Pałaneczka karłowata

gatunek ssaka
(Przekierowano z Cercartetus lepidus)

Pałaneczka karłowata[4] (Cercartetus lepidus) – gatunek ssaka z rodziny drzewnicowatych (Burramyidae).

Pałaneczka karłowata
Cercartetus lepidus
(O. Thomas, 1888)[1]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

ssaki niższe

Nadrząd

torbacze

Rząd

dwuprzodozębowce

Rodzina

drzewnicowate

Rodzaj

pałaneczka

Gatunek

pałaneczka karłowata

Synonimy
  • Dromicia lepidus Thomas, 1888[1]
  • Cercartetus hoserae Hoser, 2020[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Taksonomia edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1888 roku angielski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Dromicia lepidus[1]. Miejsce typowe to Tasmania, Australia[1][5][6][7]. Holotyp to czaszka samicy zakonserwowana w alkoholu o sygnaturze BMNH 52.1.15.11 z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Londynie; odłowiony przez australijskiego botanika Ronalda Gunna[1][8].

W 2020 roku kontrowersyjny[9] australijski herpetolog Raymond Hoser nadał nazwę populacjom kontynentalnym (C. hoserae), ale potrzebne są dalsze badania w celu potwierdzenia ich odrębności, a autentyczność nazw opisanych przez Hosera jest kwestionowana przez autorytety teriologiczne i herpetologiczne oraz oczekują na rekomendacje ICZN[6][7]. Odrębność taksonomiczna populacji tasmańskiej w porównaniu z populacjami ze stanów Wiktoria i Australia Południowa została potwierdzona na podstawie danych genetycznie i może stanowić inny gatunek, ale wymaga to dodatkowej formalnej oceny[10][6].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[6].

Etymologia edytuj

  • Cercartetus: gr. κερκος kerkos ‘ogon’; αερταω aertaō ‘podnosić’[11].
  • lepidus: łac. lepidus ‘uroczy, elegancki’, od lepos, leporis ‘urok, czar’[12] .

Zasięg występowania edytuj

Pałaneczka karłowata występuje w południowo-wschodniej Australii (od północno-zachodniej Wiktorii do południowo-wschodniej Australii Południowej, włącznie z Wyspą Kangura) i na Tasmanii[13][6][14]. Zasiedla zawsze zielone lasy twardolistne, scrub eukaliptusowy, a na Wyspie Kangura formacje krzewinkowe[3].

Morfologia edytuj

Charakterystyczne dla niego są duże sterczące uszy i długie wąsy na krótkim pyszczku. Długość ciała (bez ogona) 5–7,3 cm, długość ogona 6–7,5 cm; masa ciała 6–10 g[13][14]. Ogon jest długi, nagi, chwytny i pokryty krótką, gęstą, brązowawą sierścią. Dymorfizm płciowy nie występuje.

Ekologia edytuj

Zwinnie wspina się i skacze po drzewach, gdzie buduje gniazda. Śpi w dzień jak również zapada w trwający do 6 dni stan torporu. Żywi się nektarem, owadami, pająkami, skorpionami i małymi jaszczurkami. Przy dostatecznej ilości pokarmu gromadzi zapas tłuszczu w nasadzie ogona, co ułatwia mu przetrwanie okresu niesprzyjających warunków (zobacz: diapauza).

Status zagrożenia edytuj

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern „najmniejszej troski”)[3].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e O. Thomas: Catalogue of the Marsupialia and Monotremata in the collection of the British Museum (Natural History). London: Printed by order of the Trustees, 1888, s. 142. (ang.).
  2. R.T. Hoser. Small and overlooked ... six new species of Pygmy Possum, Genus Cercartetus Gloger, 1841 sensu lato from the Australasian bioregion. „Australasian Journal of Herpetology”. 42, s. 16, 2020. (ang.). 
  3. a b c P. Menkhorst, Cercartetus lepidus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-08-08] (ang.).
  4. W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 11. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cercartetus lepidus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2023-08-02].
  6. a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 76. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. a b N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Cercartetus lepidus (O. Thomas, 1888). [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-02]. (ang.).
  8. G.H.H. Tate. Notes on the types of certain early described species of monotremes, marsupials, Muridae and bats from the Indo-Australian region. „American Museum novitates”. 1061, s. 3, 1940. (ang.). 
  9. H. Kaiser, B.I. Crother, Ch.M.R. Kelly, L. Luiselli, M. O’Shea, H. Ota, P. Passos, W.D. Schleip & W. Wüster. Best practices: in the 21st century, taxonomic decisions in herpetology are acceptable only when supported by a body of evidence and published via peer-review. „Herpetological Review”. 44 (1), s. 8–23, 2013. (ang.). 
  10. M. Osborne & L. Christidis. Systematics and biogeography of pygmy possums (Burramyidae: Cercartetus). „Australian Journal of Zoology”. 50 (1), s. 25–37, 2002. DOI: 10.1071/ZO01071. (ang.). 
  11. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 171, 1904. (ang.). 
  12. lepidus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2023-08-02] (ang.).
  13. a b S. Jackson: Family Burramyidae (Pygmy Possums). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 454. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  14. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 53. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Hendricks, C.: Cercartetus lepidus. (On-line), Animal Diversity Web, 1999. [dostęp 2008-04-10]. (ang.).