Intensywna terapia

leczenie chorych w stanie zagrożenia życia

Intensywna terapia – priorytetowa dziedzina medycyny[1] zajmująca się diagnostyką i leczeniem osób znajdujących się w stanie zagrożenia życia z powodu potencjalnie odwracalnej niewydolności jednego lub wielu narządów albo układów[2].

Za stan zagrożenia życia uznaje się sytuację, gdy z powodu choroby lub innej przyczyny dochodzi do ustania lub zagrożenia podstawowych czynności życiowych, takich jak oddychanie, krążenie, czynności OUN.[potrzebny przypis] Intensywna terapia polega na zastąpieniu zagrożonych czynności organizmu metodami leczniczymi, stosowanymi przede wszystkim na oddziale intensywnej terapii. Polega również na diagnozowaniu przyczyn powodujących chorobę wymagającą leczenia na oddziale intensywnej terapii. W Polsce i większości krajów europejskich intensywną terapią zajmują się lekarze anestezjolodzy. W USA na ogół Oddziały Intensywnej Opieki Medycznej (Intensive Care Units) prowadzone są przez lekarzy pulmonologów[wymaga weryfikacji?], niekiedy zamiennie nazywanymi "intensywistami" ("intensivist").

W Polsce intensywna terapia wchodzi w zakres specjalizacji lekarskiej anestezjologia i intensywna terapia[3], jest także dostępna jako odrębna specjalizacja „intensywna terapia” dla lekarzy którzy posiadają specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w jednej z następujących dziedzin: choroby wewnętrzne, choroby zakaźne, choroby płuc, kardiologia, nefrologia, neurologia, toksykologia kliniczna, chirurgia ogólna, chirurgia onkologiczna, chirurgia klatki piersiowej, chirurgia naczyniowa, kardiochirurgia, neurochirurgia, pediatria, neonatologia, choroby płuc dzieci, kardiologia dziecięca, nefrologia dziecięca, neurologia dziecięca, chirurgia dziecięca[2]. Konsultantem krajowym intensywnej terapii od 23 stycznia 2022 jest dr hab. n. med. Tomasz Mroczek, a anestezjologii i intensywnej terapii prof. dr hab. Rafał Drwiła (od 25 lipca 2022)[4].

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj