David Gahan
Dave Gahan, właściwie David Callcott[1][2][7] (ur. 9 maja 1962 w Epping) – brytyjski muzyk, frontman, wokalista i założyciel zespołu Depeche Mode (1980)[4].
| ||
Występ Dave Gahana w Royal Albert Hall w 2010 | ||
Imię i nazwisko | David Callcott[1][2] | |
Pseudonim | Dave Gahan | |
Data i miejsce urodzenia | 9 maja 1962[3] Epping[3] | |
Instrumenty | instrumenty klawiszowe, gitara, harmonijka ustna, gitara basowa | |
Typ głosu | baryton[4][5] | |
Gatunki | rock alternatywny, pop alternatywny[6], indie rock[6] | |
Zawód | wokalista, muzyk | |
Aktywność | od 1980 | |
Wydawnictwo | Mute Records | |
Zespoły | ||
Depeche Mode | ||
Strona internetowa |
ŻyciorysEdytuj
Wczesne lataEdytuj
Urodził się w hrabstwie Essex[8] w rodzinie robotniczej jako syn Sylvii Ruth (z domu Bayliss), konduktorki London Buses, i Leonarda Williama Fredericka „Lena” Callcotta[9], kierowcy autobusu. Dorastał ze starszą siostrą Susan Christine (ur. 1960). Kiedy Dave miał zaledwie sześć miesięcy, jego ojciec opuścił rodzinę. Jego rodzice rozwiedli się dwa lata później, matka przeprowadziła się z Dave'em i jego siostrą do Basildon w Esseksie po tym, jak Sylvia poznała i poślubiła swojego drugiego męża Jacka Gahana, administratora z Shell Oil, z którym miała dwóch synów: Petera Erika (ur. 1966) i Philipa Michaela (ur. 1968)[10]. W 1972, gdy Gahan miał 10 lat, zmarł jego ojczym.
Uczęszczał do Barstable School na Timberlog Close w Basildon. Zaczął bardzo wcześnie eksperymentować z narkotykami i alkoholem. Na jego ciele pojawiły się pierwsze tatuaże. Miał też problemy z prawem. W wieku 14 lat stanął przed sądem w związku z kradzieżą samochodu i wandalizmem[11].
W lipcu 1978, po ukończeniu szkoły nie mógł znaleźć stałej pracy i przez pół roku zmieniał ją ok. 20 razy. Sprzedawał napoje bezalkoholowe, pracował w warzywniaku na dworcu autobusowym w Basildon, jako kasjer w stacji benzynowej Sainsbury's w Savacentre, był gazeciarzem, budowlańcem i sprzątaczem. Ostatecznie zdobył miejsce w Southend Technical College, a po dwóch latach otrzymał nagrodę British Display Society Award[11], dzięki której mógł projektować okna wystawowe w centrach handlowych[11].
KarieraEdytuj
Współpracował z zespołami punk rockowymi: The Vermin i The French Look[5]. W 1980, podczas jednego ze swoich występów został dostrzeżony przez Vince'a Clarke'a[5]. Podczas jednej z prób zaczął śpiewać barytonem „Heroes” Davida Bowiego[5], co wzbudziło zainteresowanie Clarke'a, który zaproponował mu współpracę i został wokalistą i frontmanem formacji Composition of Sound, gdzie grali Martin Gore, Andy Fletcher i Vince Clarke[6]. Wkrótce Dave wymyślił nową nazwę zespołu, która pochodziła z lektury francuskiego magazynu poświęconego modzie Dépêche-mode - „nowości ze świata mody”[12].
Dave Gahan udzielał się muzycznie też poza Depeche Mode. W 2003 roku ukazał się jego debiutancki album Paper Monsters[6]. Podczas jego nagrywania pomógł mu jego przyjaciel multiinstrumentalista Knox Chandler. Muzycznie płyta ta brzmiała bardzo podobnie do klimatu Depeche Mode[6]. W październiku 2007 roku światło dzienne ujrzał drugi solowy album Hourglass, gdzie Dave współpracował z Andrew Phillpotem oraz Christianem Eignerem[6].
W 2012 roku wziął udział w nagraniu albumu producenckiego duetu Soulsavers (tworzą go Rich Machin i Ian Glover) zatytułowanego The Light the Dead See. Muzycy poznali się trzy lata wcześniej, gdy formacja supportowała koncerty Depeche Mode.
