Chajczyny
wieś w województwie łódzkim
Chajczyny – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Zelów.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
176[2] |
| Strefa numeracyjna |
44 |
| Kod pocztowy |
97-425[3] |
| Tablice rejestracyjne |
EBE |
| SIMC |
0556849 |
Położenie na mapie gminy Zelów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego  | |
 51°27′59″N 19°06′34″E/51,466389 19,109444[1]
| |
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 1038631 | Otyk | przysiółek |
| 0556855 | Prusinowice | kolonia |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Na północno-zachodnich obrzeżach wsi swoje źródło ma struga Kielbaska, dopływ Chrząstawki.
Pierwsza wzmianka dotyczy Martina de Chayczini, 1419 r. Marciss de Chayczyny. Wizytacja parafii Wygiełzów w 1811 r. przez abp. Ignacego Raczyńskiego wymienia wówczas Chajczyny i Jawor jako oddzielne wsie. W Chajczynach mieszkało wówczas 47 dorosłych osób. W poł. XIX w. właścicielem Chajczyn i Jawora był Paweł Potocki. W czasach powstania styczniowego pola wsi Chajczyny i Jawor były miejscem potyczki z Moskalami.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 14922
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 138 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
Linki zewnętrzne edytuj
- Chajczyny, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 539.