Bogatyńskie
Bogatyńskie (dawniej Bogatyń, niem. Tüngen) – wieś w Polsce na Warmii położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Orneta.
| wieś | |
 Pałac w Bogatyńskich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Karkajmy |
| Liczba ludności (31 grudnia 2012) |
57[2] |
| Strefa numeracyjna |
55 |
| Kod pocztowy |
11-130[3] |
| Tablice rejestracyjne |
NLI |
| SIMC |
0153710 |
Położenie na mapie gminy Orneta  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lidzbarskiego  | |
 54°05′15″N 20°04′13″E/54,087500 20,070278[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Historia
edytujWieś rycerska lokowana na prawie pruskim w 1287 r., w 1287 lokacja zmieniona na prawo chełmińskie. Pierwotna nazwa wsi pochodzi od nazwiska pierwszych właścicieli – rodu Tunge. Z tego rodu wywodził się biskup warmiński Mikołaj Tungen (1467-1489).
Zabytki
edytujZachował się późnobarokowy pałac z 1772 r., zbudowany dla Stanisława Rutkowskiego, rozbudowany na przełomie XIX i XX w. Pałac założony na planie prostokąta z ryzalitem na osi, nakryty mansardowym dachem z trzykondygnacyjnym ryzalitem na krótkiej osi. Oś długą przedłuża parterowa oficyna i neogotycka baszta z przełomu XIX/XX wieku będąca wieżą ciśnień. We frontonie herb Rutkowskich (Pobóg) na tle rokokowo-klasycystycznej dekoracji. W zespole folwarcznym zachowała się oficyna i ruina spichlerza. Obok pałacu pozostałości parku. Po II wojnie światowej pałac użytkowany był przez PGR.
Ryglowy kościółek i neogotycka kaplica rodu Biell Tungen z 1859[4].
Sołectwo
edytujWieś Bogatyńskie wchodzi w skład sołectwa Karkajmy.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 7584
- ↑ Plan odnowy sołectwa Karkajmy na lata 2014-2021. Karkajmy: 2014, s. 7.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 75 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 140
Bibliografia
edytuj- Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7 s. 114
- Rzempołuch A., 1993. Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich. Agencja Wyd. "Remix", Olsztyn