Wikipedia

Bill Wyman

muzyk brytyjski, basista (Rolling Stones)

Bill Wyman, właściwie William George Perks[1] (ur. 24 października 1936 w Londynie[2]) – brytyjski muzyk rockowy, basista. Od grudnia 1962 do grudnia 1992 był basistą w zespole rockowym The Rolling Stones[3][4][5][6][7][8][9].

Bill Wyman
Ilustracja
Bill Wyman (1989)
Data i miejsce urodzenia

24 października 1936
Londyn, Anglia, Wielka Brytania

Instrumenty

gitara basowa

Gatunki

rock and roll, blues-rock, rock psychodeliczny

Zawód

muzyk

Aktywność

1960–1993, 1997–

Wydawnictwo

Velvel, Koch International, Rolling Stones Records

Zespoły
The Rolling Stones
Bill Wyman’s Rhythm Kings
The Cliftons
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Życiorys edytuj

W wieku 10 lat rozpoczął 3-letnią naukę gry na fortepianie, potem sam uczył się gry na gitarze basowej. Przed przystąpieniem do zespołu Rolling Stones grał na gitarze basowej w kilku lokalnych zespołach.

Był trzykrotnie żonaty. 24 października 1959 poślubił Diane Cory, z którą miał syna Stephana Paula. Jednak w 1969 doszło do rozwodu. W 1984, kiedy Wyman miał 48 lat, związał się z wówczas 13-letnią Mandy Smith[10], którą poznał za kulisami jednej z gal rozdania nagród muzycznych[11]. Przez dwa lata ich związek pozostał w ścisłej tajemnicy, ale kiedy informacja została podana do wiadomości publicznej, stała się największym skandalem show-biznesu dekady[11]. Jej matka zaakceptowała ten związek. W 2010, w wywiadzie dla „Daily Mail”, Smith wyznała, że rozpoczęła stosunki seksualne z Wymanem, mając zaledwie 14 lat. 2 czerwca 1989 52-letni Wyman poślubił wtedy 18-letnią Smith[12]. Na ich ślubie pojawili się m.in. Mick Jagger, Jerry Hall i Keith Richards[13]. W 1991 rozwiedli się[14]. 21 kwietnia 1993 ożenił się z Suzanne Accostą, z którą ma trzy córki: Katherine Noelle (ur. 1994), Jessicę Rose (ur. 1995) i Matildę May (ur. 1998).

Po odejściu z zespołu zaczął nagrywać solowe płyty oraz występować i nagrywać z Bill Wyman’s Rhythm Kings[3][4][5][6][7][8][9].

W 2012 wystąpił ponownie (po 20 latach) z The Rolling Stones na koncertach w The O2 Arena w Londynie w ramach trasy 50 & Counting z okazji pięćdziesięciolecia powstania zespołu[15].

Dyskografia edytuj

 
Wyman (1975)

albumy solowe edytuj

  • Monkey Grip (1974)
  • Stone Alone (1976)
  • Bill Wyman (1982)
  • Stuff (1992 – Japonia i Argentyna; 2000 – Wielka Brytania)
  • Back to Basics (2015)

album wspólny edytuj

  • Willie & The Poor Boys (1985); Mickey Gee, Andy Fairweather-Low, Geraint Watkins i Charlie Watts

składanki edytuj

  • A Stone Alone: The Solo Anthology 1974–2002 (2002)

Bill Wyman’s Rhythm Kings edytuj

  • Struttin’ Our Stuff (1997)
  • Anyway the Wind Blows (1998)
  • Groovin' (2000)
  • Double Bill (2001)
  • Just for a Thrill (2004)

gościnnie edytuj

  • I Can Tell, John Hammond, Jr., 1967
  • The London Howlin’ Wolf Sessions, 1971
  • Manassas, 1972
  • Jamming with Edward!, 1972
  • Drinkin’ TNT And Smokin’ Dynamite, Junior Wells i Buddy Guy, 1977

single edytuj

  • „In Another Land” (1967)
  • „Monkey Grip Glue” (1974)
  • „White Lightnin'” (1974)
  • „A Quarter to Three” (1976)
  • „(Si, Si) Je suis un rock star” (1981)
  • „Visions” (1982)
  • „Come Back Suzanne” (1982)
  • „A New Fashion” (1982)
  • „Baby Please Don’t Go” (1985)
  • „What & How & If & When & Why” (2015)

