajął się prowadzeniem działalności gospodarczej. Był współzałożycielem Towarzystwa Gospodarczego Polska-Ukraina, w latach 1999–2003 przewodniczył komisji rewizyjnej tej organizacji. Należał do Stowarzyszenia Wolnego Słowa, był prezesem Polskiego Komitetu Obrony Bezrobotnych.
Był później związany z Platformą Obywatelską, z ramienia której w 2006 bezskutecznie kandydował do Sejmiku Województwa Łódzkiego[3].
Andrzej Terlecki był żonaty, miał córkę. Został pochowany w alei zasłużonych cmentarza Doły w Łodzi.
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujW 2011 Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. W 2006 Lech Kaczyński nadał mu Złoty Krzyż Zasługi[5]. W 2017 pośmiertnie odznaczony przez Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności[6].
W 2013 został pośmiertnie laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Z żałobnej karty. sws.org.pl, 24 lipca 2012. [dostęp 2012-07-24].
- ↑ Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-04-25].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2011-09-26].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 109, poz. 1103
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 10, poz. 105
- ↑ M.P. z 2018 r. poz. 35
- ↑ VI edycja Nagrody Honorowej „Świadek Historii”. ipn.gov.pl, 18 października 2018. [dostęp 2021-10-26].
Bibliografia
edytuj- Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2011-09-26].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2011-09-26].