Dudicz
Dudicz (Dudycz) – polski herb szlachecki z indygenatu.
Opis herbu edytuj
Zachowały się przekazy o dwóch wersjach tego herbu - sprzed i po udostojnieniu. Wersja pierwotna:
W polu błękitnym od czoła majuskuła W złota, z takąż koroną. Od podstawy skos złoty, którego górna linia wycięta w zęby; nad nim i pod nim po gwieździe złotej.
W klejnocie dwa skrzydła orle zwrócone na zewnątrz.
Wersja udostojniona:
Tarcza dzielona w słup. W polu lewym, błękitnym od czoła złota majuskuła W z takąż koroną. Od podstawy skos srebrny wycięty od góry liną w zęby; nad nim i pod nim po gwieździe złotej.
W polu prawym, srebrnym półorzeł czarny o dziobie złotym, koronowany.
W klejnocie orzeł czarny o dziobie złotym, koronowany.
Labry z prawej błękitne, podbite złotem, z lewej czarne, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Dokument cesarza Makysymiliana II z 14 czerwca 1574, potwierdzający szlachectwo Andrzeja Dudycza. W tym samym dokumencie znajduje się nowy herb - udostojniony cesarskim orłem. Polski indygenat otrzymał Dudycz prawdopodobnie w 1575. Pojawia się też rok 1567, ale jest on mało prawdopodobny[1].
Herbowni edytuj
Dudicz - Dudycz.
Przypisy edytuj
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 59-60. ISBN 83-7181-217-5.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Herb Dudicz z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Herb Dudicz, wersja druga z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla