Emir Dizdarević

bośniacki szachista

Emir Dizdarević (ur. 2 kwietnia 1958 w Zenicy) – bośniacki szachista, w latach 2006–2008[2][3] reprezentant Chorwacji, arcymistrz od 1988 roku.

Emir Dizdarević
Ilustracja
Wien 2015
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1958
Zenica

Obywatelstwo

Jugosławia
Bośnia i Hercegowina
Chorwacja
Bośnia i Hercegowina

Tytuł szachowy

arcymistrz (1988)

Ranking FIDE

2374 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

12[1]

Kariera szachowa

edytuj

Znaczące sukcesy na arenie międzynarodowej zaczął odnosić w drugiej połowie lat 80. W roku 1988 zwyciężył (wspólnie z Bogdanem Laliciem i Josifem Dorfmanem) w turnieju Bosna w Sarajewie oraz zajął III miejsce (za Ianem Rogersem i Ognjenem Cvitanem) w otwartym turnieju w Mendrisio, w następnym roku dzieląc w tym mieście II miejsce (za Ognjenem Cvitanem i Draganem Barlovem, wspólnie z m.in. Anthony Milesem, Istvanem Csomem, Florinem Gheorghiu, Anatolijem Wajserem i Aleksandrem Czerninem). W kolejnych latach sukcesy odniósł m.in. w Zenicy (1989, dz. II m. za Petarem Popoviciem, wspólnie z Dragoljubem Velimiroviciem, Branko Damljanoviciem, Siergiejem Smaginem i Rico Mascarinasem), Ptuju (1991, dz. I m. wspólnie z Bojanem Kurajicą), Lublanie (1992, dz. I m. wspólnie z Draženem Sermkiem), Solinie (1993, dz. I m. wspólnie z Draženem Sermkiem oraz 1994, dz. II m. za Vlatko Kovaceviciem, wspólnie z Goranem Dizdarem), Cannes (1995. dz. II m. za Borislavem Ivkovem, wspólnie z Mladenem Palacem, Érikiem Prié i Jean-Lukiem Chabanonem), Kastelu Starim (1997, dz. I m. wspólnie z m.in. Olegiem Romaniszynem i Hrvoje Steviciem). W roku 2000 wystąpił w New Delhi w pucharowym turnieju o mistrzostwo świata, w I rundzie pokonując Lwa Psachisa, ale w II przegrywając z Borysem Gelfandem[4]. W 2003 podzielił I miejsce (wspólnie z m.in. Stefanem Kindermannem, Konstantinem Landą, Nikolausem Stancem, Mikulasem Manikiem i Milosem Pavloviciem) w kolejnym openie rozegranym w Wiedniu oraz zwyciężył w Zenicy, w 2005 podzielił II miejsce (za Suatem Atalikiem, wspólnie z m.in. Borki Predojeviciem i Aloyzasem Kveinysem) w Puli oraz ponownie osiągnął dobry wynik w Zenicy, dzieląc (wspólnie z Ibro Sariciem, Miodrag Saviciem i Suatem Atalikiem) I miejsce, natomiast w 2006 podzielił II miejsce (za Filipem Ljubiciciem, wspólnie z Csabą Horvathem) w Splicie. W 2014 r. zwyciężył w openie w Bošnjaci[5].

Od roku 1992 należał do podstawowych zawodników reprezentacji Bośni i Hercegowiny. Pomiędzy 1992 a 2004 rokiem uczestniczył we wszystkich rozegranych w tym okresie siedmiu szachowych olimpiadach (w tym raz na I szachownicy), największy sukces odnosząc w roku 1994 w Moskwie, gdzie szachiści bośniaccy zdobyli srebrne medale olimpijskie. Poza tym, w latach 1992 – 2003 czterokrotnie brał udział w drużynowych mistrzostwach Europy[6].

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1997 r., z wynikiem 2555 punktów zajmował wówczas 3. miejsce (za Ivanem Sokolovem i Predragiem Nikoliciem) wśród szachistów Bośni i Hercegowiny[7].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj