Dionizy (Konstantinow)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	18 czerwca 2011
Miejscowość	Kijów
Miejsce	Ławra Peczerska
Konsekrator	Włodzimierz (Sabodan)
Współkonsekratorzy	Antoni (Fiałko), Mitrofan (Jurczuk), Aleksander (Drabynko), Symeon (Szostacki), Efrem (Kycaj), Jan (Siopko), Antoni (Pakanycz), Ireneusz (Semko), Włodzimierz (Melnyk), Hilary (Szyszkowski), Pantelejmon (Łuhowy), Antoni (Borowyk), Pantelejmon (Poworozniuk), Józef (Maslenikow)
Współkonsekrowani biskupi
Mikołaj (Kapustin)	19 czerwca 2011
Antoni (Kripak)	13 maja 2012
Roman (Kymowycz)	22 lipca 2012
Damian (Dawydow)	30 sierpnia 2012
Jan (Wachniuk)	5 kwietnia 2015
Kalinik (Czernyszow)	8 grudnia 2019
Nikodem (Pustowhar)	17 grudnia 2019

Dionizy
	Dmitrij Konstantinow
	Biskup szepetowski i sławucki
Kraj działania	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1960 ; Ceadîr-Lunga
	Biskup szepetowski i sławucki
Okres sprawowania	2011–2014
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Inkardynacja	Eparchia szepetowska
Śluby zakonne	1996
Diakonat	1995
Prezbiterat	1997
Nominacja biskupia	14 czerwca 2011
Chirotonia biskupia	18 czerwca 2011
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dionizy, imię świeckie Dmitrij Aleksiejewicz Konstantinow (ur. 7 lipca 1960 w Ceadîr-Lunga) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Życiorys edytuj

Absolwent seminarium duchownego w Odessie i Kijowskiej Akademii Duchownej. Święcenia diakońskie przyjął w 1995, zaś kapłańskie – w 1996. Był już wtedy mnichem; śluby wieczyste złożył rok wcześniej, przyjmując imię zakonne Dionizy na cześć św. Dionizego Pieczerskiego. W tym samym roku został wyznaczony na kierownika kancelarii metropolii kijowskiej. W 2000 otrzymał godność archimandryty. W 2003 został zwolniony z pracy w kancelarii. Zamieszkał w ławrze Peczerskiej i został mianowany zastępcą przewodniczącego Synodalnego Wydziału Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego ds. Monasterów^[1].

14 czerwca 2011 Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego wyznaczył go na biskupa szepetowskiego i sławuckiego. Jego chirotonia biskupia odbyła się w cerkwi refektarzowej ławry Peczerskiej, z udziałem konsekratorów: metropolitów kijowskiego i całej Ukrainy Włodzimierza, chmielnickiego Antoniego, arcybiskupów białocerkiewskiego i bogusławskiego Mitrofana, perejasławsko-chmielnickiego i wiszniewskiego Aleksandra, winnickiego i mohylewsko-podolskiego Symeona, krzyworoskiego i nikopolskiego Efrema, chersońskiego i taurydzkiego Jana, boryspolskiego Antoniego, biskupów nieżyńskiego i priłuckiego Ireneusza, włodzimiersko-wołyńskiego Włodzimierza, makarowskiego Hilarego, iwano-frankiwskiego i kołomyjskiego Pantelejmona, aleksandryjskiego i swietłowodskiego Antoniego, wasylkowskiego Pantelejmona oraz konotopskiego i głuchowskiego Józefa^[2].

W 2014 odszedł z urzędu na własną prośbę i przeszedł w stan spoczynku^[3].