Wikipedia

Czarna Orawa

rzeka w Polsce, dopływ Orawy

Czarna Orawa – rzeka w południowej Polsce znajdująca się w zlewisku Morza Czarnego[2]. Powstaje w miejscowości Podwilk w miejscu połączenia się Podszklanki (Bukowińskiego Strumyka) z Podsarnianką (Orawką). Za górny bieg Czarnej Orawy uważana jest Podszklanka[3]. Czarna Orawa przepływa przez Pogórze Orawsko-Jordanowskie, Kotlinę Orawsko-Nowotarską i na samej granicy polsko-słowackiej uchodzi do sztucznego zbiornika wodnego – Jeziora Orawskiego[4]. Głównymi dopływami są: Piekielnik, Pietrzakowski Potok, Psi Potok, Psiarnia, Syhlec, Wisielec, Zubrzyca[3].

Czarna Orawa
Ilustracja
Czarna Orawa na terenie wsi Jabłonka
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Rzeka 4 rzędu
Długość 29 km
Źródło
Miejsce Podwilk
Współrzędne

49°32′41,7″N 19°44′25,0″E/49,544917 19,740278[1]

Ujście
Recypient Jezioro Orawskie
Wysokość

~601 m n.p.m.

Współrzędne

49°27′21″N 19°38′47″E/49,455833 19,646389

Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Czarna Orawa należy do zlewiska Morza Czarnego. Do czasu powstania Jeziora Orawskiego końcowe 19 km dolnego biegu rzeki znajdowało się na terytorium Słowacji. Koło wsi Uście (obecnie słow. Ústie nad Priehradou) w okolicach Trzciany Czarna Orawa łączyła się z Białą Orawą, tworząc rzekę Orawę. Obecnie, po skróceniu biegu o tereny zalewowe zbiornika, rzeka w całości znajduje się w granicach Polski[2].

Nad Czarną Orawą leżą orawskie wsie: Podwilk, Orawka i Jabłonka[4].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna 1:10 000 [online] [dostęp 2025-02-27].
  2. ↑ a b Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 26–28, ISBN 978-83-62460-30-4.
  3. ↑ a b Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 7, 26, 94, 206, 207, 226, 282, 315, 332, ISBN 83-239-9607-5.
  4. ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2025-02-27].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czarna_Orawa&oldid=76137755”