Bronisław Kielar
Bronisław Kielar (ur. 1945 w Bliznem) – polski inżynier mechanik, nauczyciel, działacz polityczny i sokoli.
_18a_Bronis%C5%82aw_Kielar.jpg) Bronisław Kielar podczas uroczystości 125-lecia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku (7 czerwca 2014) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Bronisław Kielar urodził się 25 grudnia[potrzebny przypis] w 1945[1][2] w Bliznem[3]. Kształcił się w Zespole Szkół Mechanicznych w Sanoku, gdzie w 1962 ukończył szkołę zawodową w zawodzie blacharza, a w 1966 r. ukończył technikum mechaniczne dla pracujących, otrzymując tytuł technika mechanika o specjalności obróbka skrawaniem[4]. Tytuł inżyniera mechanika[5] uzyskał na Politechnice Krakowskiej (specjalność: samochody i ciągniki), a tytuł magistra na Politechnice Rzeszowskiej (specjalność: technologia wytwarzania maszyn)[3]. Ponadto ukończył studium pedagogiczne[3]. Pracował w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan” i w Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil”[5][3]. Później podjął pracę nauczyciela w Zespole Szkół Zawodowych w Sanoku[5], gdzie wykładał przedmioty zawodowe, prowadził pracownię fryzjerską i krawiecką oraz kółka: filatelistyczne, szachowe i fotograficzne, a przez 10 ostatnich lat pracy pełnił funkcję kierownika szkolenia praktycznego[3].
Został działaczem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Sanoku, z ramienia którego w wyborach samorządowych w 1990 uzyskał mandat radnego Rady Miasta Sanoka[5][6]. W wyborach samorządowych 1998 uzyskał mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego startując z listy Akcji Wyborczej Solidarność oraz zasiadł w zarządzie powiatu[7][8][9][10]. W wyborach samorządowych 2002 bezskutecznie ubiegał się o mandat Rady Miasta Sanoka, startując z listy Komitet Wyborczy Polska Unia Gospodarcza[11][12]. W wyborach samorządowych 2006 bez sukcesu startował do Rady Powiatu Sanockiego z listy KW Prawo i Sprawiedliwość[13]. W wyborach samorządowych 2010 ponownie ubiegał się bez powodzenia o mandat Rady Miasta Sanoka startując z listy KW PiS[14][9].
Został powołany do zespołu organizacyjnego „Tygodnik Sanocki” uchwałą Rady Miasta Sanoka z 29 listopada 1990[15]. Został członkiem rady nadzorczej Zespołu Opieki Zdrowotnej w Sanoku oraz sekretarzem Fundacji „Alpy–Karpaty”[3]. Był autorem artykułu pt. Wznowienie działalności „Sokoła” w Sanoku, opublikowanego w tomie VIII „Rocznika Sanockiego” z 2001[16].
Zaangażował się w działalność reaktywowanego sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, w którym w czerwcu 2000 został wiceprezesem[17] (ponownie wybrany w 2003), a w 2005 prezesem (ponownie wybierany w 2008, 2012, 2015, 2018, 2021)[18][19][20]. Był współautorem publikacji pt. 125 lat historii „Sokoła” w Sanoku 1889–2014, wydanej w 2014[21]. Wraz z zarządem TG „Sokół” w Sanoku poczynił starania, dzięki którym został ocalony pisany ręcznie w 1905 przez dh. Stanisława Budweila, następnie przepisany i wydany „Śpiewnik Sokoli” zawierający 67 pieśni[22][23][24][25]. Autor publikacji pt. 130 lat sanockiego „Sokoła” 1889-2019[26].
Jego żoną jest Maria (nauczycielka matematyki)[5][27], ma dwóch synów[3] (Tomasz i Mirosław[potrzebny przypis]).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (postanowieniem prezydenta Andrzeja Dudy z 31 stycznia 2017 za wybitne zasługi w kształtowaniu postaw patriotycznych młodzieży, za działalność społeczną)[28][29][30]
- Złota Odznaka Honorowa Polskiego Związku Filatelistów (1986)[potrzebny przypis]
- Tytuł „Zasłużony dla Regionu Podkarpacia NSZZ Solidarność” (2010)[31].
- Złoty Znak Sokoła (2012)[32][33]
- Srebrna Honorowa Odznaka „Zasłużony dla Hufca ZHP Ziemi Sanockiej” (2015)[34][35][36]
- Złota Honorowa Odznaka „Sokół Sanok” (2017)[potrzebny przypis]
Przypisy edytuj
- ↑ Bronisław Kielar. osoby-krs.pl. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Bronisław Kielar. sanok.epolska.com.pl. [dostęp 2017-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-04)].
