Wikipedia

David Gahan

angielski muzyk, wokalista zespołu Depeche Mode

Dave Gahan, właściwie David Callcott[1][2][7] (ur. 9 maja 1962 w Epping) – brytyjski muzyk, frontman, wokalista i założyciel zespołu Depeche Mode (1980)[4].

Dave Gahan
Ilustracja
Występ Dave Gahana w Royal Albert Hall w 2010
Imię i nazwisko

David Callcott[1][2]

Pseudonim

Dave Gahan

Data i miejsce urodzenia

9 maja 1962[3]
Epping[3]

Instrumenty

instrumenty klawiszowe, gitara, harmonijka ustna, gitara basowa

Typ głosu

baryton[4][5]

Gatunki

rock alternatywny, pop alternatywny[6], indie rock[6]

Zawód

wokalista, muzyk

Aktywność

od 1980

Wydawnictwo

Mute Records

Zespoły
Depeche Mode
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

ŻyciorysEdytuj

Wczesne lataEdytuj

Urodził się w hrabstwie Essex[8] w rodzinie robotniczej jako syn Sylvii Ruth (z domu Bayliss), konduktorki London Buses, i Leonarda Williama Fredericka „Lena” Callcotta[9], kierowcy autobusu. Dorastał ze starszą siostrą Susan Christine (ur. 1960). Kiedy Dave miał zaledwie sześć miesięcy, jego ojciec opuścił rodzinę. Jego rodzice rozwiedli się dwa lata później, matka przeprowadziła się z Dave’em i jego siostrą do Basildon w Esseksie po tym, jak Sylvia poznała i poślubiła swojego drugiego męża Jacka Gahana, administratora z Shell Oil, z którym miała dwóch synów: Petera Erika (ur. 1966) i Philipa Michaela (ur. 1968)[10]. W 1972, gdy Gahan miał 10 lat, zmarł jego ojczym.

 
Gahan z Depeche Mode w 2009 roku

Uczęszczał do Barstable School na Timberlog Close w Basildon. Zaczął bardzo wcześnie eksperymentować z narkotykami i alkoholem. Na jego ciele pojawiły się pierwsze tatuaże. Miał też problemy z prawem. W wieku 14 lat stanął przed sądem w związku z kradzieżą samochodu i wandalizmem[11].

W lipcu 1978, po ukończeniu szkoły nie mógł znaleźć stałej pracy i przez pół roku zmieniał ją ok. 20 razy. Sprzedawał napoje bezalkoholowe, pracował w warzywniaku na dworcu autobusowym w Basildon, jako kasjer w stacji benzynowej Sainsbury’s w Savacentre, był gazeciarzem, budowlańcem i sprzątaczem. Ostatecznie zdobył miejsce w Southend Technical College, a po dwóch latach otrzymał nagrodę British Display Society Award[11], dzięki której mógł projektować okna wystawowe w centrach handlowych[11].

KarieraEdytuj

Współpracował z zespołami punk rockowymi: The Vermin i The French Look[5]. W 1980, podczas jednego ze swoich występów został dostrzeżony przez Vince’a Clarke’a[5]. Podczas jednej z prób zaczął śpiewać barytonem „Heroes” Davida Bowiego[5], co wzbudziło zainteresowanie Clarke’a, który zaproponował mu współpracę i został wokalistą i frontmanem formacji Composition of Sound, gdzie grali Martin Gore, Andy Fletcher i Vince Clarke[6]. Wkrótce Dave wymyślił nową nazwę zespołu, która pochodziła z lektury francuskiego magazynu poświęconego modzie Dépêche-mode – „nowości ze świata mody”[12].

Dave Gahan udzielał się muzycznie też poza Depeche Mode. W 2003 roku ukazał się jego debiutancki album Paper Monsters[6]. Podczas jego nagrywania pomógł mu jego przyjaciel multiinstrumentalista Knox Chandler. Muzycznie płyta ta brzmiała bardzo podobnie do klimatu Depeche Mode[6]. W październiku 2007 roku światło dzienne ujrzał drugi solowy album Hourglass, gdzie Dave współpracował z Andrew Phillpotem oraz Christianem Eignerem[6].

W 2012 roku wziął udział w nagraniu albumu producenckiego duetu Soulsavers (tworzą go Rich Machin i Ian Glover) zatytułowanego The Light the Dead See. Muzycy poznali się trzy lata wcześniej, gdy formacja supportowała koncerty Depeche Mode.

Podczas tournée z zespołem Depeche Mode promującego płytę Sounds of the Universe w maju 2009 roku, na chwilę przed rozpoczęciem koncertu w Atenach, Dave poczuł się źle i został przewieziony do szpitala. Badania wykazały guz nowotworowy pęcherza moczowego, który został operacyjnie usunięty kilka dni później[13][14]. Z powodu choroby Gahana odwołano jednak kilka koncertów na tej trasie, w tym także koncert, który miał się odbyć na stadionie klubu sportowego Gwardia Warszawa[15].

W czerwcu 2017 wraz z Lucasem Hedgesem wystąpił w kampanii Dior Homme na sezon jesień-zima 2017/2018[16].

 
Gahan podpisuje autografy w 2003 roku.

Życie prywatneEdytuj

4 sierpnia 1985 ożenił się z Joanne Fox, z którą ma syna Jacka (ur. 1987)[17]. Para rozwiodła się w 1991[17]. Rok później, w kwietniu 1992 wziął ślub z Theresą Conroy[18], z którą rozwiódł się w 1996[17]. Niedługo po rozstaniu, w sierpniu 1995 próbował popełnić samobójstwo[19], podcinając sobie żyły w nadgarstkach. Kilka miesięcy później, 26 maja 1996 przedawkował narkotyki podczas pobytu w hotelu Sunset Marquis w Los Angeles[19]. Został przewieziony do szpitala, gdzie stwierdzono zatrzymanie akcji serca i podjęto skuteczną reanimację[20].

14 lutego 1999 ożenił się z Jennifer Sklias, z którą ma córkę Stellę Rose (ur. 1999)[17]. Jennifer Sklias wystąpiła w teledysku do piosenki „Suffer Well”, gdzie ukazuje się dwukrotnie – raz jako anioł, drugi raz jako ona sama.

Jest wyznania prawosławnego greckiego.

DyskografiaEdytuj

Albumy

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[21]		 GER
[22]		 AUT
[23]		 CHE
[24]		 SWE
[25]		 POL
[26]
Paper Monsters
  • Data: 3 czerwca 2003[27]
  • Wydawca: Mute Records
 127 5 43 10 5 23
Hourglass
  • Data: 23 października 2007[28]
  • Wydawca: Mute Records
 120 2 15 5 24 7
The Light the Dead See (oraz Soulsavers)
  • Data: 22 maja 2012[30]
  • Wydawca: Mute Records
 – 12 49 30 – 23
Angels & Ghosts (oraz Soulsavers)
  • Data: 18 grudnia 2015[31]
  • Wydawca: Columbia Records
 – 5 18 5 54 3
„–” album nie był notowany.
Albumy wideo
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
GER
[22]
Live Monsters
  • Data: 2 marca 2004[32]
  • Wydawca: Mute Records
 46
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu
Soundtrack to Live Monsters
  • Data: 7 marca 2004[33]
  • Wydawca: Mute Records
Remiks albumy
Tytuł Dane dot. albumu
Hourglass Remixes
  • Data: 9 marca 2008[34]
  • Wydawca: Mute Records

Single

Tytuł Rok Pozycja na liście Album
GER
[35]		 AUT
[36]		 CHE
[37]		 SWE
[38]
Dirty Sticky Floors 2003 6 – 81 18 Paper Monsters
I Need You 23 – – 55
Bottle Living / Hold On 19 – – –
A Little Piece 2004 – – – – Soundtrack to Live Monsters
Kingdom 2007 10 41 – 37 Hourglass
Saw Something/Deeper and Deeper 2008 23 – – –
Longest Day 2012 – – – – The Light the Dead See
Take Me Back Home – – – –
All Of This And Nothing 2015 – – – – Angels & Ghosts
„–” singel nie był notowany.

Wybrana filmografiaEdytuj

Rok Tytuł Rola Reżyser
2009 Do You Love Me Like I Love You, Part 1: From Her to Eternity[39] w roli samego siebie Iain Forsyth, Jane Pollard
2015 The Damned: Don’t You Wish That We Were Dead[40] Wes Orshoski

