Chrystian Mieczysław Kretowicz
Chrystian Mieczysław Kretowicz, ps. „Orso”[1] (ur. 13 sierpnia 1896 we Lwowie, zm. 3 czerwca 1975 w San Diego) – major obserwator Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
| |
 major obserwator
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 czerwca 1975 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 13 sierpnia 1896 we Lwowie[2], w rodzinie Emila[3].
Podczas I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich w szeregach I Brygady[2]. U kresu wojny brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej, służąc w składzie sformowanego 7 listopada 1918 „Tanku Piłsudskiego” pod komendą ppor. Edwarda Sas-Świstelnickiego, w stopniu sierżanta pełnił stanowisko celowniczego czołowego karabinu maszynowego (we wspomnieniach dowódcy tegoż pojazdu był określony jako Mieszko Kretowicz)[4][2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 oraz w III powstaniu śląskim w 1921[2].
W 1922 w stopniu porucznika piechoty służył w 39 pułku piechoty[5]. Został awansowany na stopień porucznika w korpusie oficerów aeronautycznych z dniem 1 czerwca 1919[6], a następnie na stopień kapitana w korpusie oficerów aeronautycznych z dniem 1 lipca 1923[7]. W 1923, 1924, 1934 był oficerem 2 pułku lotniczego w Krakowie[8][9][10]. Został awansowany na stopień majora w korpusie oficerów aeronautyki ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[11]. W 1932 był przydzielony do Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych[12]. W marcu 1933 został przeniesiony do 3 pułku lotniczego w Poznaniu na stanowisko dowódcy dywizjonu[13].
Podczas II wojny światowej służył w Armii Polskiej na Wschodzie[2]. Po wojnie przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych[2]. Należał do Koła Lwowian w Los Angeles[2].
Zmarł 3 czerwca 1975 w San Diego[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości – 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][1][15]
- Krzyż Walecznych[16]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”[17]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-12].
- ↑ a b c d e f g h Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 29, s. 98, Grudzień 1975. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Żołnierze Niepodległości ↓, tu podano, że urodził się w 1897.
- ↑ Edward Świstelnicki Sas: Szkoła Sienkiewicza – auto pancerne „Józef Piłsudski”. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1–22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 549, 551. ISBN 83-85218-56-4.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych, Warszawa 1922, s. 79.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 945.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 863.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 930.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 851.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 531, 550.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 229.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 440.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 85.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-12].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-12].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Linki zewnętrzne edytuj
- Żołnierze Niepodległości : Kretowicz Mieczysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-10-12].