Wybrana filmografia edytuj

Rok Tytuł Rola Reżyser
1985 Willie and the Poor Boys[16] Willie Eddie Arno, Markus Innocenti
1987 Zjeść bogatych (Eat the Rich)[17] ofiara w toalecie Peter Richardson[18]
2010 Stones in Exile (film dokumentalny)[19] w roli samego siebie Stephen Kijak
2012 Crossfire Hurricane (film dokumentalny)[20] Brett Morgen
2016 No Expectations the Murder of Brian Jones (film dokumentalny)[21] Avalon Giuliano

Przypisy edytuj

  1. ↑ Bill Wyman w bazie Filmweb
  2. ↑ Bill Wyman w bazie IMDb (ang.)
  3. ↑ a b Bill Wyman: The Rolling Stones. Wiedza i Życie. ISBN 83-7184-272-4.
  4. ↑ a b Daniel Wyszogrocki: Satysfakcja. 30 lat the Rolling Stones. Polska Oficyna Wydawnicza BGW, Warszawa 1993. ISBN 83-86365-63-3.
  5. ↑ a b Bob Brunning: Blues. The British Connection, 1986. London: Helter Skelter, 2002. ISBN 1-900924-41-2. (ang.).
  6. ↑ a b Dick Heckstall-Smith: The safest place in the world: A personal history of British Rhythm and blues, 2004. Clear Books, 2004. ISBN 0-7043-2696-5. (ang.).
  7. ↑ a b James Hector: The Complete Guide to the Music of the Rolling Stones. Omnibus Pr, 1995. (ang.). ISBN 978-0711943032.
  8. ↑ a b David Hinckley, Debra Rodman: The Rolling Stones: Black and White Blues, 1963. Turner Pub, 1995. ISBN 978-1570361500. (ang.).
  9. ↑ a b Sean Egan: The Rough Guide to The Rolling Stones. Rough Guides, 2006. ISBN 978-1843537199. (ang.).
  10. ↑ Neil Sears, Jaya Narain (2013-03-31): Police ‘not interested’ in Wyman’s affair with 13-year-old Mandy Smith, who claims she slept with him when she was 14. Daily Mail. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  11. ↑ a b Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, s. 357, ISBN 978-83-67324-66-3.
  12. ↑ Ken Kelley (2014-06-02): The Day Bill Wyman Married 18-Year-Old Mandy Smith. Ultimate Classic Rock. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  13. ↑ Antonia Hoyle (2009-06-03): 'If it happened now, Bill would go to jail.’ Mandy Smith on the Rolling Stone who seduced her at the age of 13. Daily Mail. [dostęp 2017-03-30]. (ang.).
  14. ↑ Bill Wyman w bazie Notable Names Database (ang.)
  15. ↑ Bill Wyman and Rolling Stones reunite for 50th Anniversary Bill Wyman [online], billwyman.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  16. ↑ Willie and the Poor Boys (1985) w bazie IMDb (ang.)
  17. ↑ Zjeść bogatych (1987) w bazie Filmweb
  18. ↑ Eat the Rich (1987) w bazie IMDb (ang.)
  19. ↑ Stones in Exile (2010) w bazie IMDb (ang.)
  20. ↑ Crossfire Hurricane (2012) w bazie IMDb (ang.)
  21. ↑ No Expectations the Murder of Brian Jones (2016) w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bill_Wyman&oldid=73083088”