Wikipedia

David Gahan

angielski muzyk, wokalista zespołu Depeche Mode

Dave Gahan (ur. 9 maja 1962 w Epping jako David Callcott) – brytyjski muzyk, frontman, wokalista i założyciel zespołu Depeche Mode (1980)[4].

Dave Gahan
Ilustracja
Występ Dave Gahana w Royal Albert Hall w 2010
Imię i nazwisko David Callcott[1][2]
Pseudonim Dave Gahan
Data i miejsce urodzenia 9 maja 1962[3]
Epping[3]
Instrumenty instrumenty klawiszowe, gitara, harmonijka ustna, gitara basowa
Typ głosu baryton[4][5]
Gatunki rock alternatywny, pop alternatywny[6], indie rock[6]
Zawód wokalista, muzyk
Aktywność od 1980
Wydawnictwo Mute Records
Zespoły
Depeche Mode
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

ŻyciorysEdytuj

Wczesne lataEdytuj

Urodził się jako David Callcott[1][2][7] w Epping[8], w hrabstwie Essex[9], w rodzinie robotniczej Sylvii Ruth, kierownika pociągu London Buses, i Lena Callcotta, kierowcy autobusu. Dorastał ze starszą siostrą Susan Christine (ur. 1960). Kiedy Dave miał zaledwie sześć miesięcy, jego ojciec opuścił rodzinę. Jego rodzice rozwiedli się dwa lata później, matka przeprowadziła się z Dave'em i jego siostrą do Basildon w Essex po tym, jak Sylvia poznała i poślubiła swojego drugiego męża Jacka Gahana, administratora z Shell Oil, z którym miała dwóch synów: Petera Erika (ur. 1966) i Philipa Michaela (ur. 1968)[10]. W 1972, gdy Gahan miał 10 lat, zmarł jego ojczym.

 
Gahan z Dapeche Mode w 2009 roku

Uczęszczał do Barstable School na Timberlog Close w Basildon. Zaczął bardzo wcześnie eksperymentować z narkotykami i alkoholem. Na jego ciele pojawiły się pierwsze tatuaże. Miał też problemy z prawem. W wieku 14 lat stanął przed sądem w związku z kradzieżą samochodu i wandalizmem[11].

W lipcu 1978, po ukończeniu szkoły nie mógł znaleźć stałej pracy i przez pół roku zmieniał ją ok. 20 razy. Sprzedawał napoje bezalkoholowe, pracował w warzywniaku na dworcu autobusowym w Basildon, jako kasjer w stacji benzynowej Sainsbury's w Savacentre, był gazeciarzem, budowlańcem i sprzątaczem. Ostatecznie zdobył miejsce w Southend Technical College, a po dwóch latach otrzymał nagrodę British Display Society Award[11], dzięki której mógł projektować okna wystawowe w centrach handlowych[11].


KarieraEdytuj

Współpracował z zespołami punk rockowymi: The Vermin i The French Look[5]. W 1980, podczas jednego ze swoich występów został dostrzeżony przez Vince'a Clarke'a[5]. Podczas jednej z prób zaczął śpiewać barytonem „Heroes” Davida Bowiego[5], co wzbudziło zainteresowanie Clarke'a, który zaproponował mu współpracę i został wokalistą i frontmanem formacji Composition of Sound, gdzie grali Martin Gore, Andy Fletcher i Vince Clarke[6]. Wkrótce Dave wymyślił nową nazwę zespołu, która pochodziła z lektury francuskiego magazynu poświęconego modzie Dépêche-mode - „nowości ze świata mody”[12].

Dave Gahan udzielał się muzycznie też poza Depeche Mode. W 2003 roku ukazał się jego debiutancki album Paper Monsters[6]. Podczas jego nagrywania pomógł mu jego przyjaciel multiinstrumentalista Knox Chandler. Muzycznie płyta ta brzmiała bardzo podobnie do klimatu Depeche Mode[6]. W październiku 2007 roku światło dzienne ujrzał drugi solowy album Hourglass, gdzie Dave współpracował z Andrew Phillpotem oraz Christianem Eignerem[6].

W 2012 roku wziął udział w nagraniu albumu producenckiego duetu Soulsavers (tworzą go Rich Machin i Ian Glover) zatytułowanego The Light the Dead See. Muzycy poznali się trzy lata wcześniej, gdy formacja supportowała koncerty Depeche Mode.

