Arne Mellnäs
Arne Mellnäs (ur. 30 sierpnia 1933 w Sztokholmie[1][2][3], zm. 22 listopada 2002[4]) – szwedzki kompozytor.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
W latach 1953–1963 uczył się w Musikhögskolan w Sztokholmie u Larsa-Erika Larssona, Karla-Birgera Blomdahla i Bo Wallnera[1][2]. Kształcił się ponadto u Borisa Blachera w Berlinie (1959), Maxa Deutscha w Paryżu (1961), Györgya Ligetiego w Wiedniu (1962) i Gottfrieda Michaela Koeniga w Utrechcie (1963–1964)[1][2]. W 1964 roku pracował w Tape Music Cente w San Francisco[1][2]. Uczył muzyki w Sztokholmie w Borgarskola (1961–1963)[2] i Musikhögskolan (1963–1972)[1][2][3]. Od 1983 roku był przewodniczącym szwedzkiej sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej[2]. W 1984 roku został członkiem Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie[2].
Otrzymał I nagrodę na Konkursie Kompozytorskim Fundacji Gaudeamus za utwór Collage (1962)[1] oraz nagrodę im. Kurta Atterberga (1994)[2].
Twórczość edytuj
W początkowym okresie swojej twórczości nawiązywał do Bartóka i Hindemitha[1]. Na początku lat 60. XX wieku zaadaptował nowe środki kompozytorskie typowe dla awangardy zachodnioeuropejskiej, takie jak aleatoryzm i sonorystyka[1]. Wzorował się na twórczości Györgya Ligetiego, stosując mikropolifonię[1].
Wybrane kompozycje edytuj
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2][4])
Utwory orkiestrowe
- Koncert na klarnet i orkiestrę smyczkową (1957)
- Music (1959)
- Chiasmos (1961)
- Collage (1962)
- Aura (1964)
- Transparence (1972)
- Blow na orkiestrę dętą (1974)
- Moments musicaux (1977)
- Besvärjelser (1978)
- Capriccio (1978)
- symfonia Ikaros (1986)
- Passages (1989)
Utwory kameralne
- Sonata na obój i fortepian (1957)
- Per caso na saksofon, puzon, skrzypce, kontrabas i 2 perkusistów (1963)
- Tombola na róg, puzon, gitarę elektryczną, fortepian i organy Hammonda (1963)
- Sic transit na instrument i taśmę (1964)
- Siamfoni na trąbkę, róg i puzon (1964)
- Gestes sonores na dowolny zespół instrumentów (1964)
- Quasi niente na 1–4 tria smyczkowe (1968)
- Capricorn Flakes na fortepian, klawesyn i wibrafon (1970)
- Cabrillo na klarnet, puzon, wiolonczelę i perkusję (1970)
- Ceremus na flet, klarnet, puzon, kontrabas i perkusję (1973)
- The Mummy and the Hummingbird na flet i klawesyn ad libitum (1974)
- Soliloquium IV na fagot i przetworzenia elektryczne (1976)
- Riflessioni na klarnet lub kontrabas i taśmę (1981)
- 31 Variations on C A G E na 2 fortepiany i perkusję (1982)
- Rendez-vous na 2 flety i perkusję (1983)
- Stampede na kwartet saksofonowy (1985)
- Gardens na flet, klarnet, perkusję, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1987)
- No roses for Madame F na kwartet saksofonowy (1991)
- Rolando furioso na skrzypce i klawesyn (1991)
- kwartet Hommages (1993)
- Estampes na róg (1995)
Utwory chóralne
- Missa brevis (1959)
- Succsim (1964–1967)
- Dream (1970)
- Mara mara minne (1973)
- Bossa buffa (1973)
- Tio odspråk (1981)
- L’Infinito (1982)
- Kosmos (1992–1994)
Utwory sceniczne
- opera Minibuff (1966)
- opera telewizyjna Kaleidovision (1969)
- opera kościelna Erik den helige (1975, wyst. Sztokholm 1976)
- opera Spöket på Canterville (wyst. Umeå 1981)
- opera komiczna Dans på rosor (1984)
- opera Doktor Glas (1987–1990)
Utwory na taśmę
- Intensity 6.5 (1966)
- Conglomérat (1968)
- Kaleidovision (1969)
- Eufoni (1969)
- Far out (1970)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 169. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2394–2395. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 573. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b Melvin P. Unger: Historical Dictionary of Choral Music. Lanham: Rowman & Littlefield, 2023, s. 317. ISBN 978-1-5381-2433-8.