Crown Imperial
Crown Imperial – samochód osobowy klasy luksusowej produkowany pod amerykańską marką Imperial w latach 1954 – 1965. „Crown Imperial” stanowiło używane samodzielnie oznaczenie modelu, który określany jest też jako Imperial Crown Imperial[1] i nie należy go mylić z modelem Imperial Crown.
.JPG) Crown Imperial z 1958 | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
Listopad 1954 |
| Okres produkcji |
1954 – 1965 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy sedan |
| Skrzynia biegów |
2 i 3-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
6160-6307 mm |
| Szerokość |
2009-2032 mm |
| Wysokość |
1486-1588 mm |
| Rozstaw osi |
3797 mm |
| Masa własna |
2400-2900 kg |
| Liczba miejsc |
8 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
Historia i opis modelu
edytujPierwsza generacja (1955-1956)
edytuj.jpg)
Pod koniec 1954 roku dotychczasowe najbardziej luksusowe modele samochodów Chryslera: Chrysler Custom Imperial i Crown Imperial zostały wydzielone w ramach osobnej marki Imperial, jako dwie linie: Imperial i Crown Imperial[2]. Utworzono w ten sposób nową markę luksusowych samochodów, która miała konkurować z samochodami Cadillac i Lincoln, a Chrysler zyskał dzięki temu pięć oddziałów, odpowiadających markom koncernu General Motors z odpowiednich segmentów cenowych[2]. Crown Imperial stanowił jeszcze większy, droższy i bardziej luksusowy wariant modelu Imperial, oparty na wydłużonym o 50 cm podwoziu o rozstawie osi 3,8 m (149,5 cala)[2].
Samochody marki Imperial pierwszej generacji zostały przedstawione 17 listopada 1954 roku na 1955 rok modelowy[2]. Otrzymały całkiem nowe nadwozie zaprojektowane przez zespół Virgila Exnera, w ramach programu unowocześnienia wizerunku samochodów Chryslera Forward Look, zrywając z konserwatywnym wizerunkiem poprzedników[3]. Nowa sylwetka wszystkich modeli koncernu była niższa, szersza i dłuższa, bardziej dynamiczna i pozbawiona wystających na boki błotników tylnych, z wygiętą na boki panoramiczną szybą przednią[2]}. Charakterystycznym elementem ich stylistyki stała się podwójna atrapa chłodnicy, z grubą chromowaną kratą, przedzielona pionową poprzeczką z logo marki, odróżniająca się wyraźnie od modeli Chryslera, poza najdroższym sportowym C-300[2]. Detalem odróżniającym je od Chryslera były też wolnostojące ozdobne chromowane lampy na szczycie błotników tylnych[2].
Napęd zarówno modelu Imperial, jak i Crown Imperial stanowił silnik V8 o pojemności 5,4 l (331,1 in³) i mocy 250 KM (brutto)[2][a]. Napęd był przenoszony przez dwubiegową automatyczną skrzynię biegów PowerFlite z selektorem umieszczonym w pierwszym roku na desce przyrządów[2]. W wyposażeniu standardowym były m.in. radio, elektryczne szyby i regulacja foteli, wspomaganie kierownicy i hamulców, a dodatkowo była dostępna klimatyzacja (567 dolarów)[2]. Jedynie Crown Imperial otrzymał w pierwszym roku 12-voltową instalację elektryczną zamiast 6-voltowej[2]. Jako jedyny amerykański samochód w tym roku został wyposażony w hamulce tarczowe[4]. Produkowano dwie odmiany nadwoziowe, obie czterodrzwiowe ośmiomiejscowe: sedan, z ceną bazową 6973 dolary, i limuzynę (Limousine), z ceną bazową 7095 dolarów[5]. Wyprodukowano tylko 172 samochody 1955 rocznika, w tym 127 limuzyn[5]. Był on w 1955 roku najdroższym samochodem produkcji amerykańskiej, a konkurentem był tylko Cadillac Series 75 Fleetwood (6402 dolary)[1].
