Ireneusz, imię świeckie Wałentyn Anatolijowycz Semko (ur. 11 czerwca 1963 we wsi Ropotucha, zm. 23 września 2017) – ukraiński biskup prawosławny.

Ireneusz
Walentyn Semko
Metropolita niżyński i priłucki
Ilustracja
Kraj działania

Ukraina

Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1963
Ropotucha

Data śmierci

23 września 2017

Metropolita niżyński i priłucki
Okres sprawowania

2017

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Inkardynacja

Eparchia niżyńska

Śluby zakonne

26 lutego 1985

Diakonat

6 kwietnia 1985

Prezbiterat

30 listopada 1986

Chirotonia biskupia

10 czerwca 2007

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

10 czerwca 2007

Miejscowość

Kijów

Miejsce

Cerkiew Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich

Konsekrator

Włodzimierz (Sabodan)

Współkonsekratorzy

Agatangel (Sawwin), Nataniel (Kałajdżiew), Joannicjusz (Kobziew), Onufry (Berezowski), Marek (Petrowcy), Sofroniusz (Dmytruk), Anatol (Hładky), Paweł (Łebid), Mitrofan (Jurczuk), Ambroży (Polikopa), Hiob (Smakouz), Agapit (Horáček), Longin (Korczagin), Łukasz (Kowałenko), Melecjusz (Jehorenko), Antoni (Pakanycz)

Życiorys edytuj

Wychował się we wsi Ładyżynka w rejonie humańskim obwodu czerkaskiego Ukraińskiej SRR. W 1982 rozpoczął studia w instytucie inżynieryjno-budowlanym w Kijowie, z których zrezygnował po roku. Wstąpił wówczas do seminarium duchownego w Moskwie. Jesienią 1984 został posłusznikiem w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, gdzie 26 lutego 1985 złożył śluby wieczyste z imieniem Ireneusz. 6 kwietnia tego samego roku przyjął święcenia diakońskie, zaś 30 listopada 1986 arcybiskup czeboksarski i czuwaski Barnaba udzielił mu święceń kapłańskich. W 1987, po ukończeniu nauki w seminarium duchownym został przeniesiony do ławry Poczajowskiej, zaś w 1991 – do ławry Kijowsko-Peczerskiej. W tym samym okresie studiował w Moskiewskiej Akademii Duchownej, której dyplom uzyskał w 1992. W 2006 uzyskał tytuł kandydata nauk za pracę Historia prawosławnych monasterów żeńskich na Ukrainie w XX wieku.

W 2007 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego wydzielił z eparchii czernihowskiej nową eparchię niżyńską. 10 czerwca tego samego roku w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w ławrze Peczerskiej miała miejsce jego chirotonia na biskupa niżyńskiego. Od 10 kwietnia 2008 nosi tytuł biskupa niżyńskiego i priłuckiego. W 2014 został podniesiony do godności arcybiskupiej[1]. 28 lipca 2017 r. został podniesiony do godności metropolity[2]. Zmarł w 2017 po chorobie[3] i został pochowany w Czerwonogórskim Monasterze Opieki Matki Bożej w Bakajiwce (obwód czerkaski)[4].

Odznaczenia edytuj

  • 1985 – medal św. Sergiusza z Radoneża I stopnia
  • 2000 – order jubileuszowy „Narodzenie Pańskie 2000” II stopnia
  • 2001 – order św. Dymitra Sołuńskiego IV stopnia
  • 2003 – order św. Nestora Kronikarza II stopnia
  • 2008 – order św. apostoła i ewangelisty Jana Teologa II stopnia

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj