Bolesław Kowalski (1917–2018)

Bolesław Kowalski ps. „Wicher” (ur. 24 stycznia 1917[1][2] we wsi Liśnik Duży, zm. 2 marca 2018[3] w Olbięcinie) – uczestnik II wojny światowej, pułkownik WP w stanie spoczynku, działacz kombatancki[2].

Bolesław Kowalski
Wicher
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1917
Liśnik Duży

Data i miejsce śmierci

2 marca 2018
Olbięcin

Przebieg służby
Lata służby

od 1938

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ZWZ-AK

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje – dwukrotnie ranny
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie Medal Wojska (czterokrotnie) Krzyż Partyzancki Krzyż Armii Krajowej Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 Krzyż Batalionów Chłopskich Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal „Pro Patria” Medal „Pro Memoria”
Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”

Życiorys

edytuj

Urodził się we wsi Liśnik Duży koło Kraśnika[3], gdzie w wieku 14 lat wstąpił do Związku Strzeleckiego. W czerwcu 1933 ukończył kurs II stopnia PW[4]. W 1938 rozpoczął służbę wojskową w 9 pułku artylerii lekkiej w Siedlcach. W trakcie polskiej wojny obronnej 1939, był żołnierzem zwiadu w stopniu kaprala w ramach Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” pod dowództwem gen. Franciszka Kleeberga[2]. Uczestniczył w bitwie pod Kockiem, Serokomlą i Wolą Gułowską[5], gdzie został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej z której następnie zbiegł[2]. W listopadzie 1939 wstąpił do Związku Walki Zbrojnej (po zaprzysiężeniu przyjął pseudonim „Wicher”), a następnie był żołnierzem Armii Krajowej. W czasie okupacji niemieckiej brał udział w akcjach dywersyjno-sabotażowych[5] oraz działał w partyzantce na terenie Lubelszczyzny[2]. Był również uczestnikiem Akcji „Burza” na Lubelszczyźnie, w której wziął udział jako plutonowy w składzie 10. kompanii 8 pułku piechoty AK w Lasach Gościeradowskich, gdzie podczas walk 28 lipca 1944 został ciężko ranny[5]. Leczył się ponad rok.

Po wojnie zagrożony aresztowaniem przez NKWD i UB przez szereg miesięcy musiał się ukrywać zmieniając miejsca zamieszkania. Nie uniknął jednak aresztowania i przesłuchań. W 1951 został ponownie zatrzymany i uwięziony w Kraśniku. Z więzienia udało mu się wydostać dzięki staraniom żony[6][7]. Następnie prowadził własną kuźnię[8].

Od stycznia 1990 był członkiem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów oraz współzałożycielem i wieloletnim prezesem Koła SPK nr 6 w rodzinnym Olbięcinie[9]. Był fundatorem i inicjatorem powstania tablic pamiątkowych, a także inicjatorem renowacji mogił wojennych[5]. Miał dwóch synów i córkę, doczekał się 9 wnuków i 12 prawnuków[8][10].

Podczas uroczystości z okazji swoich setnych urodzin w styczniu 2017, szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, Jan Józef Kasprzyk, wręczył mu w prezencie szablę oficerską. Otrzymał wtedy też odznakę „Zasłużony dla Województwa Lubelskiego”, oraz medale wojewody lubelskiego i prezydenta Lublina[11]. 30 września tego samego roku został awansowany do stopnia pułkownika w stanie spoczynku[2].

Pochowany został wraz z żoną Krystyną (zm. 2008) na cmentarzu parafialnym w Wólce Olbięckiej[12].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Jubileuszowe spotkanie Kleeberczyka z Olbięcina – TVP3 Lublin – Telewizja Polska S.A [online], www.lublin.tvp.pl [dostęp 2018-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-03].
  2. a b c d e f g Płk Bolesław Kowalski nie żyje. Był jednym z ostatnich żołnierzy generała Kleeberga. niezalezna.pl. [dostęp 2018-03-02]. (pol.).
  3. a b c d Płk Bolesław Kowalski odszedł na wieczną wartę. Miał 101 lat. kurierlubelski.pl. [dostęp 2018-03-02]. (pol.).
  4. Głos Bohatera – Bolesław Kowalski ps."Wicher". [dostęp 2018-03-04].
  5. a b c d e f 100. urodziny majora Bolesława Kowalskiego. kombatanci.gov.pl. [dostęp 2018-03-02]. (pol.).
  6. Ostatni żołnierz Kleeberga na Lubelszczyźnie skończył 100 lat., „lublin.gosc.pl”, 24 stycznia 2017 [dostęp 2018-04-21].
  7. f, Urodziny majora Bolesława Kowalskiego. Szabla i „Dwieście lat” (ZDJĘCIA), „Kurierlubelski.pl” [dostęp 2018-04-06] (pol.).
  8. a b Wzruszające setne urodziny majora Kowalskiego ps. "Wicher". "Nie o ordery, tylko o wolną Polskę walczyliśmy". ZDJĘCIA i WIDEO [online] [dostęp 2018-04-21].
  9. Bolesław Kowalski ps."Wicher", „Jelonka.com” [dostęp 2018-05-01] (pol.).
  10. Gmina Trzydnik Duży, Jubileusz 100 – lecia urodzin Pana Bolesława Kowalskiego | Gmina Trzydnik Duży, „Gmina Trzydnik Duży” [dostęp 2018-04-21] (pol.).
  11. Zmarł jeden z ostatnich uczestników Kampanii Wrześniowej płk. Bolesław Kowalski – Dziennik Związkowy, „Dziennik Związkowy”, 3 marca 2018 [dostęp 2018-05-01] (pol.).
  12. Uroczystości pogrzebowe płk. Bolesława Kowalskiego ps. „Wicher” | Lubelski Urząd Wojewódzki w Lublinie, ul. Spokojna 4, 20-914 Lublin [online], www.lublin.uw.gov.pl [dostęp 2018-04-06] (pol.).
  13. Bolesław Kowalski ps."Wicher" | Głos Bohatera [online], glosbohatera.pl [dostęp 2018-04-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-06] (pol.).
  14. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Bolesław kowalski ps.”Wicher” – Ostatni żołnierz gen. Kleeberga na lubelszczyźnie. glosbohatera.pl. [dostęp 2018-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-08)].
  15. Płk Bolesław Kowalski ps. Wicher odznaczony pośmiertnie przez szefa MON. niezalezna.pl. [dostęp 2018-03-07].