- ↑ a b c d e f g Jolanta Ziobro. Rada Powiatu. Bronisław Kielar. „Tygodnik Sanocki”. Nr 6 (378), s. 3, 5 lutego 1999.
- ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 68, 127. ISBN 83-87450-00-6.
- ↑ a b c d e Kandydaci Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Sanoku na Radnych w Radzie Miejskiej w Sanoku. „Ziemia Sanocka”. 2, s. 6, 1990.
- ↑ Franciszek Oberc. Droga do samorządu 1989–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 323, 328, 329, 331, 332, 336, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Kandydaci do Rady Powiatu Sanockiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38 (358), s. 10, 18 września 1998.
- ↑ Jak głosowaliśmy? Kandydaci do Rady Powiatu Sanockiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 42 (362), s. 10, 16 października 1998.
- ↑ a b Strona wyborcza. sokolsanok.pl. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Franciszek Oberc. Zeszyt Nr 1. Starostwo sanockie 1999-2000. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 24, 28, 29, Sanok: 2001. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Kandydaci do Rady Miasta Sanoka – wybory 2002. „Tygodnik Sanocki”. Nr 40 (569), s. I, 4 października 2002.
- ↑ Dane o kandydatach na radnych rady gminy w okręgu - Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy. wybory2002.pkw.gov.pl. [dostęp 2018-01-07].
- ↑ Bronisław Kielar. wybory2006.pkw.gov.pl. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Bronisław Kielar. wybory2010.pkw.gov.pl. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Franciszek Oberc: Sanok. Instytucje kultury. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1999, s. 116-117. ISBN 83-909787-3-3.
- ↑ Historia. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Bartosz Błażewicz. Walne „Sokoła”. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (449), s. 10, 16 czerwca 2000.
- ↑ Historia 11.07.2004–2009. sokolsanok.pl. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Zarząd. sokolsanok.pl. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Walne Zgromadzenie Sprawozdawczo-Wyborcze w Sokole. sokolsanok.pl, 2021-04-24. [dostęp 2021-06-04].
- ↑ Jubileuszowa książka na 125-lecie „Sokoła” w Sanoku!. wsokole.pl, 2 czerwca 2014. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Literatura dotycząca Sokoła. sokolsanok.pl, 2 czerwca 2014. [dostęp 2016-11-03].
- ↑ Śpiewnik Sokoli : wydany z okazji 125-lecia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku : na podstawie Śpiewnika napisanego odręcznie przez Stanisława Budweila w 1905 r. dla użytku członków kółka śpiewackiego „Sokoła” w Sanoku. World Cat. [dostęp 2015-05-30].
- ↑ Wyjątkowy „Śpiewnik Sokoli”!. W Sokole. [dostęp 2015-05-30].
- ↑ Wydaliśmy „Historię Sokoła” i „Śpiewnik Sokoli”. 2014-05-19. [dostęp 2016-02-27].
- ↑ 130 lat sanockiego "Sokoła" 1889-2019. sanok-mbp.sowa.pl. [dostęp 2022-12-11].
- ↑ Grono pedagogiczne. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 312. ISBN 83-903469-0-7.
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 336.
- ↑ Odznaczenia dla osób związanych z Towarzystwem Gimnastycznym „Sokół”. prezydent.pl, 2017-04-20. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ 150 lat „Sokoła” – Uchwała Senatu RP – odznaczenia Sokołów przez Prezydenta RP. sokolsanok.pl, 2017-04-22. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Jolanta Ziobro. Po prostu byli ludźmi. „Tygodnik Sanocki”. Nr 43 (989), s. 11, 29 października 2010.
- ↑ Uroczystości patriotyczne w Rymanowie i odznaczenia dla „Sokoła”. esanok.pl, 2012. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Odznaczenia. sokolsanok.pl. [dostęp 2017-04-29].
- ↑ Krystyna Chowaniec: Rozkaz L. 18/2015 z 23 października 2015. zhpsanok.pl, 2015-11-04. [dostęp 2017-06-13].
- ↑ Komunikat z X Zjazdu Zwykłego Hufca. zhpsanok.pl, 2015-11-25. [dostęp 2017-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)].
- ↑ Jolanta Ziobro. Jedyni, niezastąpieni. „Tygodnik Sanocki”. Nr 48 (1248), s. 6, 27 listopada 2015.