Podczas tournée z zespołem Depeche Mode promującego płytę Sounds of the Universe w maju 2009 roku, na chwilę przed rozpoczęciem koncertu w Atenach, Dave poczuł się źle i został przewieziony do szpitala. Badania wykazały guz nowotworowy pęcherza moczowego, który został operacyjnie usunięty kilka dni później[13][14]. Z powodu choroby Gahana odwołano jednak kilka koncertów na tej trasie, w tym także koncert, który miał się odbyć na stadionie klubu sportowego Gwardia Warszawa[15].

W czerwcu 2017 wraz z Lucasem Hedgesem wystąpił w kampanii Dior Homme na sezon jesień-zima 2017/2018[16].

 
Gahan podpisuje autografy w 2003 roku.

Życie prywatneEdytuj

4 sierpnia 1985 roku Gahan ożenił się z Joanne Fox, z którą ma syna Jacka (ur. 1987)[17]. Para rozwiodła się w 1991[17]. Rok później, w kwietniu 1992 wziął ślub z Theresą Conroy[18], z którą rozwiódł się w 1996[17]. Niedługo po rozstaniu, w sierpniu 1995 roku Gahan próbował popełnić samobójstwo[19], podcinając sobie żyły w nadgarstkach. Kilka miesięcy później, 26 maja 1996 roku przedawkował narkotyki podczas pobytu w hotelu Sunset Marquis w Los Angeles[19]. Został przewieziony do szpitala, gdzie stwierdzono zatrzymanie akcji serca i podjęto skuteczną reanimację[20].

14 lutego 1999 roku ożenił się z Jennifer Sklias, z którą ma córkę Stellę Rose (ur. 1999)[17]. Jennifer Sklias wystąpiła w teledysku do piosenki „Suffer Well”, gdzie ukazuje się dwukrotnie – raz jako anioł, drugi raz jako ona sama.

Jest wyznania prawosławnego greckiego.[21]

DyskografiaEdytuj

Albumy

Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Certyfikat
USA
[22]		 GER
[23]		 AUT
[24]		 CHE
[25]		 SWE
[26]		 POL
[27]
Paper Monsters
  • Data: 3 czerwca 2003[28]
  • Wydawca: Mute Records
 127 5 43 10 5 23
Hourglass
  • Data: 23 października 2007[29]
  • Wydawca: Mute Records
 120 2 15 5 24 7
The Light the Dead See (oraz Soulsavers)
  • Data: 22 maja 2012[31]
  • Wydawca: Mute Records
 — 12 49 30 — 23
Angels & Ghosts (oraz Soulsavers)
  • Data: 18 grudnia 2015[32]
  • Wydawca: Columbia Records
 — 5 18 5 54 3
"—" album nie był notowany.
Albumy wideo
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
GER
[23]
Live Monsters
  • Data: 2 marca 2004[33]
  • Wydawca: Mute Records
 46
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu
Soundtrack to Live Monsters
  • Data: 7 marca 2004[34]
  • Wydawca: Mute Records
Remiks albumy
Tytuł Dane dot. albumu
Hourglass Remixes
  • Data: 9 marca 2008[35]
  • Wydawca: Mute Records

Single

Tytuł Rok Pozycja na liście Album
GER
[36]		 AUT
[37]		 CHE
[38]		 SWE
[39]
Dirty Sticky Floors 2003 6 — 81 18 Paper Monsters
I Need You 23 — — 55
Bottle Living / Hold On 19 — — —
A Little Piece 2004 — — — — Soundtrack to Live Monsters
Kingdom 2007 10 41 — 37 Hourglass
Saw Something/Deeper and Deeper 2008 23 — — —
Longest Day 2012 — — — — The Light the Dead See
Take Me Back Home — — — —
All Of This And Nothing 2015 — — — — Angels & Ghosts
"—" singel nie był notowany.

Wybrana filmografiaEdytuj

Rok Tytuł Rola Reżyser
2009 Do You Love Me Like I Love You, Part 1: From Her to Eternity[40] w roli samego siebie Iain Forsyth, Jane Pollard
2015 The Damned: Don't You Wish That We Were Dead[41] Wes Orshoski