W 1956 roku modelowym, zaprezentowanym 21 października 1955 roku, wprowadzono jedynie niewielkie zmiany stylistyczne[6]. Powiększono natomiast silnik do 5,8 l (354 in³), który rozwijał moc 280 KM[6]. Skrzynia biegów PowerFlite była teraz sterowana przyciskami[6]. Ceny bazowe sięgały od 7603 do 7670 dolarów, a wyprodukowano ich 226, w tym 175 limuzyn[6]. Spośród samochodów amerykańskich droższy był tylko dwudrzwiowy Continental Mark II[7].
Druga generacja (od 1957)
edytuj.jpg)
.JPG)
Drugą generację modelu Crown Imperial zaprezentowano 2 stycznia 1957 roku[8]. Samochód otrzymał zupełnie nowe nadwozie, obniżone i wizualnie wydłużone, w ramach drugiej odsłony nowoczesnego programu stylistycznego Chryslera Forward Look[9]. Dla podkreślenia wyjątkowego statusu sztandarowej limuzyny, Crown Imperial tym razem nie dzielił nadwozia z podstawowym modelem Imperial, lecz było ono zaprojektowane i wykonywane ręcznie we włoskich zakładach Carrozzeria Ghia w Turynie[10]. Było ono podobne do Imperiala, lecz różniło się między innymi bardziej elegancką linią dachu i atrapą chłodnicy z czterech kolumn poziomych poprzeczek[10]. Drzwi zachodziły przy tym w górnej części na krawędzie dachu[10]. Zachowano taki sam rozstaw osi, co w poprzedniej generacji (3,8 m)[10]. Napęd był wspólny z Imperialem i Chryslerem New Yorker w postaci nowego silnika V8 o pojemności 6,4 l (392 in³) i mocy 325 KM (brutto), z automatyczną skrzynią biegów TorqueFlite[11].
Produkowano tylko czterodrzwiową ośmiomiejscową limuzynę, w ograniczonej palecie kolorystycznej[10]. Cena bazowa wynosiła w 1957 roku 14 000 dolarów, przez co ponownie był to najdroższy samochód amerykański, a wyprodukowano ich w tym roku tylko 36[12]. Należy zaznaczyć, że w tym roku Imperial wprowadził też model Imperial Crown, będący znacznie tańszą odmianą podstawowego modelu marki[10]. W 1958 roku Crown Imperial nie uległ większym zmianom, natomiast cena wzrosła do 15 075 dolarów, a powstało ich 31[13]. W 1959 roku zmieniono atrapę chłodnicy, a oprócz tego model i napęd pozostał taki sam, lecz powstało tylko 7 sztuk[14].
W kolejnych latach model ten był nadal produkowany w niewielkiej liczbie na zamówienie, przechodząc restylizację. Zakończono ich produkcję w 1965 roku modelowym[15]
Crown Imperial wyprodukowany w 1960 roku był prywatnym samochodem Pierwszej Damy Stanów Zjednoczonych, Jacqueline Kennedy. Samochód pojawił się także podczas pogrzebu Johna F. Kennedy'ego[16].
Silniki
edytuj- V8 5.4l Hemi
- V8 5.8l Hemi
- V8 6.4l Hemi
- V8 6.8l Wedgehead
Uwagi
edytuj- ↑ Moc w rzeczywistości podawana w koniach parowych (HP = 1,0139 KM). Moc silników samochodów amerykańskich podawana była przed 1972 rokiem jako moc „brutto” (gross BHP), mierzona w optymalnych warunkach na samym silniku – wyższa niż moc mierzona według późniejszych bardziej rzeczywistych norm (Flory 2004 ↓, s. 864).
Przypisy
edytuj- ↑ a b Flory 2008 ↓, s. 622, 630-631.
- ↑ a b c d e f g h i j k Flory 2008 ↓, s. 658-660.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 621, 658.
- ↑ New cars for 1955. „Popular Mechanics Magazine”. 102 (6), s. 97, grudzień 1954. (ang.).
- ↑ a b Flory 2008 ↓, s. 661.
- ↑ a b c d Flory 2008 ↓, s. 739-741.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 701-776.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 817-820.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 794, 817-818.
- ↑ a b c d e f Flory 2008 ↓, s. 817-821.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 795, 818.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 778, 821.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 899-902.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 978-982.
- ↑ Flory 2004 ↓, s. 374.
- ↑ 1960 IMPERIAL. [dostęp 2020-03-24]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).
- J. „Kelly” Flory: American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. Jefferson: McFarland & Company, 2004. (ang.).