Dragoljub Velimirović

serbski szachista

Dragoljub Velimirović, cyr. Драгољуб Велимировић (ur. 12 maja 1942 w Valjevie, zm. 22 maja 2014 w Belgradzie[1][2]) – serbski szachista, arcymistrz od 1973 roku.

Dragoljub Velimirović
Ilustracja
Dragoljub Velimirović, 1966
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1942
Valjevo

Data i miejsce śmierci

22 maja 2014
Belgrad

Obywatelstwo

Jugosławia
Serbia i Czarnogóra
Serbia

Tytuł szachowy

arcymistrz (1973)

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
c6 – Czarny skoczek
d6 – Czarny pionek
e6 – Czarny pionek
f6 – Czarny skoczek
c4 – Biały goniec
d4 – Biały skoczek
e4 – Biały pionek
c3 – Biały skoczek
e3 – Biały goniec
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
c2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Atak Velimirovicia w obronie sycylijskiej

Kariera szachowa

edytuj

W latach 70. i 80. XX wieku należał do ścisłej czołówki jugosłowiańskich szachistów. Pomiędzy 1974 a 1990 r. sześciokrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, w swoim debiucie zdobywając dwa srebrne medale (wraz z drużyną oraz za indywidualny wynik na V szachownicy)[3], natomiast w latach 1970–1980 czterokrotnie reprezentował barwy Jugosławii na drużynowych mistrzostwach Europy, na których zdobył dwa medale: srebrny (1973) i brązowy (1977)[4]. Poza tym, w 1989 r. w Lucernie został drużynowym wicemistrzem świata[5]. Wielokrotnie startował w finałach indywidualnych mistrzostw kraju, trzykrotnie zajmując I m. (1970 wspólnie z Milanem Vukiciem, 1975 oraz 1997)[6]. Trzy razy brał udział w turniejach międzystrefowych (eliminacji mistrzostw świata), osiągając następujące wyniki: Rio de Janeiro (1979) – XIV m.[7], Moskwa (1982) – X m.[8] oraz Szirák (1987) – XII m.[9].

Odniósł wiele sukcesów w turniejach międzynarodowych, m.in. w:

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1986 r., z wynikiem 2575 punktów dzielił wówczas 20-23. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 2. miejsce (za Ljubomirem Ljubojeviciem) wśród jugosłowiańskich szachistów[10].

W środowisku szachowym zasłynął ostrym i kombinacyjnym stylem gry, który jednak oprócz spektakularnych zwycięstw był również przyczyną nieoczekiwanych porażek z teoretycznie słabszymi przeciwnikami, co było przeszkodą w osiągnięciu jeszcze lepszych wyników. W teorii debiutów jego nazwisko nosi atak w wariancie Sozina w obronie sycylijskiej, powstający po posunięciach:

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj