Attila Bozay (ur. 11 sierpnia 1939 w Balatonfűzfő, zm. 14 września 1999 w Gönc[1]) – węgierski kompozytor.

Attila Bozay
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1939
Balatonfűzfő

Pochodzenie

węgierskie

Data i miejsce śmierci

14 września 1999
Gönc

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Życiorys edytuj

W latach 1954–1957 uczył się u Istvána Szelényiego[2] w Miskolci Bartók Béla Zeneművészeti Szakközépiskola[1], następnie od 1957 do 1962 roku studiował w Akademii Muzycznej im. Ferenca Liszta w Budapeszcie u Ferenca Farkasa[1]. W latach 1963–1966 był pracownikiem Magyar Rádió[1]. W 1967 roku przebywał na stypendium UNESCO w Paryżu[1]. Dwukrotny laureat nagrody im. Erkela (1968 i 1979), otrzymał także nagrodę Bartók-Pásztory (1998)[1]. W 1984 roku uhonorowany tytułem Zasłużonego Artysty (Érdemes Művésze díj)[1].

W jego dorobku dominowały utwory kameralne i solowe[2]. Występował jako wykonawca własnych utworów, grając na cytrze skonstruowanej według modelu Sándora Budaia[2].

Wybrane kompozycje edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1])

Utwory orkiestrowe edytuj

  • Pezzo concertato No. 1 na altówkę i orkiestrę (1965)
  • Pezzo sinfonico No. 1 (1967)
  • Pezzo d’archi (1968, zrewid. 1974)
  • Pezzo concertato No. 2 na cytrę i orkiestrę (1974–1975)
  • Pezzo sinfonico No. 2 (1975–1976)
  • Gyermekdalok na 18 instrumentów smyczkowych (1976)
  • Variazioni (1977)
  • Improvisations No. 3 na fortepian preparowany i smyczki (1987)

Utwory kameralne

  • Duo na 2 skrzypiec (1958)
  • Episodi na fagot i fortepian (1959)
  • Trio na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1960, zrewid. 1966)
  • Kwintet dęty (1962)
  • 2 kwartety smyczkowe (1964, 1971)
  • Két tétel na obój i fortepian (1970)
  • Sorozat na zespół kameralny (1970)
  • A malom na zespół kameralny (1972–1973)
  • Improvisations No. 2 na flety proste i trio smyczkowe (1976)
  • Tükor na cytrę i cymbały (1977)
  • Sonata skrzypcowa (1987–1988)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Papírszeletek na sopran, klarnet i wiolonczelę (1962)
  • Kiáltások na tenora, skrzypce, wiolonczelę, klarnet, róg i fortepian (1963)
  • Trapéz és korlát na tenora, chór i orkiestrę (1966)
  • Lux perpetua na chór (1969)
  • Két tájkép na baryton, flet i cytrę (1970–1971)

Opery

  • Küngisz királynö (1968–1969)
  • Csongor és Tünde (1979–1984)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 423. ISBN 0-02-865526-5.
  2. a b c Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 386. ISBN 83-224-0113-2.