Baryton

głos męski między tenorem a basem

Baryton (gr. βαρύτονος „niskobrzmiący” od barýs „ciężki; głęboki; silny” i tónos „lina; struna; napięcie”)[1] – głos męski, mieszczący się w środkowym zakresie skali głosu (niższy od tenoru, wyższy od basu). Skala barytonu chóralnego sięga od A do f 1, zaś solowego – od G do g 1, ale może być poszerzona zarówno w górę jak i w dół.

Wśród głosów barytonowych wyróżnia się baryton dramatyczny i baryton liryczny. Baryton dramatyczny jest to głos o ciemnej barwie, cechujący się szczególnie bogatym i pełnym brzmieniem oraz niską tessiturą (skala od G do f1). Z kolei baryton liryczny charakteryzuje jasna barwa o lekkim i ciepłym brzmieniu oraz wyższa tessitura niż baryton dramatyczny – skala od A do g1.

Śpiewacy operowi dysponujący tym głosem

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Władysław Kopaliński: tonacja; tonalność. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2017-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-02)].