Avro Lincoln

Avro Lincoln
	; Kanadyjski Avro Lincoln
	Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Avro
Typ	Ciężki samolot bombowy
Załoga	7 ludzi
	Historia
Data oblotu	9 czerwca 1944
Wycofanie ze służby	1963
Liczba egz.	604
	Dane techniczne
Napęd	4 Silniki rzędowe Rolls-Royce Merlin 85 lub Packard Merlin 68
Moc	1750 KM
	Wymiary
Rozpiętość	36,58 m
Długość	23,86 m
Wysokość	5,27 m
Powierzchnia nośna	132 m²
	Masa
Własna	19686 kg
Startowa	34019 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	499 km/h (475 km/h na wysokości 4750 m)
Prędkość przelotowa	346 km/h na wysokości 6100 m
Pułap praktyczny	9295 m
Zasięg	2366 km (z maksymalnym ładunkiem bomb), 6900 km maksymalny
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	Strzeleckie: 6 wielkokalibrowych karabinów maszynowych Browning kaliber 12,7 mm (lub 4 wkm i 2 działka 20mm):; 2 w przedniej wieży strzeleckiej,; 2 w górnej wieży (lub 2 działka 20mm); 2 w wieży ogonowej.; Bombowe: do 6356 kg bomb (np. 14 bomb po 454 kg)
	Użytkownicy
	Wielka Brytania, Australia,; Kanada, Argentyna
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Avro Lincoln – brytyjski ciężki czterosilnikowy samolot bombowy z końca II wojny światowej, powstały w zakładach A. V. Roe (Avro), używany od 1945.

Historia

Avro Lincoln B2 w muzeum w Cosford

Samolot Avro Lincoln powstał na zamówienie nowego bombowca o dużym zasięgu, według wymagań technicznych B.14/43. Nowy samolot był powiększonym rozwinięciem udanego ciężkiego bombowca Avro Lancaster z 1941 roku, z którego wykorzystano wiele elementów; jego głównym projektantem był Roy Chadwick. Początkowo nowy samolot oznaczono nawet Lancaster Mk.IV / Mk.V.

Pierwszy lot prototypu miał miejsce 9 czerwca 1944 roku. Samolot przyjęto następnie do produkcji pod oznaczeniem fabrycznym typu Avro typ 694 i nową nazwą Lincoln. Produkcja ich jednak opóźniła się z uwagi na pierwszeństwo dostaw produkowanych już Lancasterów. Pierwsze seryjne Lincolny trafiły dopiero w sierpniu 1945 do pierwszej jednostki, 57. dywizjonu RAF. Miały służyć do bombardowania Japonii w składzie Tiger Force, lecz nie nastąpiło to przed końcem wojny. Do regularnej służby ten typ samolotu wszedł dopiero w lutym 1946, w 44. dywizjonie RAF.

Bombowce Lincoln budowano w kilku bardzo podobnych wersjach seryjnych. Litera "B" w oznaczeniach, czasami pomijana, oznaczała przeznaczenie: bombowiec. Ogółem zbudowano 604 Lincolny (różne źródła podają 503, 583 lub 624):

B. Mk I – napędzany silnikami Rolls-Royce Merlin 85
B. Mk II – napędzany silnikami Packard Merlin 68
B. Mk XV – wersja budowana w Kanadzie (ukończono 1 samolot)
B. Mk 30 – wersja budowana w Australii (w fabryce Government Aircraft Factory – GAF), silniki Merlin 85
B. Mk 30A – wariant z mocniejszymi silnikami Rolls-Royce Merlin 102
GR. Mk 31 (GR.31) – australijski wariant patrolowy morski przeciw okrętom podwodnym, załoga 11 osób (19 sztuk)

Służba

Piloci w kokpicie Avro Lincoln

Samoloty Lincoln używane były przez lotnictwo brytyjskie (RAF) i australijskie (RAAF, 73 sztuki), a także argentyńskie (30 sztuk). Trzy samoloty testowane były w Kanadzie. Pomimo że były znacznie mniej nowoczesne od używanych równocześnie amerykańskich Boeing B-29 Superfortress (pod nazwą Washington), Lincolny stanowiły podstawę brytyjskiego lotnictwa strategicznego do połowy lat 50., kiedy jako całkowicie przestarzałe zostały zastąpione przez bombowce odrzutowe serii 'V'. Używane były również do lotów rozpoznawczych, głównie nad NRD. 12 marca 1953 jeden Lincoln w czasie lotu treningowego został zestrzelony w okolicy Berlina, na granicy stref przez radzieckie myśliwce, załoga zginęła.

Lincolny były używane bojowo przeciw komunistycznym partyzantom na Malajach podczas powstania malajskiego, od 1950 do 1958 roku^[1]. Brytyjskie Lincolny z 97. Dywizjonu i australijskie z 1. Dywizjonu były najintensywniej używanymi samolotami bojowymi w toku konfliktu (m.in. australijskie zrzuciły w toku operacji ponad 15 tysięcy ton bomb)^[1]. Lincolny użyte były też przeciw powstańcom Mau Mau w Kenii od 1953 roku^[2]. We wszystkich krajach używane były do lat 60.

Część samolotów Lincoln przebudowano na samoloty transportowe, nazywane też Avro 695 Lincolnian. Udanym rozwinięciem konstrukcji Lincolna był morski samolot patrolowy Avro Shackleton.

Przypisy

↑ ^a ^b J.W.R. Taylor, P.J.R. Moyes, Pictorial history of the R.A.F. Volume 3. 1945-1969. Nowy Jork: Arco, 1970 (ang.), s.30, 34
↑ J.W.R. Taylor, P.J.R. Moyes, Pictorial history of the R.A.F. Volume 3. 1945-1969. Nowy Jork: Arco, 1970 (ang.), s.45

Linki zewnętrzne

Argentyńskie Lincolny. choiquehobbies.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-23)]. (ang.)
Zdjęcia. spyflight.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-23)]. (ang.)

[pict-1] J.W.R. Taylor, P.J.R. Moyes, Pictorial history of the R.A.F. Volume 3. 1945-1969. Nowy Jork: Arco, 1970 (ang.), s.30, 34

[2] J.W.R. Taylor, P.J.R. Moyes, Pictorial history of the R.A.F. Volume 3. 1945-1969. Nowy Jork: Arco, 1970 (ang.), s.45

[1]

[2]