K-481radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor I). Budowę okrętu rozpoczęto 27 września 1973 roku, 8 września 1974 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 27 grudnia 1974 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej do 1994 roku.

K-481
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

projekt 671

Projekt

Malachit (SKB-143)

Oznaczenie NATO

Victor I

Historia
Stocznia

Zakład 402

Początek budowy

27 września 1973

Wodowanie

8 września 1974

 MW ZSRR
Wejście do służby

27 grudnia 1974

Wycofanie ze służby

5 lipca 1994

Los okrętu

złomowany w 1996

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


3650 ton
4830 ton

Długość

89 metrów

Szerokość

10,6 metra

Zanurzenie

7,2 metra

Zanurzenie testowe

400 metrów

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Materiał kadłuba

AK-29

Napęd
2 reaktory WM-4P
1 turbina parowa (31 000KM)
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


12 węzłów
33 węzły

Uzbrojenie
18 torped ZOP
Wyrzutnie torpedowe

6 x 533 mm

Załoga

76

Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 93 metrów wypierał na powierzchni 3650 ton i 4830 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 33 węzłów. Jednostka została wyposażona w sześć wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz aktywno-pasywny sonar Rubin MGK-300.

Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.

Okręt wycofano ze służby 5 lipca 1994 roku i złomowano w 1996 roku[1].

Przypisy edytuj

  1. Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997, s. 141. (ros.).

Bibliografia edytuj