Caleb Cushing
Caleb Cushing (ur. 17 stycznia 1800 w Salisbury, zm. 2 stycznia 1889 w Newburyporcie) – amerykański polityk i dyplomata.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1800 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 stycznia 1889 |
| ambasador w Hiszpanii | |
| Okres |
od maja 1874 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| prokurator generalny USA | |
| Okres |
od marca 1853 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 17 stycznia 1800 roku w Salisbury[1]. Ukończył studia na Uniwersytecie Harvarda, a następnie studiował nauki prawne i został przyjęty do palestry[2]. W latach 1823–1829 i 1833–1835 zasiadał w legislaturze stanowej Massachusetts[2]. W 1834 został wybrany do Izby Reprezentantów, początkowo z ramienia antyjacksońskiego skrzydła Partii Demokratyczno-Republikańskiej, a następnie – Partii Wigów[2]. W 1842 roku nie ubiegał się o reelekcję, a rok później John Tyler mianował go posłem pełnomocnym w Chinach[1]. W trakcie kadencji negocjował traktat o żegludze i handlu z Japonią[1]. Po zakończeniu misji dyplomatycznej w 1845 roku, ponownie został członkiem legislatury stanowej. W czasie wojny z Meksykiem służył jako dowódca stanowego regimentu i dosłużył się stopnia generała brygady[2]. W 1847 i 1848 roku bezskutecznie ubiegał się o funkcję gubernatora Massachusetts[2]. W latach 50. XIX wieku zasiadał w legislaturze stanowej, pełnił funkcję burmistrza Newburyportu i sędziego stanowego Sądu Najwyższego[2]. W 1853 roku Franklin Pierce powołał go na stanowisko prokuratora generalnego, które piastował do końca kadencji prezydenckiej w roku 1857[1]. Widząc groźbę secesji, wsparł Partię Republikańską i Abrahama Lincolna[1]. Po wojnie secesyjnej Andrew Johnson mianował go komisarzem ds. kodyfikacji prawa federalnego[2]. Pod koniec lat 60. XIX wieku negocjował traktat o Przesmyku Panamskim[2]. W 1872 Ulysses Grant mianował go delegatem przed Trybunałem Arbitrażowym w Genewie, by rozstrzygnąć roszczenia Alabamy[1]. Dwa lata później otrzymał nominację do Sądu Najwyższego, jednak nie otrzymał aprobaty Senatu[2]. Został wówczas powołany na posłem pełnomocnym w Hiszpanii, którym pozostał do 1877 roku[1]. Zmarł 2 stycznia 1889 roku w Newburyporcie[1].