Donald Young

tenisista amerykański

Donald Young (ur. 23 lipca 1989 w Chicago) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Londynu (2012).

Donald Young
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1989
Chicago

Wzrost

183 cm

Gra

leworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2004

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Donald Senior, Illona Young

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

38 (27 lutego 2012)

Australian Open

3R (2014)

Roland Garros

3R (2014)

Wimbledon

2R (2016, 2017)

US Open

4R (2011, 2015)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

43 (14 sierpnia 2017)

Australian Open

3R (2017)

Roland Garros

F (2017)

Wimbledon

2R (2014)

US Open

2R (2012)

Życie prywatne edytuj

Donald Young jest synem Donalda Seniora i Illony. Oboje zajmują się szkoleniem tenisistów oraz są trenerami własnego syna. W młodości trenował w IMG Academy pod nadzorem Nicka Bollettieriego, który w przeszłości współpracował m.in. z Andre Agassim oraz Jimem Courierem.

Kariera tenisowa edytuj

Lata juniorskie edytuj

Pierwszy juniorski wielkoszlemowy tytuł wywalczył w styczniu 2005 roku na kortach Australian Open, eliminując m.in. Marina Čilicia, a w finale wynikiem 6:2, 6:4 Sun-Yong Kima[1]. Dzięki temu zwycięstwu awansował jako najmłodszy (15 lat) junior na pozycję lidera rankingu singlistów.

W 2007 roku wygrał swój drugi juniorski wielkoszlemowy turniej, na Wimbledonie. W finale wygrał z Władimirem Ignaticiem 7:5, 6:1[2].

W grze podwójnej triumfował podczas juniorskiego US Open w 2005 roku. W parze z Alexem Claytonem pokonał w meczu o tytuł Carstena Balla i Thiemo de Bakkera 7:6(3), 4:6, 7:5.

Status profesjonalny edytuj

Jako zawodowy tenisista Young w 2011 roku awansował do finału zawodów ATP World Tour w Bangkoku. Pokonał po drodze m.in. broniącego tytułu Guillermo Garcíę Lópeza oraz Gaëla Monfilsa. Pojedynek finałowy zakończył się porażką Younga 2:6, 0:6 z Andym Murrayem[3]. W lutym 2015 roku Young doszedł do finału w Delray Beach, gdzie uległ Ivo Karloviciowi[4]. W zawodach wielkoszlemowych w singlu najdalej doszedł do 4. rundy US Open 2011. Z dalszej gry wyeliminował Younga Andy Murray.

W lutym 2015 roku Young osiągnął finał ATP World Tour w grze podwójnej, podczas turnieju w Memphis wspólnie z Artemem Sitakiem. Finałowe spotkanie para Sitak–Young przegrała z Mariuszem Fyrstenbergiem i Santiago Gonzálezem. Razem z Santiago Gonzálezem został finalistą French Open 2017 ponosząc porażkę w decydującym meczu 6:7(5), 7:6(4), 3:6 z Ryanem Harrisonem i Michaelem Venusem[5].

W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Uczestniczył w rywalizacji singlowej, z której odpadł w 1 rundzie pokonany przez Andreasa Seppiego[6].

W rankingu gry pojedynczej Young najwyżej był na 38. miejscu (27 lutego 2012), a w klasyfikacji gry podwójnej na 43. pozycji (14 sierpnia 2017).

Finały w turniejach ATP World Tour edytuj

Legenda
Wielki Szlem
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Masters 1000
Igrzyska olimpijskie
ATP World Tour 500
ATP World Tour 250
Gra pojedyncza (0–2) edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 2 października 2011 Bangkok Twarda (hala)   Andy Murray 2:6, 0:6
Finalista 2. 22 lutego 2015 Delray Beach Twarda   Ivo Karlović 3:6, 3:6

Gra podwójna (0–2) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 15 lutego 2015 Memphis Twarda (hala)   Artem Sitak   Mariusz Fyrstenberg
  Santiago González
7:5, 6:7(1), 8–10
Finalista 2. 10 czerwca 2017 French Open, Paryż Ceglana   Santiago González   Ryan Harrison
  Michael Venus
6:7(5), 7:6(4), 3:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza) edytuj

Turniej 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1R 2R 1R 2R 3R 2R 1R 2R 1R 0 / 9 6–9
French Open 1R 1R 3R 1R 1R 1R 0 / 6 2–6
Wimbledon 1R 1R 1R 1R 1R 2R 2R 0 / 7 2–7
US Open 1R 1R 3R 1R 1R 1R 4R 1R 2R 1R 4R 2R 2R 1R 0 / 14 11–14
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 1 0 / 1 0 / 4 0 / 1 0 / 2 0 / 3 0 / 4 0 / 1 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 2 0 / 0 0 / 0 0 / 36 N/A
Bilans spotkań 0–1 0–1 2–1 0–4 0–1 1–2 3–3 1–4 1–1 4–4 4–4 2–4 3–4 0–2 0–0 0–0 N/A 21–36

Przypisy edytuj

  1. Australian Open Junior Championships. collegeandjuniortennis.com. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).
  2. Young Earns Wimbledon Junior Championship. tenniskalamazoo.blogspot.com, 8 lipca 2007. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).
  3. Andy Murray beats Donald Young to win Thailand Open. bbc.co.uk, 2 października 2011. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  4. Karlovic Denies Young, Captures Delray Beach Title. atpworldtour.com, 22 lutego 2015. [dostęp 2015-05-24]. (ang.).
  5. Grupa Wirtualna Polska, Roland Garros: Michael Venus pisze historię Nowej Zelandii. Wspólnie z Ryanem Harrisonem zdobył tytuł w Paryżu - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-11] (pol.).
  6. Donald Young Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-14] (ang.).

Bibliografia edytuj