August Biskupski
August Biskupski (ur. 28 sierpnia 1878 w Żytynku, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – doktor nauk medycznych, pułkownik lekarz Wojska Polskiego.
 pułkownik lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1930 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Szpital Rejonowy w Bydgoszczy |
| Stanowiska |
komendant szpitala rejonowego |
| Główne wojny i bitwy |
wojna rosyjsko-japońska |
| Późniejsza praca | |
Życiorys edytuj
August Biskupski urodził się 28 sierpnia 1878 w Żytynku, na terytorium ówczesnej guberni wołyńskiej, w rodzinie Wiktora i Marii ze Sławoszewskich. W 1899 uzyskał dyplom lekarski. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej, I wojny światowej i wojny z bolszewikami. Służył kolejno w: Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie (1919), Szpitalu Okręgowym w Grodnie na stanowisku starszego ordynatora, Szpitalu Okręgowym w Grudziądzu[1], Szpitalu Rejonowym w Bydgoszczy na stanowisku komendanta (1921)[2], Szpitalu Okręgowym Nr I w Warszawie na stanowisku zastępcy komendanta (1925). 6 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, „w korpusie lekarskim, w grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 26. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. 1 grudnia 1924 został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[3]. Pełniąc służbę w Bydgoszczy pozostawał na ewidencji 8 batalionu sanitarnego, a po przeniesieniu do Warszawy - 1 batalionu sanitarnego[4]. Z dniem 31 stycznia 1930 został przeniesiony ze Szkoły Podchorążych Sanitarnych w stan spoczynku[5].
W 1936 mieszkał w Warszawie przy ulicy Okrężnej 58 i praktykował, jako lekarz specjalista chirurg Obwodu Leczniczego Nr 3[6]. Ostatnio pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych, jako lekarz Junackich Hufców Pracy. Był żonaty, miał syna Augusta.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 423, 558. Pełniąc służbę w Szpitalu Okręgowym w Grudziądzu pozostawał na ewidencji Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr I.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 1168, 1186, 1198.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 1003, 1017, 1079.
- ↑ Rocznik oficerski 1928, s. 709, 724.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 20 z 23 grudnia 1929 r., s. 411.
- ↑ Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski ..., s. 1207, 1243.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
Bibliografia edytuj
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
- Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936.