Antoni Korniak
Antoni Feliks Korniak (ur. 10 maja 1931 we Lwowie, zm. 16 maja 2012 w Szczecinie) – polski lekarz-dermatolog, wenerolog i specjalista w dziedzinie medycyny społecznej, organizator służby zdrowia w Szczecinie, wieloletni dyrektor Samodzielnego Publicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego, założyciel i wieloletni prezes jednej z pierwszych w Polsce Fundacji Zdrowia.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
lekarz (dermatologia, wenerologia, medycyna socjalna) |
| Miejsce zamieszkania |
Szczecin |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy | |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
dyrektor |
| Pracodawca |
Wojewódzki Szpital Zakaźny w Szczecinie, później – Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolony (od 1964 roku – im. Marii Skłodowskiej–Curie)[1] |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w roku 1931 we Lwowie, leżącym wówczas w granicach II Rzeczypospolitej. Po zakończeniu II wojny światowej znalazł się w Szczecinie, przekazanym Polsce jako część rekompensaty za utracone Kresy Wschodnie, zgodnie z postanowieniami konferencji jałtańskiej i poczdamskiej[a].
Podjął studia lekarskie w Pomorskiej Akademii Medycznej (PAM), utworzonej w Szczecinie w roku 1948 jako Akademia Lekarska[b]. Od roku 1956 odbywał staż lekarski w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym („szpitalu na Arkońskiej”). W roku 1957 uzyskał dyplom ukończenia studiów i rozpoczął pracę na oddziale dermatologicznym tego szpitala. Ze szpitalem pozostał związany do końca swojej kariery zawodowej[2][3][4]. W roku 1962 uzyskał specjalizację w zakresie dermatologii i wenerologii; w tym samym roku otrzymał stanowisko zastępcy dyrektora szpitala ds. lecznictwa. Skupił się na zagadnieniach medycyny społecznej (ang. social medicine) i organizacji ochrony zdrowia (zob. szpitale w Szczecinie). W roku 1957 został dyrektorem szpitala. To stanowisko zajmował do chwili przejścia na emeryturę (31 grudnia 1998)[2][3][4].
Jako emeryt często odwiedzał „szpital na Arkońskiej”, gdzie był traktowany przez załogę placówki jako autorytet[4]; działał w założonej przy Szpitalu Fundacji Zdrowia[5][6].
Zmarł w Szczecinie 16 maja 2012 roku. Został pochowany na cmentarzu Centralnym[4] (kwatera 54).
Rozwój szpitala przy ul. Arkońskiej edytuj
Dr Antoni Korniak, po zajęciu w roku 1962 stanowiska dyrektora „szpitala na Arkońskiej” (początkowo Szpitala Zakaźnego), aktywnie kontynuował pracę pięciu powojennych poprzedników (dr dr Perzyński, Elżbieta Buk, Roman Rattinger, Józef Markowicz, Marian Habela)[7].
W okresie pełnienia funkcji dyrektora Antoni Korniak doprowadził do przekształcenia Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego w wielospecjalistyczny Wojewódzki Szpital Zespolony[2], w tym do wyposażenia jednostek tej placówki m.in. w specjalistyczny sprzęt diagnostyczny (np. tomografia komputerowa, ultrasonografia, endoskopia, angiografia subtrakcyjna) i reanimacyjny; w Szpitalu utworzono nowoczesny ośrodek nefrologiczny z dwudziestoma sztucznymi nerkami[2].
Uruchamiano liczne nowe Oddziały; pierwszymi były Oddziały Laryngologii i Reumatologii. W roku 1969 otwarto pierwszy w regionie Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii, a następnie Oddział Neurologii. W latach 1971 i 1972 zostały utworzone Oddziały Wewnętrzne – o profilu kardiologicznym i o profilu nefrologicznym[7].
Sukcesem było doprowadzenie w roku 1973 pierwszego w regionie Oddziału Dializ. W roku 1983 zespół pod kierunkiem dr Marka Umińskiego dokonał „na Arkońskiej” pierwszego przeszczepienia nerki. Szpital stał się wkrótce czołowym w skali kraju ośrodkiem transplantacji nerek[c][7].
Fundacja Zdrowia edytuj
W roku 1989 Antoni Korniak zorganizował, przy SPWS, jedną z pierwszych w Polsce Fundacji Zdrowia[5], a następnie był wieloletnim prezesem jej Zarządu[4][5].
