Biskupstwo Utrechtu

Biskupstwo Utrechtu – dawne państwo Świętego Cesarstwa Rzymskiego leżące na terytorium dzisiejszej Holandii. Zostało utworzone w X wieku. W 1528 weszło w skład Zjednoczonych Prowincji Niderlandów.

Biskupstwo Utrechtu
Hochstift Utrecht
1024–1528
Herb Flaga
Herb Flaga
Ustrój polityczny

teokracja

Stolica

Utrecht

Data powstania

1024

Data likwidacji

1528

Władca

Henryk Wittelsbach

Mapa opisywanego kraju
brak współrzędnych

Historia

edytuj

Diecezja w Utrechcie została ustanowiona w 695. We wczesnym średniowieczu Utrecht wchodził w skład regionu Fryzja Wschodnia, a dokładniej w prowincji Instarlaka (usytuowanej na wschód od rzeki Vechte). Za panowania Ottona I, lenno Lake i Isla zostało skonfiskowane i oddane kościołowi w Utrechcie. Jest prawdopodobne, że biskup Baldéric (918-977) utworzył zastępcze hrabstwo laickie w prowincji Instarlaka. Ansfrid (995-1010) połączył obydwa obszary w całość za panowania Ottona III. Od 1024 biskup Utrechtu był księciem Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

Ostatnim księciem-biskupem Utrechtu był Henryk Wittelsbach (1487-1552). W 1528 biskupstwo zostało włączone do Zjednoczonych Prowincji Niderlandów, które były pod władaniem cesarza Karola V Habsburga. Tym samym straciło władzę książęcą i odtąd pełniło funkcję tylko kościelną. Wkrótce jednak na terenie północnych Niderlandów zaczęła szerzyć się reformacja. W 1561 papież Pius IV podniósł biskupstwo do rangi arcybiskupstwa, lecz nie miało to już większego znaczenia gdyż w tym czasie władzę w regionie przejęli wyznawcy kalwinizmu, którzy zbuntowali się przeciwko cesarzowi i kościołowi katolickiemu i znieśli władzę biskupów na swym terenie.

Geografia

edytuj

Biskupstwo składało się z dwóch oddzielonych księstwem Geldrii części: pierwsza, bogatsza część z miastem Utrecht, leżała nad rzekami Ren i Vechte, druga biedniejsza od rzeki IJssel aż po Fryzję (dzisiejsze krainy Drenthe, Salland, Twente, z miastami Groningen, Deventer, Goor, Kampen, Vollenhove, Coevorden).

Zobacz też

edytuj