Podczas tournée z zespołem Depeche Mode promującego płytę Sounds of the Universe w maju 2009 roku, na chwilę przed rozpoczęciem koncertu w Atenach, Dave poczuł się źle i został przewieziony do szpitala. Badania wykazały guz nowotworowy pęcherza moczowego, który został operacyjnie usunięty kilka dni później[13][14]. Z powodu choroby Gahana odwołano jednak kilka koncertów na tej trasie, w tym także koncert, który miał się odbyć na stadionie klubu sportowego Gwardia Warszawa[15].
W czerwcu 2017 wraz z Lucasem Hedgesem wystąpił w kampanii Dior Homme na sezon jesień-zima 2017/2018[16].
Życie prywatneEdytuj
4 sierpnia 1985 roku Gahan ożenił się z Joanne Fox, z którą ma syna Jacka (ur. 1987)[17]. Para rozwiodła się w 1991[17]. Rok później, w kwietniu 1992 wziął ślub z Theresą Conroy[18], z którą rozwiódł się w 1996[17]. Niedługo po rozstaniu, w sierpniu 1995 roku Gahan próbował popełnić samobójstwo[19], podcinając sobie żyły w nadgarstkach. Kilka miesięcy później, 26 maja 1996 roku przedawkował narkotyki podczas pobytu w hotelu Sunset Marquis w Los Angeles[19]. Został przewieziony do szpitala, gdzie stwierdzono zatrzymanie akcji serca i podjęto skuteczną reanimację[20].
14 lutego 1999 roku ożenił się z Jennifer Sklias, z którą ma córkę Stellę Rose (ur. 1999)[17]. Jennifer Sklias wystąpiła w teledysku do piosenki „Suffer Well”, gdzie ukazuje się dwukrotnie – raz jako anioł, drugi raz jako ona sama.
Jest wyznania prawosławnego greckiego.
DyskografiaEdytuj
Albumy
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [21] |
GER [22] |
AUT [23] |
CHE [24] |
SWE [25] |
POL [26] | ||||||||||||||
Paper Monsters |
|
127 | 5 | 43 | 10 | 5 | 23 | ||||||||||||
Hourglass |
|
120 | 2 | 15 | 5 | 24 | 7 | ||||||||||||
The Light the Dead See (oraz Soulsavers) |
|
— | 12 | 49 | 30 | — | 23 | ||||||||||||
Angels & Ghosts (oraz Soulsavers) |
|
— | 5 | 18 | 5 | 54 | 3 | ||||||||||||
"—" album nie był notowany. |
- Albumy wideo
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście |
---|---|---|
GER [22] | ||
Live Monsters |
|
46 |
- Albumy koncertowe
Tytuł | Dane dot. albumu |
---|---|
Soundtrack to Live Monsters |
|
- Remiks albumy
Tytuł | Dane dot. albumu |
---|---|
Hourglass Remixes |
|
Single
Tytuł | Rok | Pozycja na liście | Album | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
GER [35] |
AUT [36] |
CHE [37] |
SWE [38] | ||||||||||||||||
Dirty Sticky Floors | 2003 | 6 | — | 81 | 18 | Paper Monsters | |||||||||||||
I Need You | 23 | — | — | 55 | |||||||||||||||
Bottle Living / Hold On | 19 | — | — | — | |||||||||||||||
A Little Piece | 2004 | — | — | — | — | Soundtrack to Live Monsters | |||||||||||||
Kingdom | 2007 | 10 | 41 | — | 37 | Hourglass | |||||||||||||
Saw Something/Deeper and Deeper | 2008 | 23 | — | — | — | ||||||||||||||
Longest Day | 2012 | — | — | — | — | The Light the Dead See | |||||||||||||
Take Me Back Home | — | — | — | — | |||||||||||||||
All Of This And Nothing | 2015 | — | — | — | — | Angels & Ghosts | |||||||||||||
"—" singel nie był notowany. |
Wybrana filmografiaEdytuj
Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
---|---|---|---|
2009 | Do You Love Me Like I Love You, Part 1: From Her to Eternity[39] | w roli samego siebie | Iain Forsyth, Jane Pollard |
2015 | The Damned: Don't You Wish That We Were Dead[40] | Wes Orshoski |
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b David Gahan (9 de Maio de 1962) (port.). Filmow. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ a b David Gahan (ang.). Listal. [dostęp 2018-05-24].
