Brunon Błędzki
Brunon Stefan Błędzki (ur. 2 listopada 1899 w Tereszewie k. Brodnicy, zm. 23–24 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan broni pancernych Wojska Polskiego.
 Brunon Błędzki w mundurze porucznika 1 pułku czołgów (foto. wykonana między 1928-1935) | |
 kapitan broni pancernych
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23–24 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 2 listopada 1899 w Tereszewie, w rodzinie Jana Michała, nauczyciela z Torunia i Marii z Szydzików[1], siostry księdza infuata Józefa Szydzika. Był bratem Heleny Anny, Agnieszki Betlejewskiej, Ireny Pozorskiej, Józefa Romana i Marii Magdaleny. Żonaty ze Stefanią Osiecką z Nakła, zamordowaną przez nazistów w Ravensbrück[2].
Członek tajnego Towarzystwa Filaretów w Gdańsku, gdzie w lasach oliwskich prowadził szkolenie wojskowe[3]. Ukończył Szkołę Podchorążych w Toruniu.
Uczestnik I wojny światowej, na froncie francuskim (ciężko ranny), uczestnik walk w powstaniu wielkopolskim 1918–1919 i wojny polsko-bolszewickiej 1919–1920[4] w 2 batalionie 1 pułku czołgów, który po wojnie polsko-bolszewickiej trafił z Białegostoku, przez Kraków, do Żurawicy. Pełniąc służbę w 1 pułku czołgów pozostawał na ewidencji 63 pułku piechoty w Toruniu. Porucznik ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921[5]. Z dniem 1 lipca 1931 został przeniesiony z 1 pułku czołgów do 1 pułku pancernego w Poznaniu[6][7]. Od grudnia 1933, po rozformowaniu pułku, pełnił służbę w 1 batalionie czołgów i samochodów pancernych w Poznaniu. W grudniu 1934 otrzymał przydział do wydzielonej kompanii czołgów 4 batalionu czołgów i samochodów pancernych stacjonującej w garnizonie Wilno[8]. Następnie został przeniesiony do kadry 3 dywizjonu samochodowego w Grodnie. 27 czerwca 1935 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 23. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W okresie od 1 sierpnia 1935 do 31 stycznia 1936 był delegowany do Dowództwa Broni Pancernych w Warszawie[10]. W 1937 został przeniesiony do korpusu oficerów broni pancernej, grupa liniowa[11]. W marcu 1939 pełnił służbę w 7 batalionie pancernym w Grodnie na stanowisku dowódcy kompanii szkolnej[12]. W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji alarmowej, objął dowództwo 31 dywizjonu pancernego. Na czele tego pododdziału, który wchodził w skład Suwalskiej Brygady Kawalerii, walczył w kampanii wrześniowej. Po kampanii wrześniowej internowany przez Sowietów i zamordowany 23 lub 24 kwietnia 1940 w Katyniu[13].
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Tablica pamiątkowa toruńczyków zamordowanych w Katyniu, ufundowana przez Toruńską Rodzinę Katyńską[15]do której należał jego bratanek, Dr Leszek A. Błędzki, znajduje się w lewej nawie kościoła św. Ducha w Toruniu.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[17]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 41, wg ankiety rodziny ur. 1 września 1899 w Treszewie, s. Antoniego.
- ↑ Wińska U. 1985. Zwyciężyły wartości. Wspomnienia z Ravensbrück. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk. s. 75.
- ↑ Filomaci pomorscy Szews J. 1975, Filomaci pomorscy. Wyd. Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, Gdańsk. Wspomnienia-Glosy w dyskusji: Józef Błędzki, Wspomnienie z lat I wojny światowej:, s. 51-52.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 41.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305, 393, 454.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 03.08.1931 r.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 92, 731.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 14 z 22.12.1934 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 9 z 28.06.1935 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 31.08.1935 r.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 233.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 796.
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 173.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Torunska Rodzina Katynska.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Oba medale widoczne są na fotografii Brunona Błędzkiego wykonanej między 1928–1935.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных - узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.