Wikipedia

Berl Fink

Berl Fink (ur. 1866) – żydowski kupiec, przedsiębiorca.

Berl Fink
Data urodzenia

1866

Zawód, zajęcie

kupiec

Miejsce zamieszkania

Sanok, Wiedeń

Życiorys edytuj

 
Kamienica przy ul. Henryka Sienkiewicza 2 w Sanoku

Urodził się w 1866[1]. Był kupcem[1][2][3]. Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku został uznany przynależnym do gminy Sanok[1]. Na początku XX wieku był określany w Sanoku mianem „kamienicznika”[4].

W 1896 wygrał przetarg ogłoszony przez Radę Miejską w Sanoku na budowę gmachu dla szkół powszechnych w tym mieście, wybudowany przy ulicy Adama Mickiewicza (obecna siedziba II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku)[5]. Na przełomie XIX i XX wieku wybudował kamienicę przy ul. Tadeusza Kościuszki 22 w Sanoku[6]. 12 września 1907 udzielono koncesji na prowadzenie na parterze hotelu, restauracji i wyszynku wina Majera Hirsza Hocha[7]. Na wyższych kondygnacjach, na początku XX wieku działało w niej ruskie Towarzystwo Wzajemnego Kredytu „Beskid”[8], a w latach II Rzeczypospolitej Spółdzielcze Towarzystwo Kredytu i Handlu „Beskid”[9][6]. Na początku XX wieku posiadał w Sanoku cegielnię (leżąca za starą fabryką)[10]. Na swoim gruncie u zbiegu ulicy Henryka Sienkiewicza i ulicy Tadeusza Kościuszki posiadał dwie budki drewniane, z których jedną – przeznaczona na uruchomienie trafiki – w rezultacie porozumienia z Radą Miejską października 1905 i dokonanej zamiany gruntów w drugiej połowie 1905 przeniósł w dalszą część ogrodu celem budowy na działce kamienicy (w drugiej szopie mieścił się szynk noszący przydomek „Przeszkoda”)[4][11][12]. Budowa kamienicy przy ul. Henryka Sienkiewicza 2 trwała w drugiej połowie 1905[10]. Fink został właścicielem (była określana potocznie jako „kamienica Finka”[13]), którą w okresie II RP wynajmował jako lokale mieszkalne[14]. W tym okresie przed 1939 na stałe zamieszkiwał w Wiedniu i przyjeżdżał do Sanoka raz w roku celem pobrania opłat czynszowych[15]. Według danych urzędowych w 1931 właścicielką budynku przy ul. Sienkiewicza 2 była Mala Fink[16].

Był żonaty z Goldą Fink[1][17]. Miał dzieci: synów Hersza wzgl. Henryka (ur. 1888, absolwent C. K. Gimnazjum w Sanoku z 1908)[18][19][20], Samuela (ur. 1896)[21], córki Martę (ur. 1891)[22], Rüth wzgl. Rosa (ur. 1903)[23].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 116 (poz. 9).
  2. ↑ Karlsbader Kurliste. „Curliste Karlsbad”. Nr 225, s. 6, 22 czerwca 1903. (niem.). 
  3. ↑ Karlsbader Kurliste. „Curliste Karlsbad”. Nr 264, s. 8, 24 czerwca 1909. (niem.). 
  4. ↑ a b Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 42, s. 3–4, 16 października 1905. 
  5. ↑ Alojzy Zielecki: W epoce autonomii galicyjskiej. Struktury organizacyjne miasta. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 383. ISBN 83-86077-57-3.
  6. ↑ a b Stefański 2005 ↓, s. 43.
  7. ↑ Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 193, s. 2, 22 września 1907. 
  8. ↑ Statystyka Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi z W. Księstwem Krakowskiem za rok 1903. Lwów: 1904, s. 39.
  9. ↑ Agata Skowrońska-Wydrzyńska, Maciej Skowroński: Sanok. Zabytkowa architektura miasta. Sanok: San, 2004, s. 15. ISBN 83-919725-2-6.
  10. ↑ a b Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 88, s. 3, 3 września 1905. 
  11. ↑ Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 41, s. 3, 9 października 1905. 
  12. ↑ Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 88, s. 2, 3 września 1905. 
  13. ↑ Tadeusz Chmielewski: Arbiter elegantiarum. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 270.
  14. ↑ Stefański 2005 ↓, s. 15, 17.
  15. ↑ Stefański 2005 ↓, s. 17.
  16. ↑ Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 88.
  17. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 119 (poz. 58).
  18. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 52, 68.
  19. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 117 (poz. 7).
  20. ↑ Hersz Fink. gedenkbuch.univie.ac.at. [dostęp 2020-05-17]. (ang.).
  21. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 119 (poz. 57).
  22. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 119 (poz. 56).
  23. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 119 (poz. 62), 121 (poz. 82).

Bibliografia edytuj

  • Kamienica / „Beskid”. W: Stefan Stefański: Kartki z przeszłości Sanoka. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2005, s. 15-18 / 43. ISBN 83-919470-9-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Berl_Fink&oldid=71921206”