Bucephalandra Schott – rodzaj reofitycznych hemikryptofitów lub chamefitów, należący do rodziny obrazkowatych, obejmujący dwa gatunki: B. gigantea Bogner i B. motleyana Schott, endemiczne dla Borneo, rosnące na kamieniach w strumieniach i wodospadach, w pełnym lub częściowym cieniu, w wilgotnych lasach tropikalnych. B. motleyana występuje na wysokości do 500 m. B. gigantea znany jest tylko ze stanowiska typowego na wysokości 700 m. Nazwa naukowa pochodzi od greckich słów βους (bous – wół), κεφάλι (kefali – głowa) i ανθήρ (anther – główka pręcika) i odnosi się do kształtu tego elementu kwiatów tych roślin[4].

Bucephalandra
Ilustracja
Bucephalandra motleyana
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

żabieńcowce

Rodzina

obrazkowate

Podrodzina

Aroideae

Rodzaj

Bucephalandra

Nazwa systematyczna
Bucephalandra Schott
Gen. Aroid. 56. (1858)
Typ nomenklatoryczny

Bucephalandra motleyana Schott

Synonimy
  • Microcasia Becc[3].

Morfologia edytuj

Pokrój
Rośliny rozrosłe, o maksymalnej wysokości od 20 cm (B. motleyana) do 40 cm (B. gigantea).
Łodyga
Łodyga płożąca, o szczycie wzniesionym pionowo.
Liście
Roślina tworzy około 10 liści. Pochwy liściowe z długim, rozkładającym się języczkiem. Ogonki o wysokości od 3-10 cm (B. motleyana) do 15-28 cm (B. gigantea). Blaszki liściowe eliptyczne, równowąsko-lancetowate do jajowatych, sztywne, o nakrapianym spodzie i rurkowatym wierzchołku, o maksymalnej długości od 10 cm (B. motleyana) do 20 cm (B. gigantea). Żyłki pierwszorzędowe pierzaste, zbiegają do żyłki brzegowej. Żyłki dalszego rzędu równolegle pierzaste.
Kwiaty
Kwiatostan pojedynczy, typu kolbowatego pseudancjum. Szypułka długości ogonka liściowego, wydłuża się po przekwitnięciu. Pochwa kwiatostanu elipsowata, ostro zakończona, w dolnej części jasnozielona, zwinięta, w kształcie rozszerzonego lejka, po przekwitnięciu zwija się otaczając rozwijające się owoce; w górnej części biała, o długości od 0,7–2,0 cm (B. motleyana) do 2,5–3,5 cm (B. gigantea). Kolba osadzona, krótsza od pochwy, z kilkoma jałowymi słupkami u podstawy. Kwiaty żeńskie położone w dolnej części kolby; spłaszczone, kuliste słupki położone w od 2 do 6 spiralach; zalążnie jednokomorowe z wieloma ortotropowymi zalążkami, z wyraźnymi sznureczkami, położonymi bazalnie; znamiona słupka osadzone, tarczowate, lekko wklęsłe w środkowej części, węższe od zalążni. Kwiaty męskie oddzielone od żeńskich wąskim paskiem spłaszczonych, łuskowatych jałowych pręcików. Spłaszczone pręciki położone luźno w 2-5 rzędach na krótkich, ale wyraźnych nitkach. Pylniki eliptyczne, położone po zewnętrznej stronie nitek, pękają przez szparę na wierzchołku wyraźnie widocznego koniuszka w kształcie rogu. Elipsowaty pyłek wyrzucany w kropelkach. Wyrostek kolby okrągły lub eliptyczny, pokryty ściętymi, jajowato-stożkowatymi jałowymi pręcikami.
Owoce
Kuliste lub eliptyczne jagody z licznymi, wąsko-eliptycznymi nasionami o podłużnie żeberkowanej do chropowatej łupinie. Zarodek prosty, wydłużony. Bielmo obfite.

Systematyka edytuj

Pozycja według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)
Należy do podrodziny Aroideae, rodziny obrazkowatych, rzędu żabieńcowców w kladzie jednoliściennych[2].
Pozycja rodzaju według Crescent Bloom (system Reveala z lat 1993–1999)
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina (Frohne & U. Jensen ex Reveal), klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa obrazkowe (Aridae Takht.), nadrząd obrazkopodobne (Aranae Thorne ex Reveal), rząd obrazkowce (Arales Dumort.), rodzina obrazkowate (Araceae Juss.)[5].

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-20] (ang.).
  3. Govaerts R., World Checklist of Seed Plants 2 (1, 2), Deurne: Continental Publishing, 1996, s. 1-492 [dostęp 2010-06-10] (ang.).
  4. A. Engler: Das Pflanzenreich. IV.23Da. Homalomeninae und Schismatoglottidinae. T. 55. Leipzig: Wilhelm Engelmann Verlag, 1912. (łac.).
  5. Crescent Bloom: Hierarchical position of the Genus Bucephalandra. The Compleat Botanica. [dostęp 2010-06-10]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • J. Bogner & A. Hay. Schismatoglottideae (Araceae) in Malesia II — Aridarum, Bucephalandra, Phymatarum and Piptospatha. „Telopea”. 9(1), s. 195-198, 2000. (ang.). 

Linki zewnętrzne edytuj