Bolesław Kowalski (1917–2018)
Bolesław Kowalski ps. „Wicher” (ur. 24 stycznia 1917[1][2] we wsi Liśnik Duży, zm. 2 marca 2018[3] w Olbięcinie) – uczestnik II wojny światowej, pułkownik WP w stanie spoczynku, działacz kombatancki[2].
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 stycznia 1917 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 marca 2018 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1938 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
                         
| |
Życiorys
edytujUrodził się we wsi Liśnik Duży koło Kraśnika[3], gdzie w wieku 14 lat wstąpił do Związku Strzeleckiego. W czerwcu 1933 ukończył kurs II stopnia PW[4]. W 1938 rozpoczął służbę wojskową w 9 pułku artylerii lekkiej w Siedlcach. W trakcie polskiej wojny obronnej 1939, był żołnierzem zwiadu w stopniu kaprala w ramach Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” pod dowództwem gen. Franciszka Kleeberga[2]. Uczestniczył w bitwie pod Kockiem, Serokomlą i Wolą Gułowską[5], gdzie został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej z której następnie zbiegł[2]. W listopadzie 1939 wstąpił do Związku Walki Zbrojnej (po zaprzysiężeniu przyjął pseudonim „Wicher”), a następnie był żołnierzem Armii Krajowej. W czasie okupacji niemieckiej brał udział w akcjach dywersyjno-sabotażowych[5] oraz działał w partyzantce na terenie Lubelszczyzny[2]. Był również uczestnikiem Akcji „Burza” na Lubelszczyźnie, w której wziął udział jako plutonowy w składzie 10. kompanii 8 pułku piechoty AK w Lasach Gościeradowskich, gdzie podczas walk 28 lipca 1944 został ciężko ranny[5]. Leczył się ponad rok.
Po wojnie zagrożony aresztowaniem przez NKWD i UB przez szereg miesięcy musiał się ukrywać zmieniając miejsca zamieszkania. Nie uniknął jednak aresztowania i przesłuchań. W 1951 został ponownie zatrzymany i uwięziony w Kraśniku. Z więzienia udało mu się wydostać dzięki staraniom żony[6][7]. Następnie prowadził własną kuźnię[8].
Od stycznia 1990 był członkiem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów oraz współzałożycielem i wieloletnim prezesem Koła SPK nr 6 w rodzinnym Olbięcinie[9]. Był fundatorem i inicjatorem powstania tablic pamiątkowych, a także inicjatorem renowacji mogił wojennych[5]. Miał dwóch synów i córkę, doczekał się 9 wnuków i 12 prawnuków[8][10].
Podczas uroczystości z okazji swoich setnych urodzin w styczniu 2017, szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, Jan Józef Kasprzyk, wręczył mu w prezencie szablę oficerską. Otrzymał wtedy też odznakę „Zasłużony dla Województwa Lubelskiego”, oraz medale wojewody lubelskiego i prezydenta Lublina[11]. 30 września tego samego roku został awansowany do stopnia pułkownika w stanie spoczynku[2].
Pochowany został wraz z żoną Krystyną (zm. 2008) na cmentarzu parafialnym w Wólce Olbięckiej[12].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (przez władze RP na uchodźstwie)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[13]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[14]
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy[14]
- Krzyż Walecznych[2] (dwukrotnie)[14]
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami[14]
- Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie[14]
- Medal Wojska (czterokrotnie)[14]
- Krzyż Partyzancki[14]
- Krzyż Armii Krajowej[14]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej[14]
- Krzyż Batalionów Chłopskich[14]
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”[14]
- Odznaka za Rany i Kontuzje (dwukrotnie)[14]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (pośmiertnie)[15]
- Medal „Pro Patria”[5][14]
- Medal „Pro Memoria”[14]
- Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”[14]
- Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”[14]
- Odznaka Honorowa „Zasłużony dla Województwa Lubelskiego”[3][14]
- Krzyż Zasługi Stowarzyszenia Polskich Kombatantów[14]
- Krzyż Zasługi SPK Obrońców Ojczyzny[14]
- Krzyż 95 Lat Związku Inwalidów Wojennych RP[14]
- Medal „Za zasługi dla SKOW Orderu Virtuti Militari”[14]
- Medal „Za zasługi dla SKOW Orderu Krzyża Grunwaldu”[14]
- Złoty Krzyż Honorowy Związku Piłsudczyków RP[14]
- Medal pamiątkowy „Obrońcy Ojczyzny 1939-1945"[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Jubileuszowe spotkanie Kleeberczyka z Olbięcina – TVP3 Lublin – Telewizja Polska S.A [online], www.lublin.tvp.pl [dostęp 2018-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-03].
- ↑ a b c d e f g Płk Bolesław Kowalski nie żyje. Był jednym z ostatnich żołnierzy generała Kleeberga. niezalezna.pl. [dostęp 2018-03-02]. (pol.).
- ↑ a b c d Płk Bolesław Kowalski odszedł na wieczną wartę. Miał 101 lat. kurierlubelski.pl. [dostęp 2018-03-02]. (pol.).
- ↑ Głos Bohatera – Bolesław Kowalski ps."Wicher". [dostęp 2018-03-04].
- ↑ a b c d e f 100. urodziny majora Bolesława Kowalskiego. kombatanci.gov.pl. [dostęp 2018-03-02]. (pol.).
- ↑ Ostatni żołnierz Kleeberga na Lubelszczyźnie skończył 100 lat., „lublin.gosc.pl”, 24 stycznia 2017 [dostęp 2018-04-21].
- ↑ f, Urodziny majora Bolesława Kowalskiego. Szabla i „Dwieście lat” (ZDJĘCIA), „Kurierlubelski.pl” [dostęp 2018-04-06] (pol.).
- ↑ a b Wzruszające setne urodziny majora Kowalskiego ps. "Wicher". "Nie o ordery, tylko o wolną Polskę walczyliśmy". ZDJĘCIA i WIDEO [online] [dostęp 2018-04-21].
- ↑ Bolesław Kowalski ps."Wicher", „Jelonka.com” [dostęp 2018-05-01] (pol.).
- ↑ Gmina Trzydnik Duży, Jubileusz 100 – lecia urodzin Pana Bolesława Kowalskiego | Gmina Trzydnik Duży, „Gmina Trzydnik Duży” [dostęp 2018-04-21] (pol.).
- ↑ Zmarł jeden z ostatnich uczestników Kampanii Wrześniowej płk. Bolesław Kowalski – Dziennik Związkowy, „Dziennik Związkowy”, 3 marca 2018 [dostęp 2018-05-01] (pol.).
- ↑ Uroczystości pogrzebowe płk. Bolesława Kowalskiego ps. „Wicher” | Lubelski Urząd Wojewódzki w Lublinie, ul. Spokojna 4, 20-914 Lublin [online], www.lublin.uw.gov.pl [dostęp 2018-04-06] (pol.).
- ↑ Bolesław Kowalski ps."Wicher" | Głos Bohatera [online], glosbohatera.pl [dostęp 2018-04-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-06] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Bolesław kowalski ps.”Wicher” – Ostatni żołnierz gen. Kleeberga na lubelszczyźnie. glosbohatera.pl. [dostęp 2018-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-08)].
- ↑ Płk Bolesław Kowalski ps. Wicher odznaczony pośmiertnie przez szefa MON. niezalezna.pl. [dostęp 2018-03-07].