Baguio

Baguio
	; Katedra
	Flaga
Państwo	Filipiny
Prowincja	Benguet
Burmistrz	Benjamin Magalong
Powierzchnia	57,5 km²
Populacja; • liczba ludności	; 366 358; (1 maja 2020)
Nr kierunkowy	74
Kod pocztowy	2600
	Położenie na mapie Filipin Baguio
	16°25′N 120°36′E/16,416667 120,600000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Baguio – miasto na Filipinach na wyspie Luzon w prowincji Benguet ok. 200 km na północ od Manili; zwane City of the Pines. Oficjalna letnia rezydencja prezydentów Filipin. W 2010 roku jego populacja liczyła 318 676 mieszkańców.

Położenie i klimat edytuj

Baguio leży na średniej wysokości 1370 m n.p.m., zajmuje powierzchnię 49 km²; współrzędne geograficzne 16°25′N 120°36′E/16,416667 120,600000.

Średnie temperatury są tu o ok. 8 stopni niższe niż w Manili, zaś opady dwukrotnie intensywniejsze, jednak większość z nich przypada na okres od czerwca do października. W pozostałych miesiącach panują tu idealne warunki klimatyczne; miasto jest nazywane „Letnią stolicą Filipin” (do 1976 r. było nią oficjalnie).

Ludność edytuj

W roku 2005 miasto liczyło 273 tys. mieszkańców; prognoza na rok 2010 przewiduje ponad 303 tys. Baguio jest miastem młodych ludzi, około 2/3 populacji jest w wieku poniżej 30 lat. Roczny przyrost liczby mieszkańców jest na poziomie ok. 5%. W czasie szczytu wakacyjnego liczba ludności w mieście potraja się.

W Baguio językiem codziennego użytku jest filipiński dialekt Ilocano, ale wszędzie można porozumieć się po angielsku. Ponad 80% ludności stanowią katolicy.

Komunikacja edytuj

Baguio jest ważnym węzłem komunikacyjnym, prowadzi tu wiele autostrad i dróg, w tym najstarsza Kennon Road z 1905 r. oraz Marcos Highway, Quirino Highway (Naguilian Road), Halsema Highway i in. Połączenie kolejowe z Manilą zostało przerwane w 1990 r. podczas trzęsienia ziemi towarzyszącego erupcji wulkanu Pinatubo. Funkcjonuje natomiast port lotniczy Laokan, położony ok. 20 km od centrum.

Gospodarka edytuj

Jakkolwiek podstawowymi źródłami dochodów są handel i turystyka, miasto jest również ośrodkiem wydobycia złota i srebra, pozyskiwana jest także krzemionka oraz wapień.

Kultura i edukacja edytuj

Baguio jest słynnym ośrodkiem tradycyjnej medycyny filipińskiej, można tu spotkać szamanów-uzdrowicieli, wykonujących jakoby operacje chirurgiczne gołymi rękami. Znane jest również z pięknych wyrobów rzemieślniczych.

Siedziba kilku uczelni wyższych, m.in. University of the Philippines College Baguio, Saint Louis University (zał. 1911), University of Baguio (zał. 1948), Philippine Military Academy.

Atrakcje turystyczne edytuj

Sztuczne jezioro w Burnham Park

Ogród botaniczny będący jednocześnie skansenem;
Burnham Park z 1909 r., najstarszy park w mieście, ze sztucznym jeziorem i licznymi obiektami sportowymi;
Camp John Hay, dawny amerykański obóz wojskowy, w 1991 r. przekazany miastu, położony wśród lasów sosnowych;
Mines View Park, nieużywane już kopalnie złota i srebra udostępnione dla zwiedzających;
The Mansion House, była siedziba gubernatorów amerykańskich, następnie letnia rezydencja prezydentów Filipin;
Katedra, rozpoznawalny symbol miasta;
Kapliczka Lourdes Grotto, ośrodek kultu religijnego;
Gorące źródła Asin, 16 km na północ od miasta.

Historia edytuj

Na początku XX wieku amerykański gubernator Luke E. Wright zlecił słynnemu architektowi Danielowi H. Burnhamowi zaprojektowanie kurortu, w którym mogliby odpoczywać od gorącego klimatu Manili żołnierze, urzędnicy i ich rodziny. W 1905 r. powstał plan miasta-ogrodu mającego liczyć 25 do 30 tysięcy mieszkańców. Oficjalne ogłoszenie Baguio miastem odbyło się 1 września 1909 r. Rozwój miasta przyspieszyło wydobycie w pobliżu złota i rud miedzi. Do 1937 roku władzę w mieście mieli Amerykanie, później stopniowo przejmowali ją Filipińczycy, pierwsze całkowicie wolne wybory władz miasta odbyły się w 1957 roku.

W 1978 r. odbył się tu mecz o szachowe mistrzostwo świata pomiędzy Anatolijem Karpowem a Wiktorem Korcznojem.

Współpraca edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Zdjęcie satelitarne z Google Maps