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b David Gahan (9 de Maio de 1962) (port.). Filmow. [dostęp 2016-06-12].
  2. ↑ a b David Gahan (ang.). Listal. [dostęp 2018-05-24].
  3. ↑ a b David Gahan w Discogs.com (ang.)
  4. ↑ a b New Music And Songs: David Gahan (ang.). MTV. [dostęp 2009-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
  5. ↑ a b c d Lucjan Strzyga (2013-05-17): Historia Depeche Mode. Odcinek 2.: Tajemnice członków zespołu (pol.). Polska The Times. [dostęp 2013-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
  6. ↑ a b c d e f Michael Sutton: David Gahan Biography (ang.). AllMusic. [dostęp 2013-12-08].
  7. ↑ Holly George-Warren, Patricia Romanowski, Jon Pareles: The Rolling stone encyclopedia of rock & roll. Fireside, 2001, s. 254. ISBN 978-0-7432-0120-9.
  8. ↑ Personalidade: David Gahan (Reino Unido) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2017-10-02].
  9. ↑ David Gahan Pictures (ang.). FanPix.Net. [dostęp 2018-05-24].
  10. ↑ David Gahan w bazie Filmweb
  11. ↑ a b c Dave Gahan: Jedinou mojou závislosťou je čokoláda (słow.). Casprezeny.sk. [dostęp 2018-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
  12. ↑ Paul Stokes: Cash For Questions: Dave Gahan (ang.). Q. [dostęp 2018-05-25].
  13. ↑ Depeche Mode frontman Dave Gahan opens up about his battle with cancer (ang.). NME. [dostęp 2017-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-05)].
  14. ↑ Depeche Mode Singer Has Cancer Scare (ang.). E! Entertainment. [dostęp 2017-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-28)].
  15. ↑ "Depesze" nie przyjechali – fani i tak przyszli (pol.). TVN24.pl. [dostęp 2009-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-28)].
  16. ↑ Aleksandra Degórska (2017-06-14): Dave Gahan pojawił się w reklamie Dior Homme (pol.). Antyradio. [dostęp 2016-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
  17. ↑ a b c d David Gahan Bio. depechemode.pl. [dostęp 2009-10-02].
  18. ↑ David Gahan w bazie IMDb (ang.)
  19. ↑ a b David Gahan w bazie Notable Names Database (ang.)
  20. ↑ Earth Energy Reader (2012-05-17): Rock and Redemption – Dave Gahan of Depeche Mode (ang.). Earthenergyreader.com. [dostęp 2009-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-25)].
  21. ↑ Dave Gahan - Wikipedia, en.wikipedia.org [dostęp 2019-04-19] (ang.).
  22. ↑ David Gahan Billboard Chart History (ang.). www.billboard.com. [dostęp 2016-06-12].
  23. ↑ a b Dave Gahan/Longplay-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2016-06-12].
    Soulsavers/Longplay-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2016-06-12].
  24. ↑ Dave Gahan/Longplay-Chartverfolgung (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-06-12].
    Soulsavers/Longplay-Chartverfolgung (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-06-12].
  25. ↑ Dave Gahan/Longplay-Chartverfolgung (niem.). hitparade.ch. [dostęp 2016-06-12].
    Soulsavers/Longplay-Chartverfolgung (niem.). hitparade.ch. [dostęp 2016-06-12].
  26. ↑ David Gahan Swedish Albums Chart (ang.). swedishcharts.com. [dostęp 2016-06-12].
  27. ↑ OLiS - sprzedaż w okresie 23.06.2003 - 29.06.2003 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
    OLiS - sprzedaż w okresie 29.10.2007 - 04.11.2007 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
    OLiS - sprzedaż w okresie 04.06.2012 - 10.06.2012 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
    OLiS - sprzedaż w okresie 23.10.2015 - 29.10.2015 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-12].
  28. ↑ Don Kline: David Gahan Paper Monsters review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  29. ↑ David Jeffries: David Gahan Hourglass review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  30. ↑ ZPAV: złote płyty 2007 (pol.). bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-06-12].
  31. ↑ David Jeffries: Soulsavers The Light the Dead See review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  32. ↑ Neil Z. Yeung: Dave Gahan & the Soulsavers / David Gahan Angels & Ghosts review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  33. ↑ Tim DiGravina: David Gahan Live Monsters [Video review] (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-12].
  34. ↑ Dave Gahan – Soundtrack To Live Monsters (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2016-06-12].
  35. ↑ Dave Gahan – Hourglass Remixes (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2016-06-12].
  36. ↑ Dave Gahan/Single-Chartverfolgung (niem.). musicline.de. [dostęp 2016-06-12].
  37. ↑ Dave Gahan/Single-Chartverfolgung (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-06-12].
  38. ↑ Dave Gahan/Single-Chartverfolgung (niem.). hitparade.ch. [dostęp 2016-06-12].
  39. ↑ David Gahan Swedish Singles Chart (ang.). swedishcharts.com. [dostęp 2016-06-12].
  40. ↑ Do You Love Me Like I Love You, Part 1: From Her to Eternity (2009) w bazie IMDb (ang.)
  41. ↑ The Damned: Don't You Wish That We Were Dead (2015) w bazie IMDb (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Gahan&oldid=58335611”