Wikipedia

Województwo piotrkowskie

nieistniejąca obecnie jednostka administracyjna w Polsce

Województwo piotrkowskie – jedno z 49 województw istniejących w latach 1975–1998, o powierzchni 6266 km². Administracyjnie dzieliło się na 11 miast oraz 56 gmin. Stolicą województwa był Piotrków Trybunalski. 1 stycznia 1999 prawie w całości zostało włączone do województwa łódzkiego, małe jego fragmenty weszły w skład województwa świętokrzyskiego.

Województwo piotrkowskie
— województwo —
1975–1998
Państwo

 Polska

Data powstania

1 czerwca 1975

Data likwidacji

31 grudnia 1998

Siedziba wojewody i sejmiku

Piotrków Trybunalski

Powierzchnia

6266 km²

Populacja (1998)
• liczba ludności


642 200

• gęstość

102,5 os./km²

Tablice rejestracyjne

PT, PK, PU

Położenie na mapie Polski
POL województwo piotrkowskie 1975.svg
Portal Polska
Mapa województwa w ostatnim dniu jego istnienia z podziałem na gminy.

Położenie i ukształtowanie geograficzneEdytuj

Województwo było położone w środkowej części Polski, sąsiadowało z województwami: sieradzkim, łódzkim, skierniewickim, radomskim, kieleckim i częstochowskim.

Województwo piotrkowskie leżało na płaskich terenach, stanowiących południową część Niziny Mazowieckiej, częściowo północnej Wyżyny Małopolskiej oraz na zachodzie niewielką część Niziny Wielkopolskiej. Największą rzeką przepływającą przez teren województwa była Pilica. Inne rzeki to m.in. Warta, Widawka, Wolbórka i Czarna. Przewaga mało urodzajnych gleb płowych, brunatnych wyługowanych oraz rdzawych. W północno-wschodniej części województwa znajdowała się Puszcza Pilicka.

GospodarkaEdytuj

Województwo miało charakter rolniczo-przemysłowy.

Główne ośrodki przemysłowe województwa to:

Użytki rolne zajmowały 63,1%, w tym grunty orne 80,5%, a łąki i pastwiska 17,9%. Główne uprawy żyta, ziemniaków i pszenicy. Hodowla trzody chlewnej, owiec i bydła. Tereny leśne zajmowały 27,8% powierzchni województwa. Ograniczoną rolę odgrywała turystyka wypoczynkowa, która koncentrowała się w okolicach sztucznego Zalewu Sulejowskiego niedaleko Sulejowa.

Urzędy RejonoweEdytuj

  • Urząd Rejonowy w Bełchatowie dla gmin: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Szczerców i Zelów oraz miasta Bełchatów
  • Urząd Rejonowy w Opocznie dla gmin: Białaczów, Fałków, Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Sławno i Żarnów
  • Urząd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim dla gmin: Aleksandrów, Czarnocin, Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica, Ręczno, Rozprza, Sulejów, Tuszyn, Wola Krzysztoporska i Wolbórz oraz miasta Piotrków Trybunalski
  • Urząd Rejonowy w Radomsku dla gmin: Dobryszyce, Gomunice, Kamieńsk, Kluczewsko, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko, Sulmierzyce i Wielgomłyny oraz miasta Radomsko
  • Urząd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim dla gmin: Będków, Budziszewice, Czerniewice, Inowłódz, Koluszki, Lubochnia, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd i Żelechlinek oraz miasta Tomaszów Mazowiecki

MiastaEdytuj

Ludność 31.12.1998

Ludność w latachEdytuj

Rok Liczba mieszkańców
1975 (31 grudnia)[1] 582,8 tys.
1976 (31 grudnia)[2] 584 tys.
1977 (31 grudnia)[3] 586,8 tys.
1978 (spis powszechny)[4] 597 371
1978 (31 grudnia)[5] 597 tys.
1979 (31 grudnia)[6] 600,6 tys.
1980 (31 grudnia)[7] 604,2 tys.
1985 (31 grudnia)[8] 633,1 tys.
1986[9] 636,5 tys.
1987[10] 639,2 tys.
1988[11] 637,5 tys.
1989 (31 grudnia)[12] 642 tys.
1990 (30 czerwca)[13] 642,4 tys.
1990 (31 grudnia)[13] 642,6 tys.
1991 (31 grudnia)[14] 643 tys.
1992 (31 grudnia)[15] 644,1 tys.
1993 (30 czerwca)[16] 644,7 tys.
1994 (31 grudnia)[17] 644,6 tys.
1995 (30 czerwca)[18] 644,1 tys.
1995 (31 grudnia)[19] 644,2 tys.
1997 (31 grudnia)[20] 642,9 tys.

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Rocznik statystyczny 1976, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1976, s. L.
  2. ↑ Rocznik statystyczny 1977, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1977, s. XLVI.
  3. ↑ Rocznik statystyczny 1978, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1978, s. XLVIII.
  4. ↑ Rocznik Statystyczny Województw 1980, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1980, s. 26 (s. 86 dokumentu PDF).
  5. ↑ Rocznik statystyczny 1979, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1979, s. L.
  6. ↑ Rocznik statystyczny 1980, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1980, s. LVIII.
  7. ↑ Rocznik statystyczny województw 1981, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1982, s. 4 (s. 53 dokumentu PDF).
  8. ↑ Encyklopedia powszechna PWN, t. 5 (suplement), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 318.
  9. ↑ Świat w przekroju 1988, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1989, s. 270.
  10. ↑ Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste trzecie zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 640, ISBN 83-01-10416-3.
  11. ↑ Świat w przekroju 1991, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 271, ISSN 0137-6799.
  12. ↑ Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste pierwsze zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991, s. 657.
  13. ↑ a b Rocznik statystyczny województw 1991, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1991, s. 15 (s. 76 dokumentu PDF).
  14. ↑ Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste trzecie zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 657.
  15. ↑ Mały rocznik statystyczny 1994, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1994, s. 434.
  16. ↑ Mały rocznik statystyczny 1994, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1994, s. 435.
  17. ↑ Mały rocznik statystyczny 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 447, ISSN 0079-2608.
  18. ↑ Mały rocznik statystyczny 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 448, ISSN 0079-2608.
  19. ↑ Rocznik statystyczny województw 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 25 (s. 94 dokumentu PDF).
  20. ↑ Rocznik statystyczny województw 1998, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1998, s. XL-XLI (s. 41-42 dokumentu PDF).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Województwo_piotrkowskie&oldid=67745254”