Województwo piotrkowskie

	Województwo piotrkowskie
	Województwo piotrkowskie
	1975-1998
Państwo	Polska
Data powstania	1 czerwca 1975
Data likwidacji	31 grudnia 1998
Siedziba wojewody i sejmiku	Piotrków Trybunalski
Powierzchnia	6266 km²
Populacja (1998); • liczba ludności	; 642 200
• gęstość	102,5 os./km²
Tablice rejestracyjne	PT, PK, PU
	Położenie na mapie Polski;
	Portal Polska

Województwo piotrkowskie – jedno z 49 województw istniejących w latach 1975–1998, o powierzchni 6266 km². Administracyjnie dzieliło się na 11 miast oraz 56 gmin. Stolicą województwa był Piotrków Trybunalski. 1 stycznia 1999 prawie w całości zostało włączone do województwa łódzkiego, małe jego fragmenty weszły w skład województwa świętokrzyskiego.

Mapa województwa w ostatnim dniu jego istnienia z podziałem na gminy.

Spis treści

Położenie i ukształtowanie geograficzneEdytuj

Województwo było położone w środkowej części Polski, sąsiadowało z województwami: sieradzkim, łódzkim, skierniewickim, radomskim, kieleckim i częstochowskim.

Województwo piotrkowskie leżało na płaskich terenach, stanowiących południową część Niziny Mazowieckiej, częściowo północnej Wyżyny Małopolskiej oraz na zachodzie niewielką część Niziny Wielkopolskiej. Największą rzeką przepływającą przez teren województwa była Pilica. Inne rzeki to m.in. Warta, Widawka, Wolbórka i Czarna. Przewaga mało urodzajnych gleb płowych, brunatnych wyługowanych oraz rdzawych. W północno-wschodniej części województwa znajdowała się Puszcza Pilicka.

GospodarkaEdytuj

Województwo miało charakter rolniczo-przemysłowy.

Główne ośrodki przemysłowe województwa to:

przemysł włókienniczy (Piotrków Trybunalski, Tomaszów Mazowiecki, Opoczno, Zelów)
przemysł energetyczny (Bełchatów) - kopalnia węgla brunatnego, elektrownia
przemysł chemiczny (Tomaszów Mazowiecki)
przemysł ceramiczny (Opoczno)
przemysł maszynowy (Piotrków Trybunalski, Radomsko)
przemysł drzewny (Radomsko)
przemysł metalurgiczny (Koluszki, Radomsko)
przemysł szklarski (Piotrków Trybunalski, Radomsko)

Użytki rolne zajmowały 63,1%, w tym grunty orne 80,5%, a łąki i pastwiska 17,9%. Główne uprawy żyta, ziemniaków i pszenicy. Hodowla trzody chlewnej, owiec i bydła. Tereny leśne zajmowały 27,8% powierzchni województwa. Ograniczoną rolę odgrywała turystyka wypoczynkowa, która koncentrowała się w okolicach sztucznego Zalewu Sulejowskiego niedaleko Sulejowa.

Urzędy RejonoweEdytuj

Urząd Rejonowy w Bełchatowie dla gmin: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Szczerców i Zelów oraz miasta Bełchatów
Urząd Rejonowy w Opocznie dla gmin: Białaczów, Fałków, Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Sławno i Żarnów
Urząd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim dla gmin: Aleksandrów, Czarnocin, Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica, Ręczno, Rozprza, Sulejów, Tuszyn, Wola Krzysztoporska i Wolbórz oraz miasta Piotrków Trybunalski
Urząd Rejonowy w Radomsku dla gmin: Dobryszyce, Gomunice, Kamieńsk, Kluczewsko, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko, Sulmierzyce i Wielgomłyny oraz miasta Radomsko
Urząd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim dla gmin: Będków, Budziszewice, Czerniewice, Inowłódz, Koluszki, Lubochnia, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd i Żelechlinek oraz miasta Tomaszów Mazowiecki