Chryzotyl (azbest serpentynowy, azbest biały) – minerał z grupy krzemianów, zaliczany do grupy serpentynów (włóknistych). Pospolity i szeroko rozpowszechniony. Pod względem chemicznym jest to uwodniony krzemian magnezu. Zawiera ok. 40% krzemionki, tlenek magnezu i domieszki żelaza, glinu i innych metali.

Chryzotyl
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

azbest serpentynowy, azbest biały

Skład chemiczny

zasadowy krzemian magnezu (Mg6[(OH)8/Si4O10])

Twardość w skali Mohsa

2,5

Przełam

nierówny, drzazgowaty

Łupliwość

brak

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,45–2,55 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, szara, szarozielona, żółtobrunatna

Rysa

biała, jasnoszara

Połysk

jedwabisty, niekiedy tłusty

Nazwa pochodzi od gr. khrysos = złoto oraz tillai = strzępki, kłaczki; tilos = włókno, nić. Nawiązuje do barwy i sposobu wykształcenia minerału.

Charakterystyka edytuj

Właściwości edytuj

Kryształ giętki, sprężysty, przeświecający, nieprzezroczysty. Czasami wykazuje podzielność na długie, cienkie, włókna.

Występowanie edytuj

Powstaje w wyniku hydrotermalnych przeobrażeń (w temperaturze poniżej 350 °C) skał magmowych: dunitów, perydotytów.

Jest głównym składnikiem serpentynitów. Najczęściej tworzy się wskutek przeobrażenia oliwinów, piroksenów, amfiboli, niekiedy: biotytu, chlorytu.

Stanowi 93% azbestu wytwarzanego i stosowanego w przemyśle.

Miejsca występowania:

  • W Polsce: na Dolnym Śląsku – okolice Ślęży k. Sobótki, Góry Złote – Złoty Stok, Góry Sowie.

Zastosowanie edytuj

Do niedawna był stosowany jako:

Po odkryciu, że może być przyczyną chorób nowotworowych i pylicy płuc jego zastosowanie uległo ograniczeniu.

Linki zewnętrzne edytuj