Bitwa o Midway (film 1942)
Bitwa o Midway (ang. The Battle of Midway) – krótkometrażowy amerykański film dokumentalny z 1942 w reżyserii Johna Forda. Obraz składa się z kolorowych ujęć nakręconych podczas bitwy pod Midway i komentarzy wygłaszanych przez różnych narratorów m.in. Johnny’ego Governali’ego, Donalda Crispa, Henry’ego Fondę i Jane Darwell.
_intro2.jpg)
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1942 |
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
18 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
War Activities Committee |
Fabuła edytuj
W pierwszych sekwencjach filmu narrator Ray Milland wyjaśnia, gdzie znajduje się Midway oraz dlaczego ma strategiczne znaczenie. Kolejne ujęcia przedstawiają amerykańskich żołnierzy służących na wyspie, a całość komentuje kobiecy głos należący do Verny Felton. Ta pochodząca z miejscowości Springfield w stanie Ohio kobieta w pewnym momencie zwraca uwagę na chłopaka pochodzącego z jej miasta. Okazuje się nim pilot lotnictwa William E. „Junior” Kinney. Pokazany zostaje również materiał filmowy z jego rodziną.
Nagle narracja skupia się na samej bitwie, a przedstawione sceny ukazują obronę wyspy, walki na morzu i jej następstwa. Na końcu podane są japońskie straty.
Produkcja edytuj
Kiedy w 1942 Marynarka Wojenna USA wysłała reżysera Johna Forda na Midway sądził, że wojskowi chcą, by nakręcił tam film dokumentalny o życiu w małej, odizolowanej bazie wojskowej. Dwa dni przed bitwą dowiedział się, że Japończycy planują atak na bazę i że przygotowywana jest obrona[1]. Materiał, który podczas niej nagrał był całkowicie improwizowany. Gdy jeszcze spał, został obudzony przez odgłosy walki, więc szybko chwycił kamerę i rozpoczął filmowanie[2]. W trakcie zdjęć został ranny, więc gdy powrócił do USA był witany jak bohater. Przez kilka dekad niesłusznie uważano, że był on jedynym operatorem, gdyż w rzeczywistości podczas zdjęć pomagali mu również Jack MacKenzie i Kenneth M. Pier[1].
Po powrocie reżyser obawiał się, że wojskowi cenzorzy nie dopuszczą do publicznej prezentacji jego materiału, więc po przybyciu do Los Angeles przekazał go Robertowi Parrishowi, by potajemnie go zredagował. Postanowił wpleść w niego także ujęcia z Jamesem Rooseveltem, synem prezydenta Franklina D. Roosevelta i oficerem Marine Corps. Kiedy później prezydent obejrzał go w Białym Domu powiedział, że chciałby, aby każda matka w Ameryce zobaczyła ten film, dzięki czemu uchronił go przed cenzurą[1]. Został on także, wraz z czterema innymi produkcjami, doceniony przez Amerykańską Akademię Filmową i nagrodzony Oscarem w kategorii najlepszy dokument w 1943.
Dystrybucją trwającego 18 minut obrazu zajęła się wytwórnia 20th Century Fox.
Ford był przerażony, tym że żołnierze, których poznał i filmował zginęli później w bitwie. Powiedział nawet, że w porównaniu do tych, którzy walczyli, on sam jest tchórzem. Podczas pobytu na Midway zaprzyjaźnił się z 8. Dywizjonem Torpedowym, z którego 29 na 30 żołnierzy zaginęło lub zginęło podczas walk. Materiał filmowy, który z nimi nakręcił zmontował później w ośmiominutowy film Torpedo Squadron 8, a jego kopie rozesłał rodzinom żołnierzy[1].
Ścieżka dźwiękowa edytuj
Lista utworów[3]:
| Utwór | Tytuł | Autor | Wykonawca |
|---|---|---|---|
| 1. | America, My Country Tis of Thee | Lowell Mason (muzyka), Samuel F. Smith (tekst) | chór |
| 2. | Anchors Aweigh | Charles A. Zimmerman (muzyka) | |
| 3. | Yankee Doodle | muzyka tradycyjna | |
| 4. | U.S. Marine Corps Hymn | Jacques Offenbach (muzyka), L.Z. Phillips (tekst) | Marines |
| 5. | Red River Valley | muzyka tradycyjna | |
| 6. | Army Air Corps Song | Robert Crawford | |
| 7. | Star Spangled Banner | John Stafford Smith (muzyka), Francis Scott Key (tekst) | chór |
| 8. | Onward Christian Soldiers | Arthur Sullivan, Sabine Baring-Gould | chór |
| 9. | Over There | George M. Cohan (muzyka) |
Kadry z filmu edytuj
-
Ciężki bombowiec Boeing B-17 Flying Fortress startujący z Midway -
Grupa żołnierzy Marines -
Żołnierze strzelający z karabinu maszynowego -
Ostrzał japońskich samolotów -
Bombowce nurkujące Vought SB2U Vindicator podczas startu -
Amerykańska baza po bombardowaniu -
Lotniskowiec USS Hornet (CV-8)
_underway_at_sea_in_May_1942.jpg)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Mark Harris. In the Line of Fire. „Entertainment Weekly”, s. 78, 2014-02-28.
- ↑ Robert Parrish: Growing Up in Hollywood. Nowy Jork: Harcourt, Brace, Jovanovich, 1976. ISBN 978-0-15-137473-1.
- ↑ The Battle of the Midway (1942) – Soundtracks. imdb.com. [dostęp 2014-03-19]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Bitwa o Midway w bazie IMDb (ang.)
- Bitwa o Midway w bazie Filmweb
- Bitwa o Midway dostępny do bezpłatnego pobrania z Internet Archive (ang.)