Mitrofan (Jurczuk)
Mitrofan, imię świeckie Mychajło Iwanowycz Jurczuk (ur. 19 listopada 1962 w Biłohirii) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
| ||
| ||
| Metropolita ługański i alczewski | ||
| ||
| Kraj działania |  Ukraina
| |
| Data i miejsce urodzenia | 19 listopada 1962 Biłohirja | |
| Metropolita ługański i alczewski | ||
| Okres sprawowania | od 2014 | |
| Przewodniczący Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego | ||
| Okres sprawowania | od 2012 | |
| Wyznanie | prawosławne | |
| Kościół | Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego | |
| Inkardynacja | Eparchia ługańska | |
| Śluby zakonne | 21 sierpnia 1990 | |
| Diakonat | 1 września 1990 | |
| Prezbiterat | 16 września 1990 | |
| Chirotonia biskupia | 30 lipca 2000 | |
| ||
| Data konsekracji | 30 lipca 2000 | |
| Konsekrator | Włodzimierz (Sabodan) | |
ŻyciorysEdytuj
Urodził się w religijnej rodzinie w regionie Chmielnickiego. Jego ojciec był stolarzem, matka – wychowawczynią przedszkolną[1].
Po ukończeniu szkoły średniej w latach 1981–1983 odbywał zasadniczą służbę wojskową. W 1987 ukończył naukę w seminarium duchownym w Odessie i rozpoczął wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej. W 1988, w ramach wymiany studentów, przeniósł się na Chrześcijańską Akademię Teologiczną w Warszawie, gdzie w 1993 uzyskał tytuł magistra teologii. W czasie studiów, 21 sierpnia 1990, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Mitrofan na cześć św. Mitrofana z Woroneża. 1 września 1990 został hierodiakonem, zaś 16 września tego samego roku – hieromnichem. Na jego decyzję o wstąpieniu do monasteru wpływ miała korespondencja z archimandrytą Cyrylem (Pawłowem) z ławry Troicko-Siergijewskiej[1].
W 1994 wrócił na Ukrainę. Został wykładowcą seminarium i Akademii Duchownej w Kijowie, zamieszkując na stałe w ławrze Peczerskiej. Otrzymał kolejno godności ihumena (1994) i archimandryty (1995). W Akademii Duchownej był kolejno inspektorem i prorektorem.
30 lipca 2000 miała miejsce jego chirotonia na biskupa pomocniczego eparchii kijowskiej z tytułem biskupa perejasławsko-chmielnickiego. W 2000 został kanclerzem Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. W 2003 otrzymał godność arcybiskupa. Od 2006 kierował komisją Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego ds. dialogu z Ukraińskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym. 31 maja 2007 objął katedrę białocerkiewską i bogusławską. W czerwcu 2011 w Białej Cerkwi został na jego wniosek zorganizowany monaster św. Serafina z Sarowa, którego został pierwszym przełożonym[2].
W 2011 r. wszedł w skład Wyższej Rady Cerkiewnej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[3]. W maju 2012 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go na stanowisko kierownika Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Kościoła, zwalniając go zarazem z obowiązków jego kanclerza[4]. W lipcu tego samego roku został przeniesiony na katedrę ługańską[5]. W 2014 otrzymał godność metropolity[6].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b http://eparchia.patriarchia.ru/db/text/2572197.html Архиепископ Луганский Митрофан: Авторитаризмом ничего не добьешься]
- ↑ Ж У Р Н А Л № 36
- ↑ Образован Высший Церковный Совет Украинской Православной Церкви
- ↑ Журнали засідання Священного Синоду УПЦ від 8 травня 2012 року
- ↑ В Киеве состоялось очередное заседание Священного Синода Украинской Православной Церкви
- ↑ Митрополит Киевский Онуфрий совершил Литургию в Успенском соборе Киево-Печерской лавры и возвел в сан архиепископа и митрополита ряд иерархов Украинской Православной Церкви
BibliografiaEdytuj
| Poprzednik Powstanie urzędu |
Kanclerz Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego 2000 – 2012 |
Następca Antoni (Pakanycz) |
| Poprzednik Serafin (Zaliznicki) |
Biskup białocerkiewski 2007 – 2012 |
Następca Augustyn (Markiewicz) |
| Poprzednik Joannicjusz (Kobziew) |
Biskup ługański od 2012 |
Następca Nadal sprawuje urząd |