- ↑ a b David Gahan w Discogs.com (ang.)
- ↑ a b New Music And Songs: David Gahan (ang.). MTV. [dostęp 2009-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
- ↑ a b c d Lucjan Strzyga (2013-05-17): Historia Depeche Mode. Odcinek 2.: Tajemnice członków zespołu (pol.). Polska The Times. [dostęp 2013-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
- ↑ a b c d e f Michael Sutton: David Gahan Biography (ang.). AllMusic. [dostęp 2013-12-08].
- ↑ Holly George-Warren, Patricia Romanowski, Jon Pareles: The Rolling stone encyclopedia of rock & roll. Fireside, 2001, s. 254. ISBN 978-0-7432-0120-9.
- ↑ David Gahan Pictures (ang.). FanPix.Net. [dostęp 2018-05-24].
- ↑ David Gahan – What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-06-26].
- ↑ David Gahan w bazie Filmweb
- ↑ a b c Dave Gahan: Jedinou mojou závislosťou je čokoláda (słow.). Casprezeny.sk. [dostęp 2018-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
- ↑ Paul Stokes: Cash For Questions: Dave Gahan (ang.). Q. [dostęp 2018-05-25].
- ↑ Depeche Mode frontman Dave Gahan opens up about his battle with cancer (ang.). NME. [dostęp 2017-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-05)].
- ↑ Depeche Mode Singer Has Cancer Scare (ang.). E! Entertainment. [dostęp 2017-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-28)].
- ↑ "Depesze" nie przyjechali – fani i tak przyszli (pol.). TVN24.pl. [dostęp 2009-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-28)].
- ↑ Aleksandra Degórska (2017-06-14): Dave Gahan pojawił się w reklamie Dior Homme (pol.). Antyradio. [dostęp 2016-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
- ↑ a b c d David Gahan Bio. depechemode.pl. [dostęp 2009-10-02].
- ↑ David Gahan w bazie IMDb (ang.)
- ↑ a b David Gahan w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ Earth Energy Reader (2012-05-17): Rock and Redemption – Dave Gahan of Depeche Mode (ang.). Earthenergyreader.com. [dostęp 2009-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
- ↑ David Gahan Billboard Chart History (ang.). www.billboard.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ a b Dave Gahan/Longplay-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2016-06-12].
Soulsavers/Longplay-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2016-06-12]. - ↑ Dave Gahan/Longplay-Chartverfolgung (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-06-12].
Soulsavers/Longplay-Chartverfolgung (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-06-12]. - ↑ Dave Gahan/Longplay-Chartverfolgung (niem.). hitparade.ch. [dostęp 2016-06-12].
Soulsavers/Longplay-Chartverfolgung (niem.). hitparade.ch. [dostęp 2016-06-12]. - ↑ David Gahan Swedish Albums Chart (ang.). swedishcharts.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ OLiS - sprzedaż w okresie 23.06.2003 - 29.06.2003 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
OLiS - sprzedaż w okresie 29.10.2007 - 04.11.2007 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
OLiS - sprzedaż w okresie 04.06.2012 - 10.06.2012 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
OLiS - sprzedaż w okresie 23.10.2015 - 29.10.2015 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12]. - ↑ Don Kline: David Gahan Paper Monsters review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ David Jeffries: David Gahan Hourglass review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ ZPAV: złote płyty 2007 (pol.). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ David Jeffries: Soulsavers The Light the Dead See review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Neil Z. Yeung: Dave Gahan & the Soulsavers / David Gahan Angels & Ghosts review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Tim DiGravina: David Gahan Live Monsters [Video review] (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Dave Gahan – Soundtrack To Live Monsters (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Dave Gahan – Hourglass Remixes (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Dave Gahan/Single-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Dave Gahan/Single-Chartverfolgung (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Dave Gahan/Single-Chartverfolgung (niem.). hitparade.ch. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ David Gahan Swedish Singles Chart (ang.). swedishcharts.com. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Do You Love Me Like I Love You, Part 1: From Her to Eternity (2009) w bazie IMDb (ang.)
- ↑ The Damned: Don't You Wish That We Were Dead (2015) w bazie IMDb (ang.)