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b David Gahan (9 de Maio de 1962) (port.). Filmow. [dostęp 2016-06-12].
  2. ↑ a b David Gahan (ang.). Listal. [dostęp 2018-05-24].
  3. ↑ a b David Gahan w bazie Discogs.com (ang.)
  4. ↑ a b New Music And Songs: David Gahan (ang.). MTV. [dostęp 2009-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
  5. ↑ a b c d Lucjan Strzyga (2013-05-17): Historia Depeche Mode. Odcinek 2.: Tajemnice członków zespołu (pol.). Polska The Times. [dostęp 2013-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
  6. ↑ a b c d e f Michael Sutton: David Gahan Biography (ang.). AllMusic. [dostęp 2013-12-08].
  7. ↑ Holly George-Warren, Patricia Romanowski, Jon Pareles: The Rolling stone encyclopedia of rock & roll. Fireside, 2001, s. 254. ISBN 978-0-7432-0120-9.
  8. ↑ David Gahan Pictures (ang.). FanPix.Net. [dostęp 2018-05-24].
  9. ↑ David Gahan – What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-06-26].
  10. ↑ David Gahan w bazie Filmweb
  11. ↑ a b c Dave Gahan: Jedinou mojou závislosťou je čokoláda (słow.). Casprezeny.sk. [dostęp 2018-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-26)].
  12. ↑ Paul Stokes: Cash For Questions: Dave Gahan (ang.). Q. [dostęp 2018-05-25].
  13. ↑ Depeche Mode frontman Dave Gahan opens up about his battle with cancer (ang.). NME. [dostęp 2017-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-05)].
  14. ↑ Depeche Mode Singer Has Cancer Scare (ang.). E! Entertainment. [dostęp 2017-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-28)].
  15. ↑ „Depesze” nie przyjechali – fani i tak przyszli (pol.). TVN24.pl. [dostęp 2009-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-27)].
  16. ↑ Aleksandra Degórska (2017-06-14): Dave Gahan pojawił się w reklamie Dior Homme (pol.). Antyradio. [dostęp 2016-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
  17. ↑ a b c d David Gahan Bio. depechemode.pl. [dostęp 2009-10-02].
  18. ↑ David Gahan w bazie IMDb (ang.)
  19. ↑ a b David Gahan w bazie Notable Names Database (ang.)
  20. ↑ Earth Energy Reader (2012-05-17): Rock and Redemption – Dave Gahan of Depeche Mode (ang.). Earthenergyreader.com. [dostęp 2009-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
  21. ↑ David Gahan Billboard Chart History (ang.). www.billboard.com. [dostęp 2016-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-04)].
  22. ↑ a b Dave Gahan/Longplay-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2016-06-12].
    Soulsavers/Longplay-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2016-06-12].
  23. ↑ Dave Gahan/Longplay-Chartverfolgung (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-06-12].
    Soulsavers/Longplay-Chartverfolgung (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-06-12].
  24. ↑ Dave Gahan/Longplay-Chartverfolgung (niem.). hitparade.ch. [dostęp 2016-06-12].
    Soulsavers/Longplay-Chartverfolgung (niem.). hitparade.ch. [dostęp 2016-06-12].
  25. ↑ David Gahan Swedish Albums Chart (ang.). swedishcharts.com. [dostęp 2016-06-12].
  26. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 23.06.2003 – 29.06.2003 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
    OLiS – sprzedaż w okresie 29.10.2007 – 04.11.2007 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
    OLiS – sprzedaż w okresie 04.06.2012 – 10.06.2012 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
    OLiS – sprzedaż w okresie 23.10.2015 – 29.10.2015 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
  27. ↑ Don Kline: David Gahan Paper Monsters review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  28. ↑ David Jeffries: David Gahan Hourglass review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  29. ↑ ZPAV: złote płyty 2007 (pol.). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-06-12].
  30. ↑ David Jeffries: Soulsavers The Light the Dead See review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  31. ↑ Neil Z. Yeung: Dave Gahan & the Soulsavers / David Gahan Angels & Ghosts review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  32. ↑ Tim DiGravina: David Gahan Live Monsters [Video review] (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  33. ↑ Dave Gahan – Soundtrack To Live Monsters (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2016-06-12].
  34. ↑ Dave Gahan – Hourglass Remixes (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2016-06-12].
  35. ↑ Dave Gahan/Single-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2016-06-12].
  36. ↑ Dave Gahan/Single-Chartverfolgung (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-06-12].
  37. ↑ Dave Gahan/Single-Chartverfolgung (niem.). hitparade.ch. [dostęp 2016-06-12].
  38. ↑ David Gahan Swedish Singles Chart (ang.). swedishcharts.com. [dostęp 2016-06-12].
  39. ↑ Do You Love Me Like I Love You, Part 1: From Her to Eternity (2009) w bazie IMDb (ang.)
  40. ↑ The Damned: Don’t You Wish That We Were Dead (2015) w bazie IMDb (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Gahan&oldid=66475862”