W czasie wywiadu, udzielonego z okazji 18. rocznicy utworzenia Fundacji, Antoni Korniak przyznał, że ideę fundacji „podejrzał” przebywając w USA. Po powrocie namówił zespół szpitala (lekarzy i pielęgniarki) do wyłożenie funduszu założycielskiego, po czym rozpoczęto pozyskiwanie środków na wyposażenie szpitala. A. Korniak mówił m.in.[6]:
Mając część środków łatwiej było namówić ministra, wojewodę lub marszałka do rozwiązania pilnego problemu. Nie sposób podać pełnej listy dokonanych zakupów…
Cieszył się z najnowszego sukcesu – możliwości wyposażenia szpitala w neuronawigację[8] – urządzenie stosowane podczas skomplikowanych operacji neurochirurgicznych[6]:
Urząd Marszałkowski wyasygnował na ten cel 860 tysięcy złotych, ale pozostałą część musimy „znaleźć” sami poprzez hojność przyjaciół Fundacji Służby Zdrowia.
Odznaczenia edytuj
Za działalność na niwie zawodowej i społecznej Antoni Korniak został odznaczony[4]:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Wyróżnienia edytuj
Otrzymał również wiele innych wyróżnień, m.in. tytuły[4]:
- „Zasłużony Lekarz PRL”,
- „Szczecinianin Roku 1986”,
- „Lider Roku 1992”,
W roku 1999 zajął dziesiątą pozycję na liście „Szczecinianie Stulecia”, stworzonej na podstawie wyników plebiscytu Gazety Wyborczej (wyd. szczecińskie), Polskiego Radia Szczecin i TVP Szczecin[3], uzyskując 1726 głosów[3][d].
Uwagi edytuj
- ↑ Zobacz –
dokument delimitacji zachodniej granicy Polski, podpisany w Schwerin przez gen. Chabarowa (prawdopodobnie Iwana Chabarowa), Leonarda Borkowicza i Piotra Zarembę (21 września 1945 roku).
- ↑ Pomorską Akademię Medyczną przekształcono w roku 2010 w Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie (PUM).
- ↑ Po odejściu dyr. A. Korniaka na emeryturę – w roku 2000 – zespół kierowany przez dr Romana Kostyrkę wykonał pierwszy przeszczep wątroby. Kolejne zespoły kontynuują rozwój tej i innych specjalizacji.
- ↑ Pierwsze dziesięć pozycji zajęli: Piotr Zaremba (8180), Hermann Haken (6694), Friedrich Ackermann (4102), Aleksander Wolszczan (2996), Kazimierz Majdański (2904), Konstanty Maciejewicz (2088), Janina Szczerska (2056), Jan Szyrocki (1909), Wilhelm Meyer-Schwartau (1841).
Przypisy edytuj
- ↑ Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolony im. Marii Skłodowskiej–Curie. [w:] Google Maps [on-line]. [dostęp 2014-01-26].
- ↑ a b c d Korniak Antoni Feliks. W: Praca zbiorowa, red. Tadeusz Białecki: Encyklopedia Szczecina. T. A–O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, Instytut Historii, Zakład Historii Pomorza Zachodniego, 1999, s. 471. ISBN 83-7241-089-5. (pol.).
- ↑ a b c d Tadeusz Brzeziński: Antoni Korniak. Szpital to Korniak. W: Szczecinianie stulecia. Wyd. Piątek trzynastego, s. 71.
- ↑ a b c d e f g Zmarł dr Antoni Korniak. Samodzielny Publiczny Szpital Zespolony w Szczecinie, 13 czerwca 2012. [dostęp 2014-01-26]. (pol.).
- ↑ a b c Fundacja Służby Zdrowia Samodzielnego Publicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. Marii Curie-Skłodowskiej W Szczecinie. [w:] bazy.ngo.pl > baza organizacji pozarządowych i instytucji [on-line]. bazy.ngo.pl. [dostęp 2014-01-26]. (pol.).
- ↑ a b c Wydarzenia 2008 roku; Fundacja ma 18 lat!. Samodzielny Publiczny Szpital Zespolony w Szczecinie, 2008. [dostęp 2014-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)]. (pol.).
- ↑ a b c Wczoraj i dziś szpitala. [w:] BIP Szpital Wojewódzki im. Marii Skłodowskiej–Curie w Szczecinie [on-line]. spwsz.biuletyn-publiczny.net. [dostęp 2014-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)]. (pol.).
- ↑ Quo Vadis Neurochirurgia in Tertio Millenio?. [w:] PUM Klinika Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej [on-line]. neurochirurgia.pum.edu.pl. [dostęp 2014-01-26]. (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Przedwojenna historia „szpitala na Arkońskiej”
- radioszczecin.pl 2008-02-12; Niemal 50 tysięcy złotych trafiło dziś na konto Fundacji Służby Zdrowia Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego przy ul. Arkońskiej w Szczecinie.