Artur Gerwin
Artur Gerwin (ur. 13 września 1909 w Łomży, zm. 22 sierpnia 1967 w Katowicach) – polski duchowny ewangelicko-augsburski, proboszcz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Jaworzu w latach 1932-1939, wieloletni drugi proboszcz Parafii Ewangelicko- Augsburskiej w Cieszynie, w latach 1963-1967 proboszcz tejże parafii. Więzień obozów koncentracyjnych KL Sachsenhausen i KL Dachau.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Proboszcz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Jaworzu | |
| Okres sprawowania |
1932–1939 |
| Proboszcz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Jaworzu | |
| Okres sprawowania |
1948-1967 (Do 1963 jako drugi proboszcz) |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Ordynacja |
1931 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Artur Gerwin urodził się 13 września 1909 roku w Łomży w rodzinie Fryderyka Artura Gerwina, prywatnego urzędnika i jego żony Marty z Kolbergów. Jego rodzina wywodzi się z francuskich hugenotów, którzy pod koniec XVII wieku emigrowali do Prusów Książęcych, skąd dziadek Artura, Fryderyk Gerwin przeprowadził się do Polski. W okresie I wojny światowej rodzina Gerwinów została zesłana w głąb Rosja skąd powrócili osiadając w Łomży, gdzie w 1918 Artur Gerwin podjął naukę w Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki. W 1926 rozpoczął studia w Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w roku 1931[1].
Ordynowany na duchownego 11 października 1931 roku w Warszawie przez księdza doktora biskupa Juliusza Burschego. W tym samym roku podjął pierwszą pracę jako wikariusz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Ustroniu. 14 grudnia 1932 roku zostaje wybrany na proboszcza Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Jaworzu gdzie pełni swą posługę aż do aresztowania przez Gestapo tuż po wybuchu wojny, 14 grudnia 1939 roku. W czasie swojej pracy dla jaworzańskiego zboru dokonał rozbudowy kościoła w Jasienicy, zaopatrzenia kaplicy w Wieszczętach w dzwony a także generalnego remontu kościoła w Jaworzu, w tym jego elektryfikacji. W tym czasie pełni również funkcję członka zarządu Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa, członka zarządu Stowarzyszenia Księży Ewangelickich w RP, czy też członka Macierzy Szkolnej[1].
Od roku 1940 więzień obozów koncentracyjnych KL Sachsenhausen i KL Dachau. Po wyjściu z obozu, od roku 1941 pracuje jako robotnik przymusowy w cieszyńskiej fabryce chemicznej Avenarius, po kolejnych przesłuchaniach przez Gestapo zmuszony do ucieczki z Cieszyna podejmuje pracę w zakładach chemicznych w Kędzierzynie-Koźlu, gdzie stopniowo podupada na zdrowiu by w roku 1944 przejść osiem operacji, które uniemożliwiają księdzu Gerwinowi podjęcie jakiejkolwiek pracy[1].
Po wyzwoleniu, od czerwca 1945 pełnił posługę w Parafii Ewangelicko- Augsburskiej w Cieszynie. 22 lutego 1948 został wybrany drugim proboszczem tejże parafii, by w roku 1963, po przejściu w stan spoczynku księdza Oskara Michejdy przejąć funkcję pierwszego proboszcza, którą pełnił do swojej przedwczesnej śmierci 22 sierpnia 1967 roku[1].
Od wczesnych lat powojennych był powoływany przez władze kościelne do ważnych zadań administracyjnych na najwyższym szczeblu. Sprawował funkcje: radcy i wiceprezesa Konsystorza, członka Synodu Kościoła, sekretarza Wydziału Synodalnego i członka komisji egzaminacyjnej kandydatów na duchownego przy Konsystorzu. Uczestniczył także jako przedstawiciel polskiego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w wielu zagranicznych konferencjach, m.in. w konferencji Luterańskich Kościołów Mniejszościowych Europy w Wiedniu, w Walnym Zgromadzeniu Światowej Federacji Luterańskiej w Helsinkach (1963 r.), w obchodach 450-lecia Reformacji w Eisenach (1967 r.), w konferencji ŚFL w sprawach socjalnych w Sztokholmie (1963 r.) i w konferencji Stowarzyszenia Księży w Berlinie (1962 r.)[1].
Był ponadto zaangażowany społecznie, działał w Towarzystwie Historycznym, Chrześcijańskim Stowarzyszeniu Społecznym i w Klubie Propozycji w Cieszynie, gdzie wygłaszał referaty w duchu pojednania chrześcijańskiego. W 1956 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[1].
Życie prywatne edytuj
Artur Gerwin był żonaty z Wandą z Wałaskich, z którą przeżył w małżeństwie 34 lata, mieli dwoje dzieci, córkę Krystynę i syna Piotra, oboje zostali lekarzami[1].
Siostra Artura Gerwina, Cecylia również podjęła studia teologiczne, była pierwszą żeńską absolwentką Wydziału Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Pracowała w Ewangelickim Gimnazjum Anny Wazówny w Warszawie. Zmarła w 1943 roku po ciężkiej chorobie[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Ryszard Janik, Wspomnienie [online], Parafia w Jaworzu [dostęp 2023-04